Alle inzendingen over roosje OR klaproos OR lelie

Als de eeuweling een klaproos is De Spaanse griep hedendaags is Als langs Vlaamse velden De Groote oorlog Binnen de kleine implosies binnen de landsgrenzen is Dan wordt opnieuw het kwaad geboren Is er opnieuw geen koren Zien we opnieuw een klaproos die verwelkt is Geen stilleven vind zijn weg Sint Maarten heeft brute pech Geen paard…

Bloem op het water drijvend op je bladeren je spiegelt schoonheid…

u vraagt me naar sterrenbeelden, de zilvermaan, waar de liefde woont maar niet wat er verloren is gegaan daarover praten we niet als we samen liggen – dat goed is – die warme nacht bent u mijn bloem vergeten een lelie, een donkere ik ken mijn bloemen, heb ze u overhandigd als het bloemenmeisje in de fassbinderfilm aan de man met één arm…

De inca-lelie, zo werd onderzocht, Gedijde als ze metal hoorde bonken Terwijl, als er Cliff Richard-nummers klonken, Zo'n plant niet al te lang meer leven mocht De mens is dus in wezen als een lelie: Breng niemand groot met surrogaat of reli…

Hoe schoon kan een lelie zijn, gewoon in een vaas.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

lood in mijn schoenen Schieweg eenennegentig drie Stolpersteine Simon, Roosje en David voor altijd dichtbij…

Mijn tranen zitten vast Achter lange tralies Verstopt achter de muren Vluchtend voor de pijn Mijn verdriet is weg Niet meer goed te vinden Verblind door stralend daglicht Bang om vrij te zijn Mijn lach is ver te zoeken Als regen in een droogte Niet bang om soms te neppen Dus doet er ook niet toe Leef onder grote bomen Schuil ik voor…

In the middle of nowhere Waar ons ontstond Één blik en alles ging stromen De toekomst nog vermomd Het hart geraakt Warm, liefdevol en licht Jij meteen zo dichtbij Nog dichter met mijn ogen dicht Overtuigd van opnieuw ontmoeten Tijd en plaats nog onbekend Dansend samen verder groeien Vol vertrouwen in een happy end De afgelopen…

Ontluikend laat jij kleur zien de blaren nog in je opgevouwen. Dan ziet men heel misschien je pracht, helemaal ontloken. Geen geur die doet bedwelmen je mist de doornen der pijnen. Tot in een klap de windvlaag je schoonheid laat verdwijnen.…

Klaproos zo hemels Tussen aarde, grint en rails hoe triest is uw lot…

op een omgewoeld slagveld vindt de kiem de straal door kerven in de zaaddoos welt het melksap dat bewelmt een scharlaken kelk getuigt nog van oud bloed tronend op de harige stengel die onze enkels kietelt de meeldraad waakt draagt een paarse helm aan de voet van het kroonblad een smetvlek, gestolde inkt door gekartelde lippen…

De oostenwind verleidt het zaad, de nacht waakt over gesloten knoppen en jij, het landschap van schoonheid strekt zich uit over verlangende toppen. Teder kroon je mij met je lenteadem, dicht je ons blad tot het inkt langs ontwakende nerven vloeit. Het is je scharlaken kelk waar mijn bewondering naar groeit.…

je neigt je blik zoals een klaproos freel haar hoofdje knikt en bloed bezinkt je bloeit verloren op een uithoek van mijn buitenoog je adem hijgt huiddun tot in de traanhoek van mijn binnenoog geen tranen ogen zoveel deemoed als je papaverrood.…

Zo teer met zacht fluwelen blaadjes het frele aangezicht is uiterlijke schijn Fier rechtop, slechts door de wind gebogen het zwarte hart kloppend van leven wendt ze zich naar de zon De ranke stengel zet zich schrap weet dat hij eens moet buigen Een korte tijd is ze vol leven bloeit in volle pracht In de stilte van de natuur sterft de klaproos…

De dag is een feest een klaproos je kan er niet omheen geweldig ze staan er met tientallen koeien een pracht van een beest…

Papaver bloeit op ruw terrein Langs spoorbanen en duinen Ook vind je haar in tuinen Breekbaar als porselein Haar rode vlaggetjes, ragfijn Willen steeds rondbazuinen De oorlog kost fortuinen Kleurt velden karmozijn Hier spreekt een pronte pionier Staand op verstoorde gronden Schenkt ze aan honingbijen vocht Pluk je die kleine krijgsbanier…

Als een klaproos is het leven. Kort en vol overmoed. Vergankelijkheid wordt zo snel vergeten; als een hart om passie bloedt. Als een klaproos is het leven op de velden van eer. Strijd wordt om strijd gestreden. En passie sterft op de bajonet van een geweer. Als een klaproos is het leven. Slechts de schoonheid van een dag.…

Buikgriep kwam langs als een duveltje uit een doosje lag een hele dag in bed ik sliep als een roosje…

mijmerend vloog hij naar de vlinderstruik daar zat hij heel hoog en keek veruit zo kon hij gans de rozentuin overschouwen en zag hij hoe zijn eerste roosje haar hart ging openvouven dat was voor hem een groot ogenblik hij wachtte zelfs niet tot ze haar goed had geschikt hij vloog zomaar op het roosje af en schrok hoe groot haar liefde was.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

de lotus bloesem in vervuilde wateren blijft lelie blank…

Zonne stervend zonk in zee,- en een wijde wade spreidde op de brede kimme neer 't wolkenheer. Eenzaam ruist de duistre zee,- langs der duinen ruige kruinen, als met droeve dodenklacht zucht de nacht. Eenzaam, eenzaam ruist de zee, slaat de kuste zonder ruste,- moeder aarde ligt alom doods en stom. Op het woelend vlak der zee wislend…

oh, schone lelie op het wiegend waterbed drink gouden regen…

(haiku) de zon en de maan waar is je hart is je schat zie de lelie aan…

In de ruïne van je gebroken leven groeide een klaproos. Ze bekroonde het gevoel van jouw kwetsbare broos zijn.…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

God heeft u lief en schoon gemaakt, Als een van zijn verkoornen; Slechts als men zeekre puntjes raakt, Dan voelt men, roosje, uw doornen. ---------------------------------- uit: Leekedichtjes (1860)…

Mijn geluk is onzeggelijk de klaproos scharlaken bloeit de lisdodde zienderogen groeit hoog in de lucht een leeuwerik…