Alle inzendingen over rottigheid

Géén winnend lot, géén nieuwjaarsduik genomen, Wèl meegeklapt op de Radetzkymars, Champagnebrunch, een oliebol zat dwars, En als een wrak weer op het werk gekomen. Dus wens ik jou èn mij, nog brak en moe, Dit nieuwe jaar heel gauw gezondheid toe.…

Bij het snoeien van hoge bomen wordt veel rottigheid geconstateerd. Maar de rivieren blijven stromen, niets bevroren, geen tij gekeerd. Alles stroomt nog in één richting wanneer houdt dat nu eens op? Ja, inderdaad, misschien niet eerder dan met de hele wereld op zijn kop!…

Of was het nou… ik weet het niet… die rottige dyscalculie… ik krijg het nooit onder de knie want rekenen, verklap het niet, doe ik niet op machinerie, maar liever op uw empathie.”…

Ken je dat rottige kleine regendruppeltje dat bij de kraag van je jas langs je nek naar binnen sijpelt? De hele dag nat en koud Zo voelt dat nou dat onverwachte verraad van jou…

Een baas krijgt iemand zomaar niet ontslagen Dat is met onze wetgeving in strijd Die burgerrechtelijke rottigheid Behoort tot onze postmoderne plagen Zo word je door het leven flink genaaid Als je de klok niet meer krijgt teruggedraaid…

Terwijl Spanje en Marokko vechten Om een leeg en rottig stukje land, Ligt de oplossing toch voor de hand. Laat Gibraltar maar het pleit beslechten. Als Londen dat nu aan Marokko geeft Dan krijgen die twee wat de ander heeft.…

Het rottige gevoel. Het lijkt nooit over te gaan.…

Zou er een vredesboom bestaan die niet door rottigheid is vergaan een prachtige boom met dikke stam die altijd bloeit als een eeuwige vlam. Mooie vruchten en bladeren draagt door niets kan worden omgezaagd met diepe wortels en sterke takken door geen enkele storm te knakken.…

Zulk nieuws is, mocht je bij zo'n bank niet werken Komkommernieuws waar jij niets van zult merken Dus neem je het voor kennisgeving aan Maar ja, het kan, mocht jou het overkomen Best rottig zijn. Zo door de bank genomen…

dat Lucebert begrijpen doe ik nooit die ruimte van het volle leven niet poëtisch wijze woorden zijn vergiet ze sijp’len rottig land van nimmer ooit je glanzend licht verklaart mij bagger glas dat alle waarde toch zo weerloos was…

Met alle rottigheden van nu, met alle beperkingen in acht genomen kan ik er niet aan ontkomen, de huidige tijd anders te benoemen! Leve de dictatuur? Maar nu het Wilhelmus nog!…

zwaar, het slijk van aneengeklit mensdom rottigheid, een immense brei van kwaad hij schoof er zijn schouders onder en droeg droeg door de dood striemen in zijn gezicht gruwelijk, onmenselijk van aanblik stootte door tot het licht trok uit zondig slib een nageslacht vrij zij aan wie niets is verteld zien kennen…

OK, OK, OK, Ja, je zei ´t Een beetje rottig, Maar bedoelde het Vast wel goed In ieder geval Heel anders Dan je eerst zei, Of komt dat Misschien door mij?…

Want nu denk ik, wat is ’t stil, wat ben je broos, dit is niet wat ik wil, die rottige dementie!…

Gewoon eindelijk eens dat gevoel terug op een bed met liefde gemaakt niet gelijk die olifant we houden het bij een mug ook nu weer heb je me flink geraakt maar ook ik heb zo mn dingen gezegd dus laten we gewoon tezamen gaan genieten van elkaar op dat bed met liefde gemaakt een kus niet meer dat rottige gebaar dat is nu over gestaakt…

Nare herinneringen aan zeer vervelende dingen Ellende uit het verleden die je pijn doet tot op heden Rottige gebeurtenissen die je graag weg wilt wissen Het liefst wil je het allemaal vergeten Maar het laat je niet los Het zijn zware magneten Je raakt het maar niet kwijt Hoe erg je er ook onder lijdt Je zult ermee moeten leren…

Ik schrijf over de buren, ik schrijf over jou ik schrijf over de kinderen, ik schrijf over nou, ik schrijf over de rottigheid in de wereld maar ook over de leuke dingen, dat doe ik als ik me niet meer kan bedwingen dat is wat ik nu eventjes schrijven wou: ik schrijf vandaag, dat ik van je hou.…

Maar hoe vaak zeg je zelf niet ”prima’ terwijl je je rottig voelt maar je wilt er niemand mee lastig vallen want dat probleem is alleen voor jou bedoeld. Dus als je echt wilt weten hoe het met iemand gaat stel dan nog een paar vragen er bij mocht het blijken dat het echt prima met die iemand gaan dan maakt die interesse iemand extra blij.…

Daar lig je dan weer rollend hulpeloos op ons bed je huilt van krampende pijn die rottige zwarte migraine heeft je weer eens te grazen ik voel me zo machteloos ik kan niet veel voor je doen ‘k Wilde dat ik je kon verlossen van die smerige duivelse kwaal als ik met je hoofd kon ruilen dan deed ik het, direct, subiet al komt van ruilen vaak…

lag de kaart in de bus tussen reclame en huis aan huis weer een vriend dood en nog zo jong als een zestiger aan alles denk je dan terug en waarom hij maar dood ging ergens denk je aan het noodlot mooi woord voor die blinde kracht die rottig schept en vernietigt noem het God, maar zou te veel eer betekenen, zie beter verloren geliefden…

Meestal echter kom ik zelden voorbij het rottige riet de kapotte vogels dat het aldoor dooit in de modder van het vreedzame bestaan. --------------------------------------- uit: 'Nieuwe veters', verzamelde gedichten 1979-2006, 2008.…

De grondwettelijke stank was niet om te harden en bleef hangen in de samenpakkende luchten als zachte eierachtige rottigheid in de lente het stinkbommetje deed nog regelmatig dienst tussen versplinterde granaatappels en spervuur als Perzisch tapijt en zwevende expatkiezer op het verkeerd geamputeerde been gezet door opblaastanks en contradubbelspionnen…

ze staan er nog de wind, gevangen in hun kruinen struint de kale takken door je hoort ze zachtjes kraken en hun blaadjes raken stil de grond de vooravond van winter wint met lange passen tijd je schuifelt mee en kwijt melancholie aan koude voeten met een neus vol rottigheid het laat de regen wenen in een langgerekt verwijt als weemoed…

drinken wederom op het nieuwe jaar klinken alle oprecht gemeende onechte wensen van lang verloren gewaande mensen de krantenjongens die vragen om fooien het laveren tussen levenden en dooien de winkels met hun mensenmassa de langste rij, dus verkeerde kassa het glijden door de vrije dagen telefoontjes die om een mening vragen onverwachte rottige…

Ik zoek mijn troost alleen bij jou want niemand heeft zoveel begrip Jij reageert ook niet bepaald lauw als ik om hulp even bij je aanwip Jij bent die enige die mij begrijpt, mij altijd door rottigheden sleept ‘t Leven heeft jou volledig gerijpt bij jou word ik nooit afgescheept Ik zocht je reeds sinds jaar en dag totdat ik je eindelijk…

verzwaard en met het schoon vooruitzicht dat ons streelde een rijke oogst van gezondheid en genot dachten wij nog niet aan het vergank’lijk lot dat menig mensenkind onze begeerten deelde want wilden wij oogsten in gewezen tijden ach wie beschreef dan ons innerlijk lijden als tussen al dat weelderig groene blad slechts hier en daar een rottige…

steeds volop gemaakt het verleden valt niet echt te compenseren de pijn gedragen gevoelens geraakt het bijt na tot heden ten dage in hoeverre kan men oprecht spijt betuigen door het hoofd nederig te buigen het verleden is daarmee niet te keren geschiedenissen zijn vaak nooit fraai ook al wordt ze als glorierijk beschreven terwijl er zoveel rottigheid…

er komen steeds weer rottige herinneringen van de plank getrokken welke als maaltijd in de vorm van vette soep uit een flauwe pan worden omgeroerd voordat de vlam eronder flink is aangewakkerd zodat het aanbrandt is het onverwerkt koken waar de chef-koks geen raad mee weten en er dan maar extra zout over strooien in de hoop dat de smaak wordt…

zicht door de patrijspoort en verkleint het zuchten naar waarheid Half staat het licht te pruttelen in de komende ondergang van verdwijnende wanen, doch het restant snijdt het andere deel door jaren die geleefd blijken te zijn Het is geweest de naderende bezieling vreest niet meer, het vooronder van de schuilhut is als een vlot vol rottige…

Alleen maar rottigheid is me gegeven. Getergd en opgejaagd, door niets meer uitgedaagd, zoek ik angstig naar mijn rust. Ze trekken me kapot dat zwart en wit. Grijs is mijn domein maar geeft meer pijn. De onrust en de druk, ik wil ze kwijt. Ik ren en hol, de trap verlost mij van geluid.…