Alle inzendingen over routine

Zo'n bomtapijtje uit een vliegmachine Noem je gewoon een kwestie van routine."…

poortje open, hond graag in kot dag in, dag uit zonder nadenken, lieve grote hond. poortje open, hond wil niet in kot uitzonderlijke dag één grote beet, hap knap klemmende pijn, open wond zonder nadenken, kwade grote hond.…

Liefelijk breekbaar vastgehouden of opgehangen opgeruimd na dagen spanning bewonder me voorbij de aanzwellende routine, een gift gegeven vergeef het ze lach het toe het blijft verwarmd in de kamer.…

Ik leerde de routine van open en dicht. Tot het moment van verdwenen begrip. Met mij nog op de bank, deed je de deur dicht, maar je was er niet.…

de boom die er staat in het halfduister en op de rand van de winter een stem van hout die zegt ik houd stand ingesloten door zomerlicht deelgenoot van sterrenwolk alles in het dagelijkse ingebed zelden het onvoorziene dit lijkt dan ook een kwestie van routine…

Wat hierop aansluit wordt al haast routine: Nu nog bevrijding van de Oekraïne.…

zit toch lekker droog Al pratend in mezelf En tegen mezelf Stimulerend Je moet niet treuren, zeuren Ga iets nuttigs doen Zorg voor meer poen Er is nog zat te doen Echter uitzichtloos Staar ik weer voor me uit Ik wil hier uit Ik wil die arm om me heen Die warmte voor mij alleen Mijn hunkering stillen Verspillen Net als toen in tijd Routine…

reizen als een komeet door het zonnestelsel omstandigheden verbranden jouw omhulsel de routine die de pijn verzacht vlieg je door zoals iedereen verwacht mensen vinden dit een natuurlijk fenomeen maar de komeet voelt zich helemaal alleen…

Routine. weer Poëzie. weer God. werkwoorden, werkuren, werkelozen, werklustigen... Adem. In ademen. Uit ademen. Proces. Levensproces - Poëzieproces.…

Een onrustige vrouw uit Abcoude, die buurlieden nimmer vertrouwde, verhuisde steeds wéér. Over haar sprak een heer: 't Is een vrouw, die geen huis weet te houden.' Een onrustige moeder uit Drente begeerde steeds andere venten. Zo hield deze vrouw van gewoontegetrouw. Daarom trouwde ze iedere lente. In d'r huis had ze zo ieder jaar weer…

om het uur vertrekt de dagloner voor zijn dagelijkse pendelreis hij maakt zo alle dagen steeds gewoner verruilt ledigheid voor een vaste prijs de pendelaar tussen mensen als de zijne volgt de tegels op het rookvrije perron terwijl het zog van passerende treinen lijzig licht verdrijft uit de ademloze zon langs afgewende blikken van zwijgzamen…

Wakker maken aan het begin van de nacht en om dromen vragen. Als ze zeggen dat ze die nog niet hebben gehad omdat je ze wakker maakte: een klap. Als ze beginnen te huilen over hun haren naar beneden aaien tot ze aan hun moeders denken. Dan zeggen dat hun moeders niet meer zullen komen. Als ze hun hoofden op hun armen laten rusten heel…

Zij was zijn zonsopgang de opkomende maan het licht van Halley de zekerheid van de ochtendkrant van de vers gezette koffie van het klaargelegde kloffie dat verdween toen zij sprak van afwas ramen lappen waar geen vuiltje zichtbaar was dagen die aan elkaar waren geregen hij hoorde het aan woord voor woord zijn ogen dicht geknepen…

Condens in het web winter op de achtergrond weer zonnig gestrand.…

Deventer. De schilder heeft zijn huis om in en uit te gaan. Zijn wereld is een wandeling, langs IJssel, marktplein en het oude Bergkwartier, dagelijks te herhalen. Een woede ligt erin besloten, monotoon; de kop van vrijheid, nauwe straten, steeds dichterbij. Hij stuwt; hij spreidt, streek voor streek en ongekend: Deventer, het hart een abstract…

Agenten vragen dadelijk uit routine naar leeftijd, naam van ouders en geslacht. De leidster van de crèche zegt: "'t Is een zij, hoewel, op dit moment behoorlijk high!" (een kinderverblijf in Amsterdam is gesloten omdat bij een van de baby's een bolletje heroïne is aangetroffen)…

een gehavende maaltijd aan onterechte monden besteed, als altijd tijdelijk met het karakter van volharden werkelijk, vraagt iemand zich af, ditmaal ontstervend tegen de gewoonte in, zonder ook daarmee in routine te vervallen, zoals een stoel ter hoogte van een tafel biedt dit perspectief op een onvolledig samenzijn.…

Het intens gevoel dat routine bevrijd gesluierd door de nacht aan de horizon zonder eind. Richt mijn vizier waar het licht opkomt daar jouw echo galmt tot de morgenstond.…

ik zag je hand schrikken in het snel verschikken van je vingers in hun bezigzijn de snelheid van reageren was niet meer aan te leren alleen routine gaf nog structuur naast concentratie die meestal licht chaotisch de overhand kreeg was een boodschap sturen geen sinecure toch was de lach op je gezicht weer goddelijk toen…

adieu 2006, je hebt je kranig gedragen toppunten afgewisseld met routine matige schamele genoegens goed om even terug te denken de oude dichter sleept zich voort langs ramen met beplakte historie hij vult teksten in opvulling van nieuwe bladzijden lichtzinnig in bespeling van prachtklievende poëzie klaarzettend…

De kus, een aai 't wordt routine vergeten de passie, er is geen tijd het spel ervoor, het spel erna het is verleden tijd. Dan plots, de kus weer gemeend het liefdespel vertrouwd de heftigheid wat minder er is weer tijd.. we zijn oud.…

een kreet naar verlossing gevangen in mijn dagelijkse routine ik moet eruit ik moet ontsnappen ik heb de zon zee strand en een lach nodig de perfecte oplossing de auto volgooien met benzine en er volledig tussenuit een vlucht om lucht te kunnen happen zo erg is het geworden, alles overbodig alles uit de weg alles stop zetten en gewoon…

in edele kunsten ook het schoonschrift der poëzie ben ik nooit machtig geweest kon wel schrijven maar de magische vonk wilde niet brandend blijven vaak heb ik gebeden ben uit mezelf getreden maar miste pen en papier die bleven hier in hun grondstoffelijk verschijnen konden niet zomaar verdwijnen kenden de licht autistische routine…

Al sinds de ochtenddauw in touw verbonden met een lijn verbeiden aanwezig voor gezette tijden routine lijkt in ogenschouw De vreugde daar te staan, te staren op langsvarend bries bravoure aan zijde lokt het zijn retour naar waar de wezens innig waren Elke vezel voelt gerust iedere tel verwacht de hang herkenning in zichzelf te slaken…

Vooruitgang Technische gemakken routine, vieze lucht, extinctie positief geduid geloof in eigen kunnen ondanks alles rust God Het eerste denken roept nog vragen op overtuiging van de twijfel kerk, gebod, valse vrijheid staat losjes op een voetstuk Diepgang Als op drooggevallen rottend boven grondwater palen, zwak en niet…

maar ergens windt zich weer op de herhaling van de wijzers die opnieuw hun ronde draaien en opnieuw hun slag slaan langzaam hun routine afgaan niet het kleinste detail wordt overgeslagen, niet het verse wat uit de grond zal komen langzaamaan ontstaat het uit oud gesneden stukken jong met bestemming oprechte waarheidsliefde hoor je…

Het verschil met de mens zoals d’ eerste Adam een gekende uit de eerste volksboomstam men weet van de fruitboom zijn rotte vruchten komen nieuwe boomstammen priemend zich luchten Ik strooi met rotte vruchten maar ’t kletst tegen 't macadam Zie ook ’t verschil met de fruitboom voorwaar het is gooien met rotte vruchten dwang tot routine zelfs…

weinig belicht vergeet dan voor een wijle de naamplaatjes op deuren of namen van stijlen schrap nummers die aan bordjes zijn toegedicht erken dat het onkruid tussen klinkers is geslopen daarmee schep je nog geen wanorde of ruïnes in spe plaats je geen vlaggen op zwarte lijkauto's als zou het graf wachten het is loslaten van routine…

echt was en in mijn fantasie sliep ik met vrienden die ik af en toe even omarmde Mijn leven is meer ik ben meer inleving dan bloed en zweet maar alle tranen zijn echt Al is het onmachtig, ik houd van de mensen die ik in de ogen kijk door een bril van toeval een bril van woorden of een camera, en ik houd van mijn naasten al is het routine…

ik heb je gevolgd zag je hand langs deuren wrijven zonder bij de klink te blijven dagen weken op hetzelfde pad tot de maanden donkerden jij routine het loopje en de deuren vergat vandaag zag ik een flits van lente in je blik je schuifelde toen ik deuren sloot naar je vertrouwde padenloop in tijdloos begroeten nam jij de tijd…