Alle inzendingen over rusten

onbewogen water boomverlaten tak knipogende spiegel stelt mij op m’n gemak afgebroken einden ver verweerde bast ongestoorde stilte volledig bij mij past zonovergoten schepsel kromgegroeide bocht het voorbije leven zeker wat ik zocht roerloos niet bewegen liggen zitten staan eindeloze spanning ik moet verder gaan stoffelijke eenheid…

Heerlijke, donzige nacht zinkt op mij neer; zoelig zacht smelt in zijn adem 't laatst verlangen, wegstervend in een laatste stille klacht. De suizlende avondwind speelt in de zilvren snaren der kinderkalme ziel; en op zijn brede baren voert hij, de wijde stilte door, onmeetbre zangen. Uw spiegelende ziel, van weemoed plots omvangen…

hoog boven me hoor ik de kraanvogels ik zie de wereld ik hoef niets te zeggen als de eenzaamheid hart van het bestaan me in alle rust overvleugelt…

Op de deur van je kamer stond deze tekst: Ga svp aan mijn deur voorbij Ik hoef geen eten en drinken meer Je hebt het gevoeld En vandaag werd het werkelijkheid Toch doet het zeer…

Leg uw hoofd zo in mijn arm dat van uw voorhoofd naar uw mond mijn blik schuive over de kam van uw neus Leg uw hoofd zo ik leg op uw mond mijn hand wees rust…

stilte filtert geluid uit rust rust vermaalt geluid tot stilte stilte heeft rust als bijgeluid geluid rust zacht in stilte stilte rust uit in rust…

de rust vermenigvuldigd in veelvoud…

Als de geest geen rust kent, is het lichaam dat ook niet gewend. Laat je eigen ik, met geest en lichaam de gave aanvaarden, die de aarde en het heelal het schenkt, dat ook jou gemoed met vuur en water doordrenkt. De innerlijke gewaarwording, van warmte in je hart, geborgen in een zee van rust.…

mijn rust, mijn warm mijn ik, mijn huis mijn jij, mijn ons mijn wij, mijn thuis laat los, laat gaan laat zijn, laat staan leef blij, leef door leef mee, leef vrij nieuw lust, nieuw honk nieuw jij, mijn rust…

Er is gesproken al waren het enkele woorden veel meer dan een lange rede zeggen kan Ze klonken als harmonieuze akkoorden zoals de ware liefde tussen vrouw en man ik hoefde het zelf niet uit te leggen en zag de glimlach in je lieve gezicht het was goed je hoefde niets meer te zeggen je was verlost van pijn en deed je ogen dicht…

Innerlijke rust je van de stilte bewust onder het maanlicht.…

Met JOU valt er niets meer te winnen Hierna voel ik dan nooit meer pijn Van JOU ben ik verlost 't Is jammer dat het zo moet zijn Het leven heb JIJ mij hebt gekost Ik rust, ik rust, ik r...…

De innerlijke rust die uit me vloeit sterft in een ander Ze vloeit naar een ander lichaam, een andere geest Ik wil weten hoe lang mijn ziel en mijn geest zich zullen vereeuwigen Kom en sluit je dampkring rondom mij, beziel mij met jouw stromen, maar geef mij die stenen rust terug…

Als rode gloed zich mengt in wolken zo wit als melk dan streelt warmte de hemel sluiten je ogen, voor heel even Gevoelens van liefde en verlangen dwalen langzaam af tot in de kern van je serene hart voor even, voel ik me zielsverwant…

Ik leef erg mee met mensen Help vrienden vaak in nood Bekommer mij om zwakkeren Trek ellende uit de goot Neem daardoor de last Van anderen op mijn nek Door verblinding van vertrouwen En geloof in goedheid Ga ik constant op mijn bek Heb nu hele zere schouders Vol met allerlei verdriet Ondraaglijk zwaar geworden Man, ik hou ze bijna niet…

Een teder zachte windvlaag Bespeeld met eeuwenoude kunde Een fluister lied voor het slapen gaan Op de stralen, die als snaren Zacht ontspringen aan de maan…

Bladeren vallen zij raapt ze één voor één en vult de overvolle manden nogmaals in alle rust met tederheid en tijd speelt geen rol als bladeren vallen en herfst nog lang niet is…

Probeer je geweten niet te sussen laat mij nu toch met rust Misschien maakte je een foute keuze en ben je je daarvan bewust Maar ik heb mijn leven weer op orde en geniet daar nu weer van Dat lukt omdat ik je heb vermeden hoop dat je dat begrijpen kan Dus als je echt zoveel van mij houdt als ik denk dat je heus doet Laat me dan met rust…

Ga maar Ga maar gerust straks heb je rust Ik zal de ramen sluiten het licht is vergaan Ga maar Ga maar gerust straks heb je rust.…

voor zes alles en de kinderen slapen behoedzaam neemt hij zijn gerei en de fiets op de zon komt op en lawaai in de verte , hier is ’t stil rond de vijver met twee hengels en wat aas de hele dag zit hij daar soms gestoord door een wandelende vraag of een snoek op oorlogspad hij rolt geduldig zijn sigaretjes zoals hij vist naar rust…

Nergens rust meer herrie, zoveel herrie autos gieren over straat vliegtuigen vol kerozijn bonkende basboxen gillende sirenes nergens rust meer zelfs de natuur vertoont zijn speedboten als lokvogels voor de recreant die zijn vlees verbrandt nergens rust meer TV - decibellen die mijn hersens kwellen het trapportaal klinkt luid van…

In het vroege ochtendlicht op het verlaten Castricumse strand liep een eenzame man gebogen zijn hoofd denkend aan haar voetstappen die hij nu naast zich mist een enkele druppel zeewater die de wind op zijn gezicht heeft geblazen vertaalt de droefheid van zijn dagen en toch als hij even omhoog kijkt toont hij het begin van een voorzichtige…

kuierend is de gang door mijn welriekende gaard overeenkomstig mijn vaak toegedachte luie aard ik heb mij aan wat komt dat komt overgeven en het vreemde als verzuurd vruchtwater tijdig afgedreven bij een boterbloem verscholen in het gras sluit ik de ogen en hoor al een vroeg gezoem hier zet ik me neer en word zeker, als vanzelf…

ik kon ze niet zo snel tellen maar hoorde er minstens vier ze kwaakten een symfonie gedragen over de zeven sloten die ze net hadden besprongen pauzeerden in mijn zicht zodat ik de overige stilte in alle rust kon proeven mijn blik gleed over het water waar een paar witte waterlelies hun lichtrode zusjes tegemoet dreven om samen verder…

Sluit je ogen en zweef mee op de onzichtbare vleugels van de wind die fluisterend door je haren speelt en de zon je gezicht zacht streelt denk aan niets maar geniet van dit moment van rust die je vanzelf weer vindt…

Zal ik je de hoeksteen tonen van een nieuwe grens Ik noem hem rustpunt van verlangen Naar een ander tijdsbegrip als het kan Weg van metingslaven het regelen en ordenen Uitgevonden maatstaven met de tijd als tiran…

de kist gedragen zes mannen, eenstemmig zwart een laatste woord nimmer meer over de lippen je bent weg en je kinderen kwijt een ex zwelgt in verdriet maar wel te laat ik lig hier lekker en overmorgen ook laat mij nu maar met rust…

Ik kan toch zo verlangen naar rust en ruimte om me heen maar als aan dat verlangen is voldaan voel ik me eenzaam en alleen.…

Rust in mijn hoofd Rust in mijn hart Zodat ik kan gaan leven Want dit is geen leven meer Dit is overleven…

Langs een lange bomenlaan Een bomenlaan vol bomen Statig naast elkaar geplant Om wind wat in te tomen Rij ik vol gedachten Boom voor boom voorbij Rustig zonder jachten Alsof ik langzaam glij Ik denk aan hoe het vroeger was En hoe ik hier kon komen Vandaag op deze zomerdag Rijdend op een bomenlaan Een bomenlaan vol bomen…