Alle inzendingen over s t o r m e n

N a zo’n verheven staat van euforie G een mens hoeft ze te zien, mijn krekelstreken E n waarom niet?…

E en man vast ..... I n de ...... N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

I s de goedheiligman op z'n retour E n draait die Santa hem en ons een loer T och zie ik liever pietbaretten - rode J a, nooit komt hij meer binnen met z'n knecht E n ook geen letters van banket in 't echt…

M ijn diepste demonen draven op U it de voorgoed verdrongen vergeetput Z onder zeelucht zonder zoetwater I n verschrompeling na verdriet van eerder E n wilder en woester dan weleer K omen ze opniew aan de oppervlakte I s muziek dan mijn verraadster als S oms mijn innerlijke ik bovenpiep M isschien ... wel, misschien ... niet I n mijn ondoorgrondbare…

Liggend in het hoge gras keek Loes in Bas z'n blauwe ogen. Eén van beide was van glas. Hij had zich over Loes gebogen. Ze lag te overpeinzen, hoe ze 'm kon verleiden. O, die Bas! Z'n oog viel op d'r blanke boezem. Ze huiverde. 't Viel uit z'n kas.…

S trijdend tot de laatste ademsnik E enzaam vechtend om een waardig bestaan M aar brute kussen laten geen traan I s zij naar een vrije wereld gedwongen R esten van een waarheid worden gedoofd A fgelopen is haar leven, van vrijheid beroofd (Semira Adamu, een Nigeriaanse vluchtelinge, gestorven voor een zucht van vrijheid)…

Weer Sterven D-u-i-z-e-n-d D-o-d-e-n…

V riendschap via 't internet R oept verschillende associaties op I s 't wat anders dan een chat ?…

zou ik de wind willen vangen Een steen laten zweven Of gewoon willen doen Alsof ik het kon Maar jij weet al dat ik het kan en verlangt geen bewijs van iets dat jij ook al voor mij zou doen R O V E R…

de g r i j s a a r d. Vreemde kleine, zo aanminnig, Vreest gij niet de middagzon? Voelt ge 't niet? zij straalt zo vinnig. Rust wat bij die koele bron. Kom, melieve; zit wat verder Onder 't koele boomgeblaêrt; Daar is vreugd: een spelend herder Heeft er kinderen vergaêrd.…

M'n ziel is als 'n zeeë, 'n Zeeë zonder kusten... O, blijf niet voor me leven En zacht... en hunkrend vragen!... Ik zou... ik zou me geven,... Ik kan 't niet langer dragen.…

Letters v a l l e n woorden vormen zinnen ontstaan p u z z e l s t u k j e s komen bij elkaar vormen een eenheid een gedachte wordt werkelijkheid…

o rouwgezel, gij loeit de schaduw van de aaibloem nog met tussendoor het prangen onzer loodplooien (ooien) (o in) (o n), gij hoogacht het leegpletsen in de klaproep der handen (nden) (n d) (e) en in de nijdnaad van het scheurschip, bij de glijzangen der zinkzuchtigen, hun behangsel week na week afvallende hun wegkrasvlees (asvlees) (aees…

Wie erin graaft, stoot op s h r e c e v n en stopt wegens snijwonden: het verleden laat zich niet vangen.…

O, m'n Music-Hall wieg m'op uw geluiden, Dat ik weer eens de ware wereld buiten Treed; dat ik weer eens wone In illuzie's hogere regionen. Dommel nu m'n eenzaam wezen heen In de ziel die één, hier alleen Kan leven; door haar éénheid De kompleetste innigheid.…

O, ja! ik voel 't, wanneer ik, na de eten Met schrijfpapier en pen, Voor mijn bureau zo rustig ben gezeten, Dat ik een d i c h t e r ben! Dan voel 'k een dichtgloed in mijn aad'ren klimmen, Die mij tot zingen noopt, En haastig dan, eer 't vonkje zou verglimmen, Mijn pen in de inkt gedoopt! Wat vreugd!…

De mensen denken dat m'n vak toch zo verschrikkelijk vies moet wezen Maar dat is werkelijk niet waar, ik zit de krant d'r bij te lezen Ik eet er fijn m'n prakkie op, ik smul d'r van m'n karbonade Het gaat er net zo gladjes in, al zit ik bij de retirade Ik heb m'n hele leven lang al menigeen bedrukt zien komen En daarna opgeruimd zien gaan…

woord voor woord fluister ik de wereld dicht tot een gulden boek in zoete winterslaap waar herinnering het leven prijst en licht zich spiegelt in een fotolijst flitsen beelden door de tijd doorheen pareltjes van wazigheid baar ik lettertjes W O R D E N nu vonkjes eeuwigheid…

Hij voelde zich regenereren en zei, om de kansen te keren: 'Blijf even nog kuis en kom mee naar m'n huis, waar geen ma ons zal interrumperen.' In z'n huis stond een tweepersoonsbed. 't Was een spartelbak. O, wat een pret had die Maartje, want daar kwam ze eindlijk klaar; zo potent was de vader van Fred.…

Zó, door 't G e m i s, suisden stemmen aan.…

Dus de E is van m'n neefje Qwerty en de U van de ui en de O van de P En de G is van gee haa jee kaa el En de Z is van sex is met Carla en alsjeblieft nooit meer De A de S de D en de F van Amsterdam effe, kom er nooit meer, maar ben er altijd weer…

D e ene dag is de andere niet E n dit is precies zo met mensen C haos soms in hoofden E erlijkheid vaak vaag P recies dan gaat het wringen T elkens als waarheid zich wil openbaren I s het tegenovergestelde het geval E igenlijk onaangenaam…

enkel slechts voor jou S-P-R-A-N-K-E-L-E-N-D V-E-R-L-A-N-G-E-N Wil erg graag jouw prachtlijf eren Beminnen…

Een u i t s c h i e t e r van gisteren, toen ik je met een zwarte pen? Ik weet het niet. Gelukkig is het nu. Want stel je voor: wij samen liggend op het stro der Middeleeuwen. Ik zag het zwarte plekje. Ik schrok me bijna dood, want het was het begin van inkt, inkt zwarte tijden.…

.' In deze missie had ik echt wel zin, want door d'r schoonheid was ik in m'n nopjes. Ze lachte bovendien om al m'n mopjes. Een leeg benzineblik lag achterin. 't Was nogal ver, hetgeen me goed beviel; ik voelde mij gelukkig door d'r pech en hield m'n ogen moeilijk op de weg. Tersluiks genoot ik vaak van haar profiel.…

Verkerk zei gelaten: 'Ik leed 'r een nederlaag. 't Ging voor geen meter. M'n training begon met een servicekanon. Met een opslagtank gaat het vast beter.'…

Wat U NIET WEET, kan U verpletteren en vernietigen Aan WAT U WEET kunt U iets doen O N W E T E N D H E I D maakt U niet gelukkig Het is het gevaarlijkste dat er bestaat Want de moeilijkheid met de meeste mensen is niet, dat ze zo weinig weten maar dat ze zoveel weten wat NIET WAAR IS.…

als we niets zeggen is dat weer iets zo zoeken we naar het niets wat altijd weer iets is: n i e t s zoveel andere letters kunnen dat kijk naar de regen en naar een paar tranen…

Langzaam slechts vervliegt verdriet pas wanneer het ijler wordt is er ook r u i m t e voor wat vreugde hoewel het op de achtergrond altijd wel ergens aanwezig blijft verbazend ook hoe snel het soms weer terug is in de spotlights op de voorgrond van het toneel om alle aandacht op te eisen die het denkt te verdienen…

D a a n G E W E R K T . . . !…