6911 resultaten.
Wachten
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 552 De stilte raakt me aan maar blijft
leeg en
leger
dan de schaduw
die niet bewegen wil
en op belofte lijkt
die verlossen wil.
Wat verloren
van mij zou kunnen zijn tot ik het
weer verlies en niet
meer droom omdat
jij het elke dag
uitdooft.…
Gebladerte
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 67 In ‘t volle middaguur
werpt een verwaaide boom
schaduw en licht op mijn muur.
Schouwspel van een almachtige zon,
speels licht in een dwarrelend mozaïek,
zo dichtbij en toch uit oneindig verre bron.…
Rio, winst en verlies
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 112 Ingeprent en ingegeven, dat je
tijdens welzijn alsook je leven
kunt winnen, maar ook verliezen.
Al heel jong, ingegeven tijdens spel
win je niet, dan verlies je wel
bittere pillen die wonderwel:
Nog niet bij iedereen geslikt zijn
want: het moet alleen goud zijn
wat blinkt!
Had vroeger maar bij ons aan tafel gezeten
dan had je meer van…
DOOI
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.806 Zoals bij 't sneeuwen
die vlokken vervaard
weiger en trage
vallen op aard,
zo moeten alle
gedachten van ons
van uit hun hemel
van dromen en dons
dalen op aarde
waar alles dooit
wat sneeuwwit en droomrig
de dingen vermooit.
Droef is de dooi
maar als uitgeblomd
gesmolten bloeisel
gefilterd komt
na duistere reizen
door wijze grond
kristal…
Gevleugeld hart
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.186 Je koestert een droom
zoals de wind
die boomwoorden fluistert
onder de blauwe cipres
en je zoekt
in het laatrood
naar een naam,
zo dierbaar
een belofte,
zo magisch
De donkere schaduwen
in je ogen
in je haar
verlangen naar
een gevleugeld hart
ragfijn en teder
Waar is de ster
bezongen in je lied
Waar schuilt toch
de vervulling…
Op nukkige dagen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 136 aangespoeld in schuim
gedold door
rollers van de zee
droogt duurzaam puin
heb ze geraapt
op nukkige dagen
naar vorm en kleur
tot mozaïek gemaakt
gelegd met schaduw
in de groef gebonden
stralend heeft mijn ziel
haar bron gevonden…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
zon
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 1.087 De zon
bron van alle licht en warmte
verbrandde de tranen
in mijn ogen
Ze verschroeide
de magische glans
die jij er zo zorgvuldig
in getoverd had
Er rest enkel
het wazige zicht
van vergane schimmen
De zon is de oorzaak
van schaduw en kilte…
Gelijk een arme, blinde hond
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.058 Geljk een arme, blinde hond
van alle troost verstoken,
dwaal 'k door de zoele avond rond
en ruik de lente-roken.
Er waart - lijk om een vrouwe-kleed
waar oude driften in hangen -
er waart een geur van schamper leed
en van huilend-moe verlangen.
En 'k dwaal, een blinde hond gelijk,
door dralige lente-roken,
mijn hart van alle liefden…
Een man die, moe en levens-mat
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.590 Een man die, moe en levens-mat,
en liefde-leeg, en zorgen-zat,
zijn avond-maal bereidt:
hij roert de melk, en breekt het brood,-
waar hij van leven of van dood
verlangen kent, noch nijd;
- hij ziet de gulden hemel aan,
en voor zijn stoep de sparre staan
waar 't laatste licht in straalt
éen poze nog, éen warige poos,
'lijk in zijn hoofd…
In weerkaats
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 93 ik zag je
dansen op
de zwarte
lijn die de
gouden glans
als schaduw had
alleen je ogen
twinkelden
in weerkaats
het ongeziene
priemden stralen
zonder eind
met jouw
pirouettes
bouwde licht
zijn cirkels
in piramides
tot de hemel
waar zij
in ontmoeten
het sterrenlicht
begroetten
in de blauw-
gouden kleur
die zonder
zwarte…
Plots schijnt het leven
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 89 Met ogen dicht
het blauwe licht
met vele zwemen groen
het licht wordt geel
langzaam meer oranje
dan bijna doorzichtig roze
kijk in de zon
die warme bron
alle schaduwen voorbij
je wilt ze openen
zonder te verbranden
maar durft het nog niet aan…
De blinden en de duisternis.
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 129 in zwarte straten waar het licht verdwijnt
opgeslokt door de mensen van schaduw
in hun dagelijkse sores verdronken
over donkere stoeptegels slepen zij mee hun lot
wanneer zij even kijken
het vuur geblust
ogen als uitgedoofde restjes kolen
als dromen niet waargemaakt
door slapeloze nachten
beloften gebroken
te vaak geloofd
opgelicht…
OMGEKEERD
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 125 Omgekeerd in mijn lijf
loop ik over mijn schaduw
naar de zon
benut nu mijn herinnering
die mij in bescherming neemt
tegen nalatigheid
breng de waterval
terug naar de bron
was het stof weg
gedachten zijn ingesluimerd
om te ontkomen
aan woekering
verre vriendschappen
geven de liefde
die ik steeds koesterde…
De Bron
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 462 toegeëigend, die van de vogels waren
eens in het begin, was het water van de vissen
ook daar grepen we in, en zonder compromissen
de bomen in het bos, we hebben ze vermoord
het evenwicht van groen en blauw, gaandeweg verstoord
op alles wat ons te pas komt, leggen we beslag
en niemand vraagt, wat wel of wat niet mag
soms zwijgt de mens, en zoekt de bron…
Een Bron
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 836 Tussen rotsen en een dal verstopt zich een Bron,
Die in een schuimende sjaal aangekleed is.
Zoals een lief hondenjong is zij vrolijk, zij stroomt
Via geheimzinnige bergkloven in hun duisternis.
Lang geleden heeft zij haar begin verlaten
En de mist overschaduwt het eind.…
bron van mijn leven
hartenkreet
4.0 met 32 stemmen 837 Als een mug
Vlieg ik om je heen
Jou nooit met rust latend
Ik wil jou nooit kwijt
Jij bent de bron van mijn leven
Verlaat mij nooit
Zoemend zweef ik om je heen
Maar jij moet mij niet
Jij slaat mij dood…
bronsgieten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 346 schenk ik in een tuit
met trekpaard, katrol en touw
hijs ik jou langs de gevel omhoog
tot de voeten op een sokkel landen
jouw schaduw drijft de kikkerprins in het nauw
als hij opkijkt naar het kruisgewelf van een vrouw…
bron
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 326 en nog steeds
begreep ik niet
wat zij bedoelde
zoals zij
het water keerde
liep de zee recht omhoog
vielen torens
deinden paarse stranden
keerde zij
het binnenste naar buiten
aan een koord
trok zij hun oevers
om mij heen
en opeens
was daar die bron
het allerdiepste vinden
heel even
maar zo eenvoudig
glinsterend
in mijn eigen…
Van brons
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 411 Met een hart van brons
luiden klokken om ter schoonst
alle weer en wind…
toen je nog jong was
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 118 wat nu nog doolhof is
voert naar ik vurig hoop
tenslotte naar jouw bron
want alles wat nog buitenkant
of overwonnen slechts bevochten
meeslepend of mislukt
als tweede huid nog bij je hoort
ja, dat zou je dan achterlaten
om weer te keren naar je dromen
de passies van weleer
toen je nog jong was en zo onervaren
weer naar die bron
waaruit…
Hoe het begon
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 217 Toen besefte ik pas
hoe het begon:
het ontwaken
van vader en zoon
en de ijle schreeuw
boven de daken
kwamen
uit dezelfde bron
die er altijd al was…
bron
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 495 gestaag sijpelt pijn
door alle laagjes huid en
verschroeit mijn dromen…
Mijn Bron
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 45 Nog voor ik het kan spellen
stromen mijn woorden op papier
in een opwelling
van soms zo maar even
zoals een melodie
die de tonen
op de gevoelige snaar doen beven
zo volg ik mijn bron
de rest is mij om ’t even
omdat ik de poezie min
mijn hele hart klopt er in…
Roerloos
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 72 nog staat ze huiverend
in haar bronzen blootje
wachtend op ritselgroen
van omringende bomen
een zilveren baan van licht
spoelt rondom haar voeten
die koud zijn
na de lange winter
de stilte spreekt haar naam
zij luistert roerloos…
Belofte
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 2.025 Zo'n belofte betekent
dan niets, lijkt het wel,
was het allemaal nep,
was 't één groot
TONEELSPEL?…
Grafschrift
hartenkreet
3.0 met 23 stemmen 1.698 Beenderen en stof waren eens een meisje
dat vertrouwde op God, die talent gaf
poëzie, wetenschap, rijm en reden
sierlijkheid en recht van lijf en leden
Een leven in vreugde, deugdzaamheid
een buitengewoon briljante geest
niemandalletjes en zondeloze daden
Zij was alles wat een vader zich
kon wensen, belofte van een vrouw
een kind van…
Belofte
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 940 laten we elkanders vleugels zijn
nu de nacht valt in onze schoot
en de wereld lijkt te stamelen om
het vertrouwen dat dagelijks dooft
laten we elkanders hartslag zijn
nu onze lippen uitmonden in een laatste drift
en herinneringen lijken te verschralen
in een alles verterende kloof
laten we elkanders handen zijn
nu onze vleugels worden verzwaard…