Alle inzendingen over schepsel

Wie kon weten dat de tijd zou komen met handen vol zwarte bloemen en verscholen in zijn mantel het noodlot dat zijn ijskoude adem zou leggen over het gelaat van unieke schepselen maar onaangeroerd bleven de herinneringen standvastig in hun soliditeit als een erfenis van waardevolle schatten op het witte doek van gedachten soms, als in een…

Natuurlijk hebben zij goede gedachten Als protesteren tegen stierenvechten Het proefdierenbeleid, de dierenrechten Het aangedane leed voorgoed verzachten En tegen fokken zijn en megastallen Voor vriendelijker veevervoer zijn, slachten Verdoofd graag, is waar schepselen naar smachten Geen vlees meer eten schijnt goed te bevallen .…

De vlinders in haar hoofd heeft zij buitengezet zwermen uitgevloeid in een kleurrijk palet ontsluierd en verklaard in onzichtbaar licht schepsels van poëzie op het eerste gezicht Verstoppertje spelen achter de werkelijkheid nu zijn zij hier, daar vallen zij uit de tijd blinken als een spiegel en dan weer dof door drakenvuur, bedekt met dromenstof…

Het was in de achtertuin dat ik het zag Een van de katten nam de tijd Keek even en een insect verloor de strijd Nutteloos achtergelaten op zijn laatste dag Het beestje even ter hand genomen Tot in detail perfect Dat het dit prachtige schepsel moest overkomen Er is toevallig veel schoonheid die de schepping dekt Zijn wetenschappers dan toch…

Ze doen me aan andere schepsels denken, maar daar kan ik nu niet opkomen. O ja, de mens. (zo, weer een gedicht in elkaar geflansd, en nu naar bed toe) Ik lijk wel een oud wijf met teveel tijd! 't is een verslaving 'k ga maar 's wat nuttigs doen. 't wordt de hoogste tijd! nou goed, één regel nog dan. en nog één, en nog...…

Het Hooglied is mij op het lijf geschreven Ik lees het uit het lome zomerblad Betreed met mij dat lommerrijke pad Lief schepsel ooit met Genesis verweven Ga je met mij op het terrein begeven Dat De Voorzienigheid voor ogen had Het Hooglied is mij op het lijf geschreven Ik lees het uit het lome zomerblad Het laat de bidsprinkhaan de toon aangeven…

Ik liep droef door de Leidse Straat verblind, door juist die bron die al het leven mogelijk maakt waarzonder niets ooit worden kon die over alle schepsels waakt maar dacht terstond: o felle zon o licht dat ogen neder slaat en waar het wil ook doden kon wat weerstand bood aan godes maat ik zag hoe gij mij voor u won: gij stelde mij in staat…

God, U bent de bron van alle leven U hebt hemel en aarde voortgebracht En aan al Uw schepselen gedacht Dank voor alles wat U hebt gegeven.…

de haat zaaien wil tegen kwetsbaren onder ons slaat een bijl aan de wortels van het menswaardig bestaan wie daarvoor ook nog eens onze kinderen gebruiken wil door ze met drugs te gijzelen als ezels te zadelen met schuld opdat zij voor hen moorden wie en wat hen niet bevallen wil heeft enkel het eerloze karakter van een laf boosaardig schepsel…

Het zijn de kilo’s aan zwaarmoedigheid die huizen in dit schepsel koud en stijf. En de verlichting is voor hen die rouwen. Dus het verdriet is slechts voor korte tijd.…

God zelf geeft dat aardse beeldengewoel de vrijheid eigenzinnig voort te gaan, oordeelt met neerbuigend minzaam gevoel: "Kunnen Mijn schoonste schepsels Me verstaan? Ze maken vaak een bekrompen warboel. Schertsend mag Ik hun kleinheid gadeslaan."…

En razernij het dagelijks winnen Van het gezonde verstand waarmee Hij weldegelijk geboren is, Maar dat niets betekent Zonder liefde en geborgenheid, Ankers die hem moeten borgen, Maar die net als hijzelf Van hun basis losgeslagen zijn; Verminderd toerekeningsvatbaar Ten tijde van dit afschuwelijke Misdrijf tegen het leven, schepsel…

Hij die hemel en aarde voortbracht En aan Zijn schepselen heeft gedacht Hij leeft met u mee in zorg en pijn. De Heer zal u steeds gadeslaan Hij beschermt u, waar u ook gaat En wil u behoeden voor alle kwaad Bij Hem komt uw hulp vandaan. ( Woorden uit Psalm 121) Fedde Nicolai…

De Papen schaarden haar onder de sletten Dat deed ook de door hen aanbeden God Men vloog zijn vijandin dus naar de strot Alras wist men haar buitenspel te zetten Ze maakten met zo’n schepsel korte metten Een ongehuwde moeder was verrot Al pieste juist haar minnaar naast de pot Veel rooie rakkers bleken marionetten Een katholieke krant deed…

de wijze waarop het brein het duister van de dag zoekt in de schaduw van de nacht die zich staat te bedrinken aan de trog van de macht dewelke mijn schedelpan genadeloos heeft gelicht en het heeft gevuld met afgrijzen en waardevolle prutsige beloften niets kan waar zijn, wat ik zie zijn schepselen die mijn geest bevolken wat ik hoor…

Dat is de magische formule: Geboorte geven- Onderhouden- Doel een blauwdruk die voor ieder schepsel geldt Wie haar gebruikt ontsnapt aan de pendule van dit of dat, zijn denkmagneet blijft koel, hem wordt geen hooiberg op de mouw gespeld…

Gods onmetelijke liefde is hemelhoog Voorbij de wolken reikt Zijn trouw Hij houdt van al Zijn schepselen Zijn goedheid verrijst voor ons oog. God de Heer is onze levensbron Zonder Hem kan er niets bestaan Geweldig is het om zijn liefde te ervaren Hij is ons licht, helderder dan de zon.…

Geloofd zij God met diep ontzag Die alles zo mooi tot stand heeft gebracht En ook aan Zijn schepselen heeft gedacht Hij zorgt nog steeds voor ons, elke dag…

Heer, onze Heer, hoe groot is Uw naam Dat U steeds aan Uw schepselen denkt En hen nog altijd alle aandacht schenkt Dat we U mogen danken, allen tezaam.…

ze lijdt met vogels in een kooi gevangen ook voor de walvis laat ze menig traan de groene vrede staat bij haar vooraan haar leven is een, dierlijk haast, verlangen naar koesteren van schepsels, naar humaan behandelen van wezens wier belangen voor mensen (wee die gluiperige slangen) al eeuwenlang slechts mondjesmaat bestaan haar liefde…

“Welkom”, zegt God tegen alle mensen Hij maakt geen verschil tussen blank en zwart Hij draagt al Zijn schepselen in Zijn hart. Waarom zouden we nog wachten Als God ons uitnodigt om te komen? Hij wil ons met Zijn liefde doorstromen.…

onbewogen water boomverlaten tak knipogende spiegel stelt mij op m’n gemak afgebroken einden ver verweerde bast ongestoorde stilte volledig bij mij past zonovergoten schepsel kromgegroeide bocht het voorbije leven zeker wat ik zocht roerloos niet bewegen liggen zitten staan eindeloze spanning ik moet verder gaan stoffelijke eenheid…

Een oude tuin, prieel, Griekse sculpturen Symmetrisch lage hagen, rozenbogen Een bijenvolk met nectar volgezogen Klimop en mos op scheefgezakte muren De zon blijft vlijtig schaduwen borduren Van schepsels, zingend, dansend, opgetogen Een oude tuin, prieel, Griekse sculpturen Kastanjes, marshmallows en open vuren Bedekt met sneeuw gooit alles…

Het is begonnen alles te vervangen, de dingen hebben hun gezichten anders- om op hun lichamen, telkens valt er iets en schepsels aan elastiekjes opgewonden schieten aldoor knallend los. Het laat zich door geen waarheid ontmoedigen kijk onze open monden krakelingen, wat wij bijna zeiden brokkelt langs onze wangen.…

Of: schepsel, scheid er alsjeblieft mee uit. Verman je. Sterk je. Sta er nu eens boven. Je hebt te ruimschoots bruikbaar kruim verbruid. Lief dagboek, mij bekruipt soms de gedachte: ik heb geen zin meer in mezelf. Te laf om uit te stappen, maar toch bang voor machten, mij welbekend, meld ik mezelf nu af.…

enkele snaren Van het eeuwenoude Instrument terwijl Emotie ontspringt In de vorm van zuivere klanken Vormen tranen In de zwartste ziel Maar verdwijnen In de mysterieuze ogen Van de erhu-speelster Gekleed in brandende qipao Realiteitszin verliezend Begeef ik mij in Magische wouden Waar een glimp Nog meer doet verlangen Naar het witte schepsel…

De juiste keus is dan ook kiezen voor God Want God heeft ons reeds uitverkoren Zijn schepselen mogen bij Hem horen Het is goed om te leven naar Zijn Gebod.…

Hij zal voor Zijn schepselen zorgen Want wij zijn en blijven van Hem Laten we luisteren naar Zijn stem Bij de Heer zijn wij wel geborgen. God blijft trouw aan alle generaties Laten we Zijn naam loven en prijzen En Hem alle hulde en eer bewijzen Heel de wereld, alle volken en naties. (Uit Psalm 100)…

de dood niet ontlopen hij woont in mijn stad ik zie hem als vriend op mijn levenspad ik maak me niet druk om het naderend eind onvoorspelbaar blijft het ‘t wordt nooit omlijnd wij weten niet hoe en wanneer het zal gaan de spanning zal blijven tot de rand van ‘t bestaan de meesten van ons willen een vredige dood bij andere schepsels…

Tot God alleen Eens zullen we Hem ontmoeten En zal Hij zijn schepselen begroeten Waar gaat het heen? Tot God alleen.…