Alle inzendingen over schijt

oever van een holle maan de bloemen huilen hun vaas we zijn dicht bij veraf en ver van dichtbij het land van de koning zonder vrouw, spijt zonder berouw in het donker lijken alle schaduwen op elkaar is dit nu zwart of blauw of een deur die 't slot vergeet we lopen hier maar niemand die ons weet we zijn verloren en hebben er schijt…

Laat muggen mijn bloed maar drinken Ik blijf hier om zelf te genieten van het bloed van de maan de vuurvliegjes door de tuin en de joelende kinderen om een kampvuur ergens ...Achter dendert er een vrachttrein langs ...waar ooit de hoeven van bizons roffelden Mijn dromen zijn blind en naamloos Ze schijten ter plekke en eten als ik weg…

bijna als geschoten onder mijn duiven geschoond van hun vrije schijt en ei wat voelden ze zich thuis bij mij poste restante hoe zuur zijn druiven ik floreer nu zelf op mijn balkon achter ruiten van het bruine net bloeit met geur van vers bouquet schrijn van vrede die ik hier won op tortel uit geschoolde kelen vol kleur en pracht hun opera…

Ik ben zo anders Losgeslagen Dat is zeker Dat is waar Is anders zijn dan soms een ziekte Iets heel engs, niet zonder gevaar Siert het mij Om om te lopen Weg van anderen Uit de rij Gewoon je eigen weg bepalen Schijt aan alles Vogelvrij Is het anders Om te kiezen Voor jezelf, voor je gevoel Eens niet te doen wat men verwacht Te leven…

Nu pas herken ik het, het is een feit: Ik zit er krek zo bij . . . wanneer ik schijt.…

Toch voert hij een onduidelijk beleid, zijn eigen regels . . . daaraan heeft hij schijt.…

Mijn beden zijn verhoord, ik heb de put gevonden die het verschil zal maken tussen schoon en schijt het plastic deksel lekt: het stinkt hier neusverdovend in deze kuil, mijn ondergrondse wapenfeit, die 'k zelf gegraven heb; de stank is veelbelovend* heroïsch voel ik mij: ik heb mijn taak volbracht De kolkenzuiger* komt, zijn slurf hangt gretig…

koeien sproeiden hun schijt van schrik tussen schaap en geit duiven dweilden koerend de vloer een zweep zwetste en kletste het geld van tafel wisselaars gristen en hielden gewis hun wafel gehoede boeren gedroegen zich stoer maar hun stieren zwierden hun staart in de bedremmelde gezichten, bebaard of niet, onheil lag op de loer nu de timmermanszoon…

Kosterverlorenvaart en met zijn dans de schepen begeleidde die zand naar IJburg brachten hij sliep in een verloren hoekje naast het skatepark en het hondenveld in de beschutting van een elektriciteitshuisje onder een struik en zijn matras was altijd van urine nat en sommige baasjes ruimen de drollen niet op om goed duidelijk te maken dat ze schijt…

ik dook mijn slotgracht in zwom tussen bagger naar riolen wilde leven nog had schijt aan mijn idolen zocht naar een kelder met het water aan de lippen wist die te vinden net voor ik zou stikken zag de beenderen in uitval aan de kluisters rook weer de geur van dodelijk halfduister schedels dreven langs met oogkassen vol…

speelt haantje de voorste kiest voor modieus en close met computercommando's met schijt aan geschiedenis geharnaste taalrobots schrijven niet geven tekens af taalvorm zal ze rotzorg wezen nooit een boek gelezen als ze maar overkomen vormrespect is ze te straf niet moeilijk doen the medium is the message achterlijk gezeik over woordbeeld…

ik denk namelijk niet, dat jij voortaan oplet, waar je schijt..…

over morgen, maar beleeft het vandaag Wie de rust zoekt in zichzelf Snapt niet wrom anderen over problemen praten Terwijl je het zelf niet hebt Wie de rust zoekt in zichzelf Ziet de zon achter de wolken Terwijl de anderen hun paraplu pakken Wie de rust zoekt in zichzelf Hoort de vogels fluiten Alle anderen zien ze op hun auto schijten…

O, als zij nu nog maar ooit ontkwamen hier, uit deze stijlkamers van vergankelijkheid, meer dan halfweg tussen showroom en depot - en wat daar dan weer wacht: roest, schimmel, rag, voortschrijdende tijd, en ook de schijt van een enkele verdwaalde, opgezette vogel. ------------------------------- uit: 'Parmentier', 13, nr. 2.…

Daar sta ik dan, mijn schoenen vol met stront alleen maar door een hufter (met een hond) die net doet of hij helemaal niets ziet en wat dat beest schijt doodleuk liggen laat en ik denk ~Grote kloonzak! Stuk verdriet!~ Vandaag voor mij geen zonzij van de straat.…

Soms spring ik wel eens uit de band en heb aan regels schijt. Rijm lustig uit de losse hand en voel me als een delirant van alle dwang bevrijd. Maar heb ik dan zo’n versje klaar vergaat me steeds de pret: Het lijkt dan altijd, ja heus waar -al wijkt het af zo hier en daar- wel haast weer een sonnet.…

starheid ingebed stijf staand van gebeden vingers friemelen aan het kruis meiden dromen schurkend duivels ongerechtigheden graag verdwalend in Gods huis handen graaien zacht en wit beesten smakken mond en lippen in een donker lusten hijgend rusten tegen schemerstond grauw klaart even op genaaid is weer het leven botheid heeft de schijt…

Laat de grootheidswaan verdwijnen Het minderwaardigheidscomplex verliezen Leven is ook strijden We krijgen genoeg voor onze kiezen Schrijven is spelen met de geest Jezelf vergeven Maar nog het meest Naar buiten en weer gaan leven Natuurlijk zijn er tegenslagen Verdriet dat nooit slijt Iedereen mag klagen Krijg lekker allemaal de schijt…

Oogkleppen op en schijt aan alles is het thema van je leven. Vastgeroest, bang voor de wereld verstop jij je ergens waar het niet klopt. Verschuilend achter een fabel waren daar knabbel en babbel die aten je resterende zelfbeeld op. Wat is het leven toch top, of is het je eigen strop. Als een klein vogeltje spuug je in het rond.…

stijf staand van gebeden vingers friemelen aan het kruis meiden dromen schurkend over duivels ongerechtigheden graag verdwalend in Gods huis handen graaien zacht in wit en rond, beesten smakken mond en lippen in een donker lusten hijgend rusten tegen schemerstond grauw klaart even op genaaid is weer het leven botheid heeft de schijt…

Met Tessa kun je lachen, dollen, ze vloekt met de schijnheiligheid, ze is de trotse koningin der snollen en aan braafheid heeft ze schijt. Ze is zo heerlijk recalcitrant en net even slimmer dan de rest, haar liefdesleven valt door de mand en ze wordt uit school weggepest.…

Het is zover, híj weet wat hij wil Ik schijt zeven kleuren Huilbuien, buikpijn, angstdromen Vreemd, niets wat me op kan beuren Ik zou een gat door het plafond moeten springen Waarom komt dat gevoel nou niet?…

De meeuwen in het Haagse Morgenstond Die worden vaak gevoerd door allochtonen Als zij daarna de buurt gepast belonen Dan heeft de PVV haar mening rond Het raadslid R.de Mos, dat studiewonder Schijt zelf de boel verbaal dus even onder. ---- De PVV Den Haag, bij monde van Richard de Mos, is het goed zat dat de leefbaarheid…

de tijd van het jaar, die nabeschouwt als nabijgelegen vloedlijnen we zien wisselende, snel op elkaar volgende buien voorgekookt uit bipolaire windrichting verhoudingen verruwen door plotselinge hagel in matige tot sterke bewoording deze wijk kent buurtpreventie, er is cameratoezicht, zo gaat niets verloren onze regenachtige duiven schijten…

ze hebben in mijn perceptie schijt aan hun eigen corona-promiscue-beleid laten de drollen liggen, waar het volk over uitglijdt!…

zon zien glimlachen en hopen en dan zeker weten het wordt een stralende dag het leven overrompelt met een gulle lach de oer energie pleegt natuurlijk overal z’n te verwachten overval knoppen barsten open zet m’n deur op wagenwijd en het als een jong veulen op een lopen door de wei en of de buurt het ziet of niet daaraan heb ik echt schijt…

"Zo'n wildebeest loeit als een koe dat vreet en piest en schijt. Als het aan mij lag, dan was ik die gnoe veel liever kwijt." Eerst dacht de gnoe nog bij zichzelf: "Laat die streep maar razen. Een zebra denkt altijd zwart-wit.…

waarachtig, machtig en prachtig ----------------------------------- toen brak de wereldwijde Corona-crisis uit de overheid (Romeinen 13) neemt maatregelen maatregelen voor gelovigen en ongelovigen op basis van de beste gezondheid voor allen wat doen de gelovigen, de volgelingen die worden burgerlijk ongehoorzaam hebben stillekens schijt…

Aan de wereldse kleinzieligheid heb ik mooi schijt Ik ga voor deze vrouw, want die wil ik niet kwijt.…

roerend naar ander plaatsie Ik in de hoedanigheid uit te wringen was die jenoffel nie te porren happig naar mijn bougie misschien toen ze me met d'r woord voor was Vraagde ge pallulle in de Haan gewoon om ‘ns pannekoek te eten U moet vanaf nu nie vreemd opkèken zo ze ginds naar ene McDonald's verwèzen Haar kozijn Matijs die overkwam dat schijt…