Alle inzendingen over schoonheid OR openstaan OR zien, horen, voelen

Kijk niet zo naar me, als we met de anderen aan de tafel zitten, omdat ze dan kunnen zien dat we verliefd zijn. Zoen me niet zo luid in het openbaar vervoer, omdat de anderen kunnen horen dat we van elkaar houden. Raak mijn gevoelige plekje niet meer aan, omdat de anderen kunnen ruiken, dat we net naar bed zijn geweest, schat.…

voel je je niet te moe? is het niet te warm voor jou? wil je niet liever wat rusten? je moet je niet generen, hoor! je hebt lang genoeg gewroet!…

de knetter stoned lekker door in mixes en basic het moet nog gekker waar is mijn acid niks moet en alles dag nacht, goedemorgen dag en dauw regen plens wie heeft ze nodig; zorgen wat niet beklijft is rijk aan de herinnering aan de levende lijft dit is de laatste verering daar om een vierde strofe ik haat dat woord maar je moet…

Over wijde sneeuw zweven zeven zwanen voort: stil én zingend wit.…

Ik hoor de woorden Die klanken zijn geworden, Ik zie je sprekende gezicht; Ik zing de noten die Je mij hebt toegeworpen, Gewoon hier, tussen de Regels van mijn gedicht…

Daarom is het soms beter om deze ene regel niet te vergeten Ik hoor niks ik zie niks ik zeg niks…

Het voelt alsof, er iemand met mijn oren luistert. Het is net alsof, er iets door mijn ogen kijkt. Het idee dringt zich in me op, dat er in mijn brein wordt meegedacht. Maar door wie toch. Of door wat?…

Ik zie jou Ik hoor jou Het maakt me blij Een brede glimlach op mijn gezicht Het maakt me blij…

wat je hoort maar niet ziet zijn de geruchten de fluisterstemmen om je heen die nooit schijnen te wijken wat je niet ziet doch nauwelijks hoort dat zijn de gezichten die boekdelen spreken…

voor K.Schippers soms kan je iets horen zonder het te zien andersom kan ook…

ik zat er maar te wikken en te wegen raadselachtig de zetel leek een draaibank telkens afstemmen naar eenzelfde lijn horen, zien en zwijgen een gouden stilte maar, ik zie, ik weet nog steeds hoe het was de vervlogen jaren ik voel nog vaak hoe vreemd die waren…

mijn handen kunnen beter zien dan mijn ogen mijn vingers voelen meer dan mijn oren kunnen horen mijn zwijgen zegt meer dan al mijn woorden hendrik…

[fragment] Een stilstaande auto een lamp een doosje lucifers dat op tafel ligt een klok die stilstaat een standbeeld een schilderij een kleur een vliegtuig dat buiten gehoorsafstand is een speld een rebus een postzegel een oog een chocolaatje een weiland een drempel een getekend poppetje een vingerafdruk een plafond ----------…

laat me zien horen voelen laat me beleven leer mij jou…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Kan ik je zien kan ik je horen kan ik je voelen, zonder te storen ik denk het niet wanneer dit wel zou zijn, zou je weten dat ik je niet kan vergeten…

Daar Waar Ik mezelf Niet ben Kan niemand Mij zien Kan niemand Mij horen Voel Ik mij klein En verloren…

Niet kunnen geloven in liefde Was voor mij zo bekend Het niet durven openstaan Al de woorden die je hebt gezegd, ik hoorde ze niet Je laat me ontwaken, laat me voelen Mijn oren horen de woorden van je liefde Met jou durf ik het misschien wel aan Hiervoor ben ik zoveel pijn gedaan Bevroren trof jij me aan Je armen om me heen gaven me warmte…

Jij bent niet bij me, maar ik voel je.…

Wat ik teder vraag is een glinstering in je wachtende ogen die verlaten zwijgen en dwalen waar ik nog niet ben geweest of je nog niet kan aanraken. En waar je zachte gedachten dwalen naar een warme droom die je aankleedt met glinsterende kleuren van een liefde die ons laat fluisteren en ontwaken in een stilte die ons trouw…

Ik ben Hou van Jij Zien Geloven Hou vol Voelen Weten Beminnen Openstaan Licht Wijsheid Sterren Hopen op Waarheid Uitzien Eer Waarom Geduld... Haast Ruimte Verankerd Vrijheid Ruimte Leven Nu!…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Niemand is ooit écht alleen, er is altijd iemand om je heen, kijk om je heen, echter, je moet er wel voor openstaan. Durf confrontatie aan te gaan, heb 't léf te zeggen, ik voel me eenzaam, degene, waar je 't minst van verwacht, "luistert" naar je, je hoeft die "weg" niet alléén te gaan!…

verder dan mijn oren horen dan mijn armen reiken dan mijn ogen zien dan mijn hart kan voelen dan mijn gevoel kan gaan…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

ondanks het besluit te zwijgen - geen woord voor aarde of vergaan voor ijs en kou en vorst- valt moeilijk te verkroppen dat winterbloemen bloeien, roekeloos ontknoppen harten schaamteloos openstaan waar narcissen gedijen onder sneeuw wie zal straks de schoonheid tellen de woeker van het groen beheren as blazen in de prille zachte voorjaarswind…

ondanks het besluit te zwijgen -geen woord voor aarde of vergaan voor ijs en kou en vorst- valt moeilijk te verkroppen dat winterbloemen bloeien, roekeloos ontknoppen harten schaamteloos openstaan waar narcissen gedijen onder sneeuw wie zal straks de schoonheid tellen de woeker van het groen beheren as blazen in prille zachte voorjaarswind…