Alle inzendingen over schoonheide

Ze zijn van een ruige vastberaden schoonheid, de gedichten van Albertine Soepboer sneed iemand ooit eerder zo het universum in stukken om het daarna in een bizarre schoonheid die verbijstert opnieuw in elkaar te zetten?…

Binnen klinkt zacht de canon van Pachabel de meeuwen juist gevoed dansen hun godendans duikend naar brood stijgend op muziek het sierlijk ballet heft mij op in een tijdloos toeven in de harmonie van betovering eindeloos lijkende minuten geniet ik het samenspel tussen techniek binnen en natuur buiten zo gracieus en vol schoonheid…

waar inspiratie word gemangeld woorden blijven hangen in opperste onbenulligheid waar zinnen aan flarden worden geschoten in grenzenloze onmacht gedichten sterven in echo van adem uitgeperst in huivering van gezichtsveld maar gapend met mijn mond open en in mijn simpel verlangen en met mijn muze op schoot schrijf ik in de scherpte van schoonheid…

als jij zegt ik ben niet zo mooi weet dan dat de glans van je ogen vertellen van liefde als jij zegt zoveel anderen stelen de show dan ontgaat mij niet jouw rankheid als een gazelle ontsnappend uit een gedachtengang van doorgaans kwellen als je denkt ik ben niets waard onthoud je mij het goud van mijn dromen mijn ziel spiegelt…

ik verlang echt dat ik jouw beeld zie door de lange nacht gracieus beschreven door mijn pen waarin niets ontbreekt jouw ziel in ware schoonheid in weidsheid van schittering waarin ik gulzig tast in feest van ogen zonder opsmuk verdicht ik mijn woorden afgevast in de vreugde der liefde ruim zijn mijn inkomsten die ik graag wil storten in je…

je kijkt strak weg jouw ogen zoeken droevig de einder jouw rode lippen verbloemen de vale tint van je wang het licht valt als een een blauwe schaduw over je heen het beschijnt je zichtbare gebroken zijn jouw sombere schoonheid weerkaatst de diepte van je ziel schijnbaar onaantastbaar is het daarom dat ik voor je viel…

zijn net gekapte haren verwaaien op de boulevard kuierend met verlangens in oogstrelende wellust in een flannel kostuum in verschillende kleurnuances de pantalon had smalle pijpen met omslag verfijnde schoonheid liefdesdorst oneindig koesterend eigen lijf en leven volledig mens in optima forma hij omhelst het leven in ijdeltuiterij…

onthoud me niet de schoonheid van de schaduw als mijn oog een blanke schouder ontwaart het onthult in een onhoudbare gedachtestroom de onzichtbare lijnen van jouw figuur waaruit de stuwingen van mijn zinnen worden gebaard…

wanneer poëzie zo mooi als liefde was zou ik gedichten om je borsten hangen je met zinnen dezelfde betasten dezelfde die schoonheid vinden wanneer poëzie zo mooi als liefde was dan zou het gewennen tastbaar zijn een metamorfose in mijn gedicht jouw lichaam zachter dan anders op zoek naar de grens van het toelaatbare…

ik schrijf dit neer en leid mijzelf in wilde banen en beschrijf de schoonheid en de vleugelslag van zuiver witte zwanen die mij brengen naar een ver en eenzaam land waar ik de eenvoud en de rede zie bewegen door de bomen in het zand…

Een voorspel herleefd in een herinnering geraakt in dichters hart, dat elk ontving zijn we er bij gaan zitten op het mos en deden alle twee de schoenen los er klonken woorden over het lenteweer, die opstegen in de ijle atmosfeer het kreupelhout knipoogde als teken van eros zagen we de bomen niet meer in het bos de lente sprong naar ons,licht…

te herkennen in een elf met haar als zonlicht een gewaad van sneeuw in de geur van de dageraad het zoete parfum van de lente Want ja, ooit had ik je echt gekend zo jong en mooi zo zalig en betoverend dat ik je niet kon vergeten Ik zag je in alles een wonderbare bloem ontsproten aan de wortels van een droom een droom van eeuwige schoonheid…

rozen die spraken zonneschijn gelezen ze dronken de regenboog niets bleef onbesproken wolken werden gevangen veilig verborgen binnenin de regen kleurde oranje sterren lachten zilverachtig harten die smolten openden ramen van de ziel om de schoonheid te absorberen geborgen in 'n zee van goud ©LadyLove…

schoonheid van het licht, heb ik macht over u, of heeft u mij in uw macht.…

Daar zit een meisje Midden in het veld Ik herken haar niet Maar ze is mooi, heel mooi Ze zit daar, als een bloem van het veld Het is alsof er altijd al heeft gezeten. Ze zit daar, Zo zonder reden, Zo maar…

Om de schoonheid van je "zijn" te zien moet je de muren om je heen afbreken…

De oh zo kleine rupsen worden alsmaar mooier Door een fel gekleurde zon Die de ware schoonheid laat zien Met donker rode rozen En blauwe,gele en rode vlinders Vliegend om ons heen…

* Waar gevels wit gekalkt zijn en schaduw vrijt met licht, daar vindt stilte haar rijm en kent zwaarte geen gewicht. *…

wanneer prilgroen uitgroeit tot sierlijk knoppend geel dan adem ik warmte over haar heen tot ze haar diepste wezen voor mij open plooit waarbij verborgen waarheid zo verrukkelijk oogt dat ze me compleet verovert…

Blauwe lucht, het groene groen kristalhelder water Bloeiende bloem, stralende zon morgen is later.…

Maagdelijk witte lakens, vleien vlakgevouwen langs de rondingen van het rustende naakt. Het maanlicht streelt de schaduwen van deze nacht. Het is warm, ik verlang naar je, maar wil vooral alleen kijken naar jou in jouw slaap. Je bent mooi.…

vol overgave lig ik in het rulle zand langzaam varen donkere wolken voorbij waarachter een sterrenhemel schuil gaat voor de kust knipperen lichten groen en rood geduldig wachtend op wat er komen gaat…

struinend langs herenhuizen het glas in lood al in 'n boog boven de voordeur van weleer het huis zelf drie lagen hoog mooie balkons met sierlijke krul getuigen van ambtelijke vlijt in waaiervorm het stratenplan liep Lindo voor op zijn tijd daar is schoonheid nog te plukken hebben velen er hun tijd voltooid voor altijd rustend op de…

Zij willen ons laten zien dat schoonheid niet in perfectie huist maar in de ontvankelijkheid van het oog.…

en kleuren met ongekende schoonheid op te fleuren…

keer je tot ons gij mooi mens voeg schoonheid toe zo is ieders wens met je kleurrijke schaduw en warme lach woorden zijn niet nodig je bent niet schuw doch zie in je ogen een rijkdom aan stilte die ik zozere mag je kijkt ons aan ieder, een voor een blijf jammer je moet spoedig gaan en ziet nog eenmaal om over ons allen…

Het is de lange arm van de hemel bovendien, die op dit afgelegen plekje al zijn schoonheid laat zien. Het eiland is zo klein en de wereld zo groot. Bezitten hoeft niet, met kijken ben ik deelgenoot.…

En jij bent een zachte schoonheid.…

Betoverende schoonheid, jeugdige overmoed. Het is meer dan leuk, het is... geweldig! Het deelt zich aan mij uit. Zo aanstekelijk! Is dat genieten van wat voorbij is? Of, is dat genieten van iets dat niet wil sterven? De muziek en de beelden, ze raken me aan. Ik galm mee. Het leven is fantastisch…

ook al raakt haar ziel mij van nabij waar ogen zich naar mij toe wenden geen moment is zij bij mij noch wil ze maar iets verzenden ze woont in haar blik aan de rand van het bestaan schouwt eerder naar binnen; hetgeen wij nimmer zullen verstaan ze is de dode schoonheid die nog telkens roept vertoevend in een…