Alle inzendingen over schoonheide

DNA en film zijn de mooiste dochters van de rechten, en grote vijandinnen van politiek, graaikunde en bedrog. Miljarden geloven valse feitenknechten tot vlak voor het bewijs nog.…

ik kijk naar jou en zie hoe verlegenheid zich meester maakt een bedeesde glimlach wordt geboren kleurt wangen rood evenals gevaasde rozen die schitteren zucht de eenvoud zachtjes…

We worden geboren zetten onze eerste stappen Voor we het weten kunnen we geen stap meer zetten Het eind is nabij Het is een ander begin Een leven zonder zorgen In de nacht toont hij zich het mooist Met de maan in mijn rug liep ik door de nacht Geen huis wist dat ik het was De bomen weigerden te lachen Zij toonde haar gezicht; wat een schoonheid…

Zodra men de schoonheid van de morgenstond niet meer ziet, Ook al regent het, dat het met bakken giet, blijve men beter de dag in bed, met het hoofd diep onder het dekbed! Zelfs een regenbui heeft charme, en jij die dat niet ziet, och arme, hou ook je gordijnen dicht! Des te eerder is het weer licht.…

waar de ziel in jou lacht schitterende oogjes activeert daar is het geluk van eerste orde echt wel aangemeerd Zolang het gelaat nog helemaal geen rimpels trekt Is de diepzee onbevaren de zee van tijd ligt voor je, uitgestrekt Ervaren, niet alleen voor anker flaneren langs de kust maar op reis voor jouw avonturen maken je zelf bewust…

Ieder moment is nieuw, telkens weer, en iedere geboorte kondigt de dood al aan, maar we leven nu en zien de schoonheid van de tere papavers.…

Alle mensen kijken naar mij maar er is niemand die mij ziet Hun blikken stoppen bij hun fantasie Zo is het om bijna een godin te zijn onmenselijk, een beeld, een avatar om mijn lichaam verhullend dat ik besta en verhinderend dat ik sterf ofschoon iedereen me wil vermoorden om wat Het heeft aangericht in zijn scheppingsdrift waaruit…

gelezen over hoe je zo graag gelukkig wilde wezen over hoe je zocht en verdwaalde over hoe je vocht en maalde over jouw ontbrekend perspectief over ons, je had ons zo lief woorden die mijn hart verscheuren ik schreeuw het uit en richt mijn blik naar buiten betoverd door de herfstkleuren en ineens, zomaar ben ik intens dankbaar voor deze schoonheid…

De schoonheid van de zon geeft ons op alle vlakken, vandaag een winterse aanblik. Zij straalt over ons land met hier en daar een vleugje sneeuw. Holland op z'n mooist!…

voor M. je stem ben ik vergeten, woorden zijn in tijd vervlogen nu ik je hoor en zie is de herinnering terug de opgeheven arm, je balansarm in de Gilgamesj-voordracht plotseling reikt de arm naar de zaal en raakt me bijna wil je afstand scheppen, wil je iets aangeven, vragen? soms het een, dan weer het ander? de woorden glijden naar je…

schoonheid zit in eenvoud zonder opsmuk in de onbevangenheid van een kindergeest nog zonder list of leugen zij redeneren nog niks stuk waarin je nog waarachtige pure schoonheid leest schoonheid zit in het onbeschreven blad dat de fantasie prikkelt om te worden beschreven met wie weet wat schoonheid zit in hondenogen je steun en toeverlaat…

Welvaart in stad en land, zie het licht onder de wolken in de toonzaal van het aardse paradijs, zie een glimp van onszelf in de blikken van toen de schoonheid van hun aandacht hun verlangens in jongere jaren van de wereld – dezelfde als de onze We bewerken en bewaren we bouwen en verbeteren we scheppen de schoonheid waarin wij willen…

het schilderij wordt niet begrepen toch krijgt hij tranen in ogen ~~~~ de foto is vaak mooier dan wat men echt ziet wat is nu schoonheid…

je glimlach was niet voor mij zoveel wist ik al je lichaam bewoog geheel en al op een ritmisch ostinato ik nam deel aan een innig gesprek met jouw dans heen en weer wiegde je lijf en ik wiegde met je mee het was niet erg dat me je zag noch hoorde door die toverspiegel zag ik JOU het bewogen leven ik zag je schoonheid…

En toch, hun schoonheid en grootsheid vertellen mij, waardoor mijn hart zo wordt bekoord.…

Kijken naar je hart waar licht wordt waargenomen o zo breekbaar mooi.…

ik wist niet echt wat liefde was wel wie iets bijzonder aardigs moois en zeer aantrekkelijks had dat leek mij een goed begin om samen voorzichtig te ontdekken hoeveel er in die schoonheid stak te beleven was waarbij de deuren al open gingen door je aanstekelijke lach die meteen aan alle handen applaus gaf…

je aarzelt te lachen als zovelen het niet laten je glimlacht met ogen zoals niemand twee monologen je aarzelt te kijken of te zien en misschien misschien is die zwaar ogende afweging je ragfijne pracht?…

Japanse Iris, Waterlelie Mooie groene houten brug Van die oude Claude Monet Die zoveel meer kon dan schilderen Ruim honderd jaar terug Ik ben daar bij zijn huis geweest En zijn tuin in Giverny Om zijn liefde daar te voelen Die ontsproten uit zijn geest Zijn vuur nog nimmer doet bekoelen Het geeft mij kracht Om te aanschouwen Hoezeer zijn schoonheid…

In het rechte vlak sta jij schuinsweg te wezen, jij kon niet anders toch Kus jouw enkel, jouw voet, streel de holte van de knie, de ronding van jouw kuit vermoed: jij toont mij nooit al jouw verborgen schatten Jij draait mij om, jaagt me weg met te veel liefde in de stem de scheldnamen geschreeuwd opdat ik achteraf zal weten dat ik er voor…

In natuur's schoonheid groeit op mensenorde, in schoner mensheid 't schoon ééns mensen leven: Een schoonheid in een schoonheid in een schoonheid.…

dat het kan dat je denkt dit kan niet in het echt geen nakomeling van het spraakgezegende mensenras kan zo zijn zo zijn een vrouw kan aantrekkelijk zijn, mooi maar niet zo niet zo Niets is zo onwerkelijk als het besef der onwerkelijkheid Parmenides gelijke, geloof je ogen niet van zo een hoge schoonheid van zo een diep…

De schoonheid vertelt- historie vertaalt zich in verborgen vlekken…

De spijkerbroek die ik zoëven zag zo goddelijk glad rond je billen lag heeft mij toch wel bewogen Verlangend ontvlood mijn mijmerende mond 't wijfelend woord dat geen mens verstond als dat toch eens zou mogen Ik eerde schoonheid nooit gezien hopeloze honger, naar wat misschien ook smeulde in jouw ogen Maar momenten vergaan in eeuwigheid…

Schoonheid van bergen en schoonheid van sterren zien kan slechts op afstand; zo tussen ons: jij mijn licht mijn verte, mijn heuveltop…

Hoekige koeien: geen mens zou ze zo maken – koeiemachtig mooi!…

innerlijke schoonheid is de echte schoonheid verborgen in volharding komt zo moeilijk naar buiten overal staan ruiten spiegelen zich ijdeltuiten zij is toereikend schept zichzelf wijkend en nooit achterom kijkend…

De zeldzame parel die alles beter maakt laat zich niet zomaar vinden Je moet naakt in de regen hebben gestaan, ziende zijn in een wereld vol blinden Je moet geluisterd hebben naar de stilte Berusting tonen in je verdriet Je moet geleefd hebben in de stilte voor je ware schoonheid ziet…

als jij zegt ik ben niet zo mooi weet dan dat de glans van je ogen vertellen van liefde als jij zegt zoveel anderen stelen de show dan ontgaat mij niet jouw rankheid als een gazelle ontsnappend uit een gedachtengang van doorgaans kwellen als je denkt ik ben niets waard onthoud je mij het goud van mijn dromen mijn ziel spiegelt…

... liggen velden rijp en hebben schuren geheimen is de stad een plek de avond bruist in al schaarse bomen Nog waaien winden schoon door mist in zeelucht bevaren door statische wollen schepen en laat de zon bij het zien zijn al droevigste kleuren vrij Nog zijn er tranen om de schoonheid het bos en het veld bewuiven met vleugels geuren…