inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 9.011):

Nog

... liggen velden rijp
en hebben schuren geheimen
is de stad een plek
de avond bruist in al
schaarse bomen
Nog waaien winden
schoon door mist in zeelucht
bevaren door statische wollen schepen
en laat de zon
bij het zien
zijn al droevigste kleuren vrij
Nog zijn er tranen
om de schoonheid
het bos en het veld
bewuiven met vleugels
geuren van bloemen mee
Nog geven vruchten wijn
voor zwoele nachten
in heldere maan en
lachen ouders
omdat hun kinderen al sterk zijn
Nog nemen mensen
moeizaam afscheid
omdat ze mooi zijn voor elkaar
en in zichzelf al even eenzaam
Nog lacht de Mona Lisa
gebroken lippend
eeuwen voor ogen
in een kunstig kostbaar spel
op aarde
genezen we geschiedenis
Al heeft een woord
steeds meer schuld
aan het tastbaar zijn
Nog kunnen wij wel
de gevolgen voorzien.

Schrijver: peter wijbenga, 6 december 2005


Geplaatst in de categorie: milieu

3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 996

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)