Alle inzendingen over slootje

glanzend als zilverwerk rechtlijnig een slootje…

Na Roodkapjes bezoek ging d'r broertje naar oma; het werd geen retourtje, want grootmoeder was achterdochtig en gooide de jongen hardvochtig na 'n mep, die ze gaf in d'r drift, in een slootje, dat vol zat met gift. 'Wie naar oma gaat, gaat naar z'n grootje,' beweerde de wolf bij het het slootje.…

dacht ik en struikelde over een steen Ik gooide de steen in een slootje en viel er zelf achteraan Zachtjes begon t te regenen …………..ik had geen zwembroek aan…

Wanneer het ook maar even heeft gevroren Wil ik ze zien, de mannen in hun jekker Die met een meetlat en een Black en Dekker Wat gaten in zo'n slootje staan te boren Dus Friezen, ook al vriest het nog maar net Haal vast eens zo'n Rayonhoofd uit het vet!…

En hier lag ik dan met haar gelegen in ons beider blootje en ik zuchtte van de liefde en een eindeloos bestaan ze rookte zichtbaar nog wat na toen zij daar rond dreef in dat slootje waar een laatste druppel zonlicht ooit ten onder is gegaan De nacht was doodstil aangebroken toen ze stierf - mijn Margootje en ik fluisterde de paarden nog…

De hengeltjes zijn opgetuigd het slootje is uitgezocht ik hoor hoe je vrolijk juicht je eerste echte strooptocht Ik zie hoe je dobbertje danst het vraagt om extra aandacht door ringen van water omkranst zie daar, het visje is op jacht Wat lusten vissen nou echt graag? Brood, aardappel of maaien?…

We worstelden lang met waar onze wortels vandaan zouden zijn gekomen het slootje en het riet hoogzomer geluiden uit dromen geslopen langs het balkon kwam het langs je weet ervan maar waar het zich nu waant weet niemand niet misschien rijst er ergens anders opnieuw en visioenen worden uitgelegd zoals bedoeld is…

Er voer een bootje in een slootje met een vogel in een kooitje O, wat zong dat beestje blij als een nachtegaal in mei alles werd er vrolijk van zelfs de koeien in de wei Een dartel springend lammetje midden op een dammetje mamma schaap kuste spontaan haar lieve pappa rammetje Geiten en bokken verliefd in hun hokken niemand had nog zin…

in het amsterdamse bos van alle mensen los daar is een slootje en ik weet waar de brasem paait in een modderpoel met rotte bladeren bellen uit de bagger uiteen spattend we zullen stil zijn wachten je ziet het wentelen reuze grijze vissenlijven heel enge waterschuddingen tot overstromen toe nee zal ik zeggen ze eten geen mensen…

zo sluimerig mooi toon je het stille weidelandschap enkel een kievit is mijn metgezel het verenkuifje maakt een dribbelpas rond een kuiltje in het akkergras roept zijn eigen naam kiewiet, kiewiet, kiewiet mijn mond blaast kringelwolkjes door het zuivere koude ademen ik droom de dag alvast naar mij toe er ligt een bootje in het slootje…

tijd is stout en ouder zijn is vel over been alleen is overkomen slootje springen beginnen zoals gifsla bloeit bloed rozen klappen één hand geen geluid sluit poort moord roept brand gang bang samen is pijn sluis loopt vol licht een schaduw schijnt fel priester ken kan jij mij beter dan ik woord voor woord god maar!…

Als dan de winter invalt gaan wij schaatsen op onderwerelden van pikzwart ijs, maar één raakt achterop bij oude plaatsen en één slaat een doodlopend slootje in. Zo eindigt steeds onze gezamenlijke reis.…

Een paadje met afgebrokkelde randen waar ik meer dan eens mijn voet verzwikte omdat ik nooit toegaf aan "niet kunnen" en het elke keer gewoon wéér flikte Waaróm zou ik niet op dat randje lopen ik was toch goed in evenwicht bewaren toch is het me vele malen overkomen want op die leeftijd kende ik geen gevaren En dan dat hele kleine slootje…

IJl ligt de wilgenschaduw op de wei; Het slootje-in plonst, lichtgroene boog, een kikker; Over het riet beweegt zich blauw geflikker, Wanneer de wind zijn wimpels schuift op zij.…

IJl ligt de wilgenschaduw op de wei; Het slootje-in plonst, lichtgroene boog, een kikker; Over het riet beweegt zich blauw geflikker, Wanneer de wind zijn wimpels schuift op zij.…

molenaar, want het waait van geluk over de boot waarin zij zitten, waarin zij roeien met de riemen die ze hebben tussen de blanke weiden die op hen wachten als een bed op twee geliefden, als een kus die tussen twee monden ontstaat, een zoete zon aan een oude, koude hemel, een zachte zon boven een verkouden, tochtige polder met een slootje…

prinsheerlijk met gekruiste benen zongenietend de handjes onder het hoofd lag hij te mijmeren waar moet het henen zonder prinses die in mijn kus gelooft daarom kwaakte hij een kikkerlied zijn wangen met lucht volgepompt brulde, een koude kikker ben ik niet als jij maar in mijn slootje komt zijn kusjes voelden kwaaklekker aan haar oestrogenen…

Ik zit geheel in mijn blootje te zonnen in mijn slootje, ik ben koning der kikkers van de smalle en de dikkerds. Mijn naam is koning Plompie geen koning Laars of Klompie, u heeft nog niet vernomen hoe ik aan die naam ben gekomen.…

komen nee niet zoals bij mensen van adel die zich titels aan meten en zich hierdoor verheven menen te weten die soms plechtig schenen te moeten schrijden als teken dat ze zich beter dan een ander wanen nee deze wezens zijn trots enkel op zichzelf op wie en wat ze zijn van nature weten ze ingetogen te glijden in een of andere vijver of slootje…

Tevreden zit zij, tot de zon gaat tanen En ’t blinkend slootje vloeit vol avondgoud En kijkt, al mijmrend, in het wandelwoud. Daar leidt een zoon zijn moeder door de lanen – Dan schrijnt haar hart, vol ongestilde tranen, Dan voelt zij zich verlaten, moe en oud.…

Nee, het was andersom, je viel zelfs in het slootje. ‘Klaar,’ sta je te gapen naderhand - je sopt terug je kleren in en niets en alles is veranderd, om vrolijk van te worden. We haperen, het lange gras gesmolten, we konden erop wachten: een van ons raakt achterop. Jij was er al, jij ploetert voort. Tot uit het zicht. Wind.…

in het slootje lag een bootje  varen naar de grote plas  ze trokken daar een strootje  wie t eerste in z'n blootje ging uit moeders schone was  met wijdse blik verkenden ze al de zó natuurlijke attracties  heuvels, bos en waterval en wat een schik bij 't zien vooral van elkanders rijzende reacties als hoff'lijk heer roeide hij stevig…

Hier lig ik dan een poosje met mijn kleine wijzerdoosje omgekanteld in een slootje tussen kikkers en libellen kan de vogels in de lucht zien en de horizon zien hellen en vanuit mijn Deux-Chevauxtje zestien koeienpoten tellen Wijzerdoosje, Wijzerdoosje waarom liet je mij zieltogen zie de ruitenwissers wissen zie het prikkeldraad verbogen…

iemand van vroeger en je loopt haar tegen het vege lijf Een geacteerd persoon die je niet meer loslaat Een boek in je geheugen gegrift Kleine onbelangrijke dingen opgeslagen op je harde schijf Mensen die geluk uitstralen lopen zingend over straat Een betrouwbare onbekende geeft je een lift De onverklaarbare aarde in zijn baan om de zon Een slootje…