164 resultaten.
niets menselijks vreemd
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 252 het gevoel heb eerbied
buig opzij voor mij
wil me maar niet bekruipen
bij glazen paleizen stenen kastelen
zoek ik bang steeds achteringangen
om onbemerkt binnen te sluipen
uit schaduwen in nissen op priëlen
zwijgend langs promenades en stoepen
behalve als ik hoog nodig moet
zuigen en stangen
pissen en poepen…
pekelzonde
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 74 als dan jouw vingers
boterzacht
sluipen
kruipend hun weg vervolgen, stil
jouw stem, het zwijgen klinkt
als een bekentenis
ik knik en achtervolg de blik
uit jou, jouw ogen pogen tot
het niets, zeggende dat
zwijgen toe stemt
ach
ik lach
en laat jouw vingers grijpen…
nachtzuster
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 118 nachtzusters zijn de liefste
ze sluipen geluidloos binnen
op rubberen zolen
het hoofdlampje om de nek
ze vervangen infusen
verbinden wonden
trekken bijna pijnloos bloed
en fluisteren in je oor
ze verzachten koorts
en verlichten pijn
ze schudden de dekens op
en verdwijnen
even geluidloos
nachtzusters zijn de liefste…
Besef
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.665 Ik hoor wanneer de nacht aanbreekt
De echo van haar stem langsheen de muren
Van deze eenzame slaapruimte sluipen.
Als een ingehouden schreeuw vanuit de eeuwige
Stilte van haar hemel. In deze uren
Die leger zijn dan lucht en zwaarder dan lood
Zijn het de onvervulde dromen die tegen me aankruipen
Als wilde dieren.…
Bedgeheimen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 565 In mijn eigen privé darkroom
met rood hartvormige lumières,
sluip ik langs mijn luipaardvel
tot in mijn bloemenbed.
Onder de gevreesde turbokat
ligt nu mijn geheim verscholen.
Naakt en breekbaar ben ik nu
met kleine vreugdes
en grote verdrietjes.
Zo onzichtbaar, niet doorzichtig
als de dag me maakt
zo ruw en onontgonnen ben ik nu.…
amnesie
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 623 een vreemde dag
die niet de mijne lijkt te zijn
het onderwerp ben ik wel
maar vreemde woorden
en gebeurtenissen
sluipen mijn oren binnen
op zoek naar herkenning
woorden die de mijne waren
zijn onherkenbare
klanken geworden naast
de vraagtekens in mijn hoofd
ik hoor ze als toeschouwer
door iemand vreemd gezegd
en vraag mij af…
Mijn stil verdriet.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 777 Ik voel mij een drenkeling die
zich vast klampt in zijn wanhoop aan
het wrakhout van herinneringen
als een sluipmoordenaar sluip
jij telkens mijn leven weer binnen
ieder jaar beleef ik
weer die strijd om
te overleven
tranen ze vergezellen
mij in mijn slaap
zolang mijn mond
gesloten blijft
-blijft jouw leven voor mij bestaan…
sluimering
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 404 Ik sluimer in
en sluip in mijn nachtelijke dromen
naar de wortels van het verleden
om hen te voeden met de kracht en de liefde van het heden.…
het verzenkind (II)
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 347 het lijkt nog nacht
en het kind weet: ze gaan weer
komen
de woorden
en de schaduwwachters
die door de deur naar binnen sluipen
een onherstelbare droom vullen
met vermommingen en beeld na
beeld
leugen na eeuwigheid
na leugen
luid
eeuwig
in een te klein kasteel
van witte lakens, wollen beesten
en onderaardse, dichtgestopte…
Ghostriders
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 170 Als in duistere winternachten
padden zich verschuilen
en honden angstig huilen,
als damp opstijgt uit diepe grachten,
hoed u dan als takken kraken
en schimmen glijden over daken,
denk niet, ach 't is maar een kraai
want terwijl je staat te wachten
sluipen ze met vereende krachten
in je gemoed en je gedachten,
de ghostriders in the sky.…
IN DE WOLKEN
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 150 en altijd altijd
blijf ik maar denken
dat ze iets vertellen
die witte wollige wezens
die in allerlei vormen
licht en luchtvaardig
voorbij sluipen
zelfs onderwijl nog
van gedaante veranderend
om mijn gedachten
daarmee te stimuleren
of te kwellen
maar wat ze vertellen
ik vraag het aan
het kind in mij
het zwijgt
maar kent wel degelijk…
Z
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 105 de altijd dronken
tweelingbroer van N
kon niet meer
op z’n benen staan
had zoveel gezopen
was weer veel te ver gegaan
hem rest alleen nog het kruipen
hij kon geen stap meer lopen
noem het nu schuivend sluipen
N schaamt zich: dat ik daar
toch familie van ben
niemand die nog op hem let
want hij blijft nu voor altijd
achteraan in het…
Intershit
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 536 In inktzwart duister
sluipen letters nader
waar verstand op nul
de geest
angstvallig
negeert
spelen flitsen
donderend geraakt
het spelletje
onweer
ziek de taal
welke woorden
vermoord en
gedachten
verstikt
nauw verbonden
wankelt
de laatste zin
schreeuwt het
krampachtig uit
het houvast
verloren…
Koeien
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 754 Alle dagen sluipen nu
door de regen, of
langs de zon, of in
een dichtbewolkte hemel.
In de stam van een boom je naam gekrast,
In het lied van honderd vogels je naam gehoord.
In de dwarse blik van toevallige koeien
je ogen gezien. Waarom kijken ze me aan?
Weet toch wel dat ik nu zonder je ben
en zo verder moet?…
Lijk dit
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 128 De herfst
een beetje crimineel
overal
een blad te veel
verval
grijpt om ons heen
de esdoorn opulent
in vreugde en verdriet
een roodborstje
dat geluidloos landt
begrijpt die herrie niet
van groen naar rood
tot goudbrokaat
dat stil vergaat
er sluipen geruchten
in mijn tuin
van oudsher
van her en der
verhalen
met een happy end
lijk…
gele lis
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 799 ergens tussen mei en juni
pronkt ze aan de rand van de vijver
boven een groot schutblad
drie kroonbladeren rechtop
drie hangende lippen
door een nerf wat opgebold
zaden rollen rijp
als munten uit een doos
ze bloeit uit een wortelstok
met de blos van een abrikoos
ik sluip in haar kelk
zij bewaart de druppel
olie voor mijn roestige…
Droombeeld
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 149 Ik tel mijn uren
en sluip uit een huiverende stilte.…
Deze nacht...
hartenkreet
3.0 met 24 stemmen 3.044 De nacht brengt ons samen
We laten ons voeren op vleugels
Je ogen fonkelen als parels
Wetend dat we elkaar gaan begeren
Langzaam sluipen we om elkaar
Ademend onze liefdesgeuren
Ik plaag je met onweerstaanbaar genot
En laat je sluipen totdat je me aanraakt...…
Schroot
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 734 Gekooid gevangen in
uren van verwachten
verliest de morgen haar
eerste adem in het
laatste streepje licht
waar duister haakt in
eenzaamheid schuift
de nacht het venster
open en sluipen dromen
nader zacht toegedekt
door een heldere maan
omarmd door reeds
vermoorde gedachten
smoort het donzen kussen
de laatste ijle kreten…
Dagdroom
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 343 terwijl ik in de verte staar
naar niemandsland
sluip jij nogmaals
mijn dromen binnen
ik kan je beeltenis niet raken
er blijft teveel verborgen
omdat de zon zich achter
slierten nevelen verschuilt
wel hoor ik in zachte bries
de klankkleur van je stem
met het bekende
geruststellende effect
waarop mijn gevoel zich
met een zucht vertaald…
rugslag
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 877 boeiend,
zo plat op mijn rug
op het vierwielig bed
tussen mijn ogen en het plafond
een fles, een lamp, een fles, een lamp
een stem , een fles, een lamp, een fles
waarom duurt de gang zolang
de lamp bleef achter in de gang
ik zie alleen nog de fles
er galmt een stem en druppels
ze sluipen door de life - line
ze druppen me zoet…
stad
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 506 stad van lange tenen
langs jouw buitenwegen
sluipen mensen weg
met vluchtige, bange benen
onvoltooid - de stad grijnst
schuw in de dag
en hoort niet mijn handgeklap
over het aangezicht
stad van lange tenen
ik wil niet ten ondergaan
op de straten
van jouw ondoordringbaarheid
omarm mij met bomen
laat mij zingen
voordat…
Zwaarte
netgedicht
2.0 met 14 stemmen 522 Doorgebogen berken
treuren samen met wilgen
over letters in het marmer
die vervaagd spreken over
zacht rustende geliefden
Maar zwaarte omhult ons
als een stenen mantel
wanneer wij hen zoeken
bezwaard sluipen we
op loden tenen weg
We zoeken jullie wel
op je geliefde plaatsen
daar vinden we zelf
ook meer de rust…
Het zachte hijgen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 445 heb de treden gezien
de voetstappen uit
het verleden weer geteld
het bonken en humeurig
naar beneden klossen
maar ook het stille sluipen
als de uren korter
bleken en het buiten
ongehoord gezellig was
het zachte hijgen
in de trap bestijgen
nacht verschralend in de mond
het drama van ontwaken
als je geest nog lag te slapen
en jij…
Schemerzone
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 307 eenzame lantarenpaal
verlicht schaars
het toneel van
onvervulde wensen
alles buiten het nu
schemerig verbergend
in donkere onzekerheid
groen sluipen ogen
rondom hun prooi
slaken krolse kreten
klaar om hun slachtoffer
te ontdoen van
laatste hoop
er is immers om gevraagd
want geen weerstand geboden
aan de roep van het duister
wat…
tafelhoogte
netgedicht
3.0 met 28 stemmen 831 wat zal blijven
is de diepte wanneer het avondlicht
zich verzamelt in opengesneden gedichten
want daar zal ik slapen
in naakte kleuren, dichter bij het raam
en de vrouw die ik ben
misschien stuur ik wel een ansichtkaart
als ik weer verder moet
of te lang aarzel
aan het tafelblad waarop de lucht
drijft
en schaduwen
laat sluipen…
Herinneringen verdrinken niet
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 65 spontaan
herinneringen over mijn voeten
Kikkers springen uit het bad
Wat zo gewoon leek
staat nu te demonstreren
en houdt me wakker
Gooit de ruiten in
Ik schuil achter de vitrage
Schaduwen slaan de trom
Ze wonen op straat
en verklaren me schuldig
Ik ben niet meer veilig
voor de strakke gezichten
en de twijfel van mijn familie
Ze sluipen…
Het magische bos
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 391 Heel zachtjes
rinkelt een zilveren belletje
ik waak niet meer
ik slaap
op tenen sluip ik uit mijn bed
over zacht groen mos
tussen ruisende bomen
op zoek naar het lieflijke geluid
steeds dichterbij
gloeit een magisch licht
stralend en helder
beter in zicht
tot ik voor de spiegel sta
verbaasd kijk naar het beeld
het laat mij zien,…
Zinnen en zonnen
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 584 Kleine kinderen kruipen sluipen
door het gelukzalig groen
nemen de kortste route
door de tovertuin.
Ik flirt met de zon
begraaf mijn hoofd in haar
en denk aan helemaal niets.…
Zombies
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 93 spoken
uit kelders en spelonken
de ijle lucht wordt ouder
gesloopt is nu de brug
in zijn ogen spiegelt leven
een rugzak op zijn rug
hij voelt zich niet bedrogen
de zombies ruiken bloed
hij is een held op sokken
vakantie doet hem goed
hij heeft niet veel te mokken
zijn noodlot mist fortuin
in zijn onschuld maakt hij brokken
er sluipen…