voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 25.077):

het verzenkind (II)

het lijkt nog nacht
en het kind weet: ze gaan weer
komen

de woorden
en de schaduwwachters
die door de deur naar binnen sluipen

een onherstelbare droom vullen
met vermommingen en beeld na
beeld

leugen na eeuwigheid
na leugen
luid

eeuwig

in een te klein kasteel
van witte lakens, wollen beesten

en onderaardse, dichtgestopte
monden

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 18 maart 2009

Geplaatst in de categorie: psychologie

het verzenkind (II)

1
2
3
4
5

4.2 met 20 stemmen

456

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Hanny, 16 jaar geleden

Dit verzenkind II is voelbare poëzie van bijzondere klasse. Chapeau!

Quicksilver, 16 jaar geleden

Ontroerend verzenkind, die ik graag handen vol warmte zou willen toestoppen! Het voelt zo onmachtig, indrukwekkend mooi geschreven

jac van sweijnbergen, 16 jaar geleden

Groots.

Hilly, 16 jaar geleden

In een prachtige bewoording geschreven

annabel, 16 jaar geleden

Langzaam wordt het thema duidelijk, Kerima Ellouise.

Manuel Van den Fonteyne, 16 jaar geleden

Mooi, hoe je woord na woord een eeuwigheid dicht.

windwhisper, 16 jaar geleden

De woorden met de strekking ervan doen me slikken. Ik denk eenzaam kind vol verzen, indrukmakend mooi.

Geef je reactie op deze inzending: