Alle inzendingen over sneeuw

het Binnenhof is wit en sprookjesachtig tot vreugde van een enthousiast publiek Japanners schieten, alles is hier prachtig, alweer een digitale Anton Pieck haast verveloos, maar zeker schilderachtig betovert ons de koude politiek…

Sneeuw valt uit een loodgrijze hemel vlokken knisperen bedekken wat is geweest joelende kinderstemmen overstemmen pijn verbergen een zoet verlangen voetsporen op een maagdelijk tapijt trekken een nieuw begin…

Sneeuwvlokken Dwarrelen zacht Haast donzig In mijn gezicht De wereld Om mij heen Kleurt wit Blij kijk ik omhoog Steeds meer Vlokjes vallen Stilletjes naar benee Met ontzag loop ik verder.…

Onder de lakens gedoken voel ik mij vrij en pijnloos, alsof ik onder een stapel sneeuw lig, alsof de tijd stilstaat en sneeuw het rimpelen van het lichaam tegen gaat. Ik voel me even vrij van alle pijn die mijn lichaam dagelijks voelt.…

Sneeuw. Een auto. Vier passagiers. Een bus. Een poging om in te halen. Enkele rotaties. Een eeuwigheid van angst. En dan... Niks…

Het sneeuwt Het sneeuwt in mijn hoofd Een dikke, dichte sneeuw Grijs aan alle kanten Geen mensen Geen geluiden Alleen de sneeuw, de sneeuw en ik Af en toe zie ik de sporen Van iemand anders Plotseling houden ze ergens op Of ze gaan door maar ik verlies ze uit het oog ik weet niet waarheen maar ik loop door ik sluit mijn ogen genoeg…

wolken zweven aarde ligt sneeuw valt naar beneden de wolken maken de aarde wit iedereen tevreden.…

Daar lag het dan weggedoken voor de zon alsof het bang was, om afscheid te nemen van dit winterse gevoel daar lag het dan weggedoken bij een struik bang om te verdwijnen in de diepe donkere grond daar lag het dan eenzaam in een hoekje bang om gezien te worden door die grote warme zon daar lag het dan dat laatste, kleine hoopje sneeuw…

‘k Wou vragen aan Vrouw Holle heb je niet net iets meer, waardoor we krijgen een pak sneeuw?…

Sluimer van wit moordenaar van het geluid dimde het licht Vredevol slaap eeuwig treurnis van het groene landschap Ingedut grond winterslaap zuchtend in de mond.…

Wat losse vlokjes vlos als duivedons, Vol rust van dauwe en maanglans, dauweblank, In veel blank wittig licht... al meer en meer... Elk vlokje een vleugje rust uit Grote Rust; Elk vlokje een vleugje glans uit Woon van Droom. Stroom van wit licht nu... witte vleugeltjes, Sneeuwdragertjes in haastig liefblij komen; Alles gedempt, onwerklijk bij…

In het licht van de maan glinsterend als zuivere kristallen. Met duizenden vlokken tegelijk kwam het uit de hemel vallen. Maagdelijk wit bedekt het de aarde, zo schoon, sereen en puur. Ik aanschouw met warmte dit wonder der natuur!…

Vlokken, vlokken, overal dwarrelen zachtjes neer dikker, dikker wordt de vacht en langzaam verzacht 't straatrumoer geruisloos wordt het verkeer donker zakt op de witte wereld het avondrood gloort en de sneeuw valt voort.…

Er is wat sneeuw gevallen; De lanen schitteren. Doch koud zijn boom en steen, Mijn dorre hart meteen, Daar korte vreugde schallen Die lang verbitteren. Ik voel de winter wegen Spijts al 't geflonker, En zie in liefs gelaat, Dat mij tot spiegel staat, Mijn hoop op lentezegen Nog immer donker.…

Het is een bijzonder wonder in de natuur Sneeuw hoort toch bij het winterseizoen? Niemand die er ook maar iets aan kan doen De sneeuw is er vaak maar van korte duur. Zo heeft elk seizoen zijn bekoorlijkheid Alleen sneeuw zien we niet heel vaak Maar toch, zo nu en dan is het goed raak En wordt er een mooie witte deken gespreid.…

sneeuw viel en bleef liggen als een tijdsbeeld van witte stilte en juist die stilte sprak boekdelen...…

Ik kan wel blijven kijken Naar de prachtige sneeuw Het is en blijft hemels Sprookjesachtig wit En als het uit de hemel valt Lijken het allemaal glittertjes Die zachtjes op de aarde gaan liggen Sneeuw roept iets op bij mensen Zo zag ik een man op de slee zitten Zijn dochters renden voor hem uit Hij schaterde als een kind Het is dan grappig…

haar kille schoonheid verlicht de nacht witte maagdelijkheid poederzacht zorgvuldig alles toegedekt nog niemand het beroerd zo rein en onbevlekt, dat het mij ontroert nu ga ik het schenden vol genot en spijt mijn stap knerpend en met kinderlijke vrolijkheid Joke…

De sneeuw valt zacht, op heg en struik, de takken als met witte bloesem overdekkend. Met glinsteringen in het witte winterlicht. Geluidloos dekt de sneeuw de aarde dicht. Elk geluid klinkt nu gedempt. Het ligt daar stil en koud te zijn. Als met een zachte deken toegedekt, in zoete rust, nog ongerept en rein.…

Voorbij de opstand van de sneeuw Ze heulde met de wind Die haar weldra vallen liet Onbeweeglijk Liggen kristallen op de aarde neer Wie nu nog doorloopt Maakt geen stap meer ongedaan…

Van deze dag moet je genieten, eindelijk dan een beetje sneeuw en tijd voor een stamppot bieten. In het bos is het rustig en stil, hier en daar een vogel die doet wat hij wil. Enkele paardjes staan nog in de wei bij een hekje, ze willen toch ook zo graag een warm plekje. Het bospad is bedekt met een wit sneeuw tapijt.…

Het grauw van late herfst verdwijnt. Winterdekens schudden de aarde suiker wit. Gestampte sneeuwmuisjes onder het lopen. Mijn ogen verorberen dit pure en echte. Snel, snel nog even voor de strooiwagen verschijnt.…

Het wit. Onhoorbaar is het wit. Slechts wat getrippel van vogelpoten heel omzichtig in de bange stilte van het wit. Onhoorbaar ligt het wit in de leeggeblazen ochtend. Ik schrijf er geen voetstappen in. ------------------------ uit: 'Bladstil', 1977.…

Vlokken, vlokken, vlokken, gesteven schuim, met scheuten en schokken door 't ruim! Ze zakken bij pakken, en, als er wind in zit, waaien ze, waaien ze, draaien ze, draaien ze, - de lucht is donker van wit. Eenbarelijk buien! De grond wordt zat; en dikker kleven de kuien wat. Ze leven, die losse wittigheên! Ze wervelweven, ondereen,…

Sneeuw geeft mij het gevoel te leven in een droomwereld, waar elfen en feeën hun koningin eren, met de mooiste diamanten ter wereld.…

Ga bij het spoor niet naar een vent op zoek, Vergeefs zoek je daar personeel met ballen. Al voor de eerste sneeuwvlok is gevallen Loopt het ze bij NS dun door de broek. We weten nu precies hoe het daar zit, Ze schijten in de broek bij code ‘wit’.…

je valt je bent bijna niets maar alle auto's zijn opeens kruiperig door jou…

Laat de Ouderdom de lokken Met rijm en sneeuw belaan, De Liefde blijft er groeien In vrome Jeugd ontstaan: In stramme borst besloten, Nauw merkbaar voor het oog, Toeft zij op schoner Lente En Bloeitijd — hier omhoog!…

Droog water, koele wol, wit roet, gehakte veren, Wees welkom boven op mijn beste hoed en kleren, Ik zie niet hoe men u met reden haten zou, Die ons van boven brengt de warmte met de kou.…

van dons Zuiverder wit kan niet bestaan als van een maagd die zich behoedzaam neervleit in de straat Die zichzelf niet meer herkent Stemmen niet ver van stilte Voetstappen die alles verraden Lijdzaam dragen takken hun nieuwe last en buigen diep voor de passanten Twee blije rode neusjes met dikke wanten samen op een sleetje Sneeuw…