Alle inzendingen over sneeuw overal

Nergens ben ik veilig Overal achtervolg je mij Ik probeer te vluchten Toch ik raak je niet kwijt Ik zie je voor me Ik hoor je stem Ik voel je adem Waar ik ook ben Elke avond als ik in bed lig Durf ik niet in slaap te vallen Want ik weet dat jij mij In mijn dromen aan zal vallen Je neemt mij dan gevangen In een kooi voor ons bestemd…

tranen werden een rivier waarover ons kloppend hart bewoog, langs de streken van de wind en in holste vaten waarvoor we kozen, misschien dichterbij het gezichtsveld van ons oog, jouw toekomt en mijn verleden schuiven in elkaar geloof en ongeloof op één kussen als deze ontmoeting zich dient,ongeachts de naam te roemen, want we zijn hier en overal…

Wie hinder brengt op straat in park of wie weet waar krijgt dikwijls te horen doe je dit thuis ook? deze berisping treffend _ wellicht afgezaagd omvat een Bijbelse boodschap voor alle geslachten kind ouder en grijsaard Jezus' eeuwige woorden hebt u naaste lief als u zelf.…

In de lente begon het allemaal wij samen, dat was wel fijn zo door de maanden heen trok de zomer zonneschijn en was de tijd zo rijk vol met licht en passie In de herfst wordt het donker en dan trekt de kou weer binnen maar nee, niet overal ook bij ons blijft het warm en we zijn niet bang voor wat de winter brengt laat het maar sneeuwen…

waar zijn de dagen dat ik als vrije vogel op de rug van de wind gedoopt in regen sneeuw of zonnestralen met de stroom mee of soms er tegenin overal vliegen kon met vastgebonden voeten de vleugels geknipt achter tralies van glas zing ik nu gekooid het lied van verlangen dat snel een einde komt aan de horror van angst die ons het leven…

Zelfs als ik mijn ogen dicht doe, dan zie ik jou, want jij bent gewoon overal. En als ik de schoonheid zie van de mooiste bloem op aarde, dan denk ik aan de schoonheid van onze vriendschap, en aan de woorden die soms blijven steken op mijn lippen.…

lang hebben wij nagedacht stille nacht verdwenen is de kracht waarom rennen? wil je de waarheid? herkennen in mij doorlopen in straten is een gave die ik vervloek op zoek naar jou kan niet meer loop weg loop weg van het verlangen het verlangen van jou en mij help me schrijven dat boek over ons twee geluk is lijden…

Geluk zoeken is als het kijken door een vergrootglas We zoeken ernaar We bekijken het Onderzoeken het Vragen ons af Terwijl je het gewoon in je handen hebt En het overal is…

vind je het die foto als een draaikolk onder de evenaar richting de andere kant daar zijn wij ooit geweest een riviermonding die uitvloeit in de zee de zee eindeloos zoals dit hart jong maar oud tegelijkertijd alles gaat voorbij hout tafel genoten besloten de duivel speelt en ik blijf nog even…

Warm en teder ontwaakt het zonlicht achter de wolken, ik zit aan de waterkant mijn schaduw is in het water Overal mensen, wat niet ziel tot ziel kon spreken waait in het bedauwde gras Kinderen spelen hun spel rondom een groet van kleuren hoor ik het gebons der harten van God in elk van ons…

het zal nooit wennen poppen met mondkapjes in de metro de supermarkt waar je gaat op anderhalve meter afstand van elkaar op straat in huis voor de buis overal poppen gesluierde poppen bloedeloos op straat waar je gaat of staat wie zal ooit kunnen wennen aan de geur van een vergiftigde eenheidsworst die snel veel sneller…

Ik lees onze wereld als een spannend boek nieuwsgiering en vol verlangen zoek ik steeds naar een ander hoofdstuk nooit zou ik op één bladzijde blijven hangen als opgesloten in een kluis steeds sla ik op goed geluk een nieuwe route in immers de reis en de bestemming ze zijn mijn thuis…

Overal klinkt muziek. Rijke klanken bekoren onze oren. Wie goed luisteren kan behoort tot een dankbaar publiek. Dat zijn oren spitst om zich op te stellen daar waar het genieten kan van al die vrolijke lentekoren. Die vrolijke lentekoren zijn weer terug. Een zachte winter ging razend vlug.…

De sneeuw is nog voorhanden en de lucht is soms heel even blauw. Maar geuren zijn er eerst, nog voor de vogels fluiten en vertellen dat de winter wijkt. Mijn hart kan juichen en de takken zien herleven, wortels drinken van plezier dat overal in straten al ontkiemt en leven doet, heel hevig nu en hier.…

de schuld van de wereld op zich hoelang zal haar naam blijven bestaan Mensen zingen over vrede op aard vrede in hun hart laten wij allen hopen met elkaar dat het overal vrede wordt in het nieuwe jaar Geen sneeuw een stille kerst geen samen zijn kerst is voorbij…

sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw maar zomer broeit al…

Ziet gans het land wit van sneeuw in vlokken Files staan van Muiden tot Almere Waar men wil maar niet kan asfalteren Met aan kust de seinen ingetrokken Windstil zelfs bij zee gaat het niet stuiven Weer voor pop en bal laat ons maar schuiven…

Het virus Godgeklaagd is het hoe mensen blijven spelen met hun leven en dat van anderen. Hoe ze het virus blijven uitdagen door de gedragsregels feestelijk met de voeten te treden of door aan die regels hun eigen invulling te geven. Gezond verstand? Russische roulette is het. Die roekeloosheid contrasteert met de steeds scherpere waarschuwingen…

Ik droom de reis naar het verlatene er te landen als een reiziger buiten de tijd Zonder ticket of bagage snel als het licht kan zijn langzaam als een oude vijver overal thuis te komen Ik droom de donkere wouden de kale witte sneeuw alle plaatsen tegelijk keer er alle beelden om Geen gids weet nog Waarheen die reis zal gaan Varen…

Verderop slingeren paden zich als als grote lussen om de hoge en majestueuze wanden, terwijl hun toppen en met sneeuw bedekte wanden de hemel bijna kussen. Overal zie je die wonderschone dalen tussen grillege rotspartijen in gebed, schijnbaar achteloos daar neergezet om alleen te kunnen pralen.…

De sneeuw ligt sprookjesachtig op de takken Het is echt onvoorstelbaar wat er viel Draag schoenen met een winterhard profiel! Vergeet jezelf niet stevig in te pakken! Een sneeuwkerstkaart is zó 2010 Die wil ik deze eeuw echt niet meer zien…

sneeuw of geen sneeuw - hij treedt in de voetstappen van zijn vader…

, et cetera, ja overal waar ik en jij, tijdens het meest, en erna…

werd vrijheid, weg door de grens: overal vrede, en nergens nog dwang.…

Het was een mooie zomerdag het Goddelijke schitterde voor alle mensen moeders met kinderen in het park arbeiders bezig met een hark en twee mannen, verliefd tot over de liefste oren moesten boze woorden horen ze gaven elkaar spontaan een innige liefdeszoen zonder op te vallen aan de rand van het plantsoen mensen begonnen te roepen…

De sneeuw dekt alle woorden toe en laat hun ijdel pogen zien om weer te geven wat het is in stilte te vertoeven. De sneeuw hervindt de luchtigheid om toe te dekken wat ons deert terwijl de eeuwigheid niet rent maar smelten durft in ieder vlokje.…

de tuinen en daken schijnen sprookjesachtig wit kunnen je vertellen wie er zoal is langs geweest. het sneeuwtapijt laat sporen na een roodborstje en de kat ze kunnen het niet ontkennen dat ze er even waren... de kat lag nog te loeren het roodborstje zag ik wegvliegen een gebeuren, een verhaal spontaan ontstaan... in 't wit van de natuur…

de spiegel lijkt… je beste vriend als het glas je ego streelt, stralen ogen vol van glorie, bereikt je geest het hoogtepunt een moment van pure geilheid tussen spiegel en jezelf… die abrupt wordt afgebroken wanneer je de spiegel de rug toekeert!…

Pakpapier of geur van speculaas natte sneeuw en ’t vroege duister Op dak of hier, overal was pieterbaas Dus wees braaf, zei Moe, en luister Oh, onbezorgde tijd van sfeer We plukten bloemen van de ramen en vroeg daalden wij de trappen neer Naar gevulde schoenen voor ons samen Mijn God, wat mis ik de kolenhaard Kapoentje zingen op moeders…

Ik wil je zien ik wil je horen overal ... ik wil je aanraken ik wil je voelen overal ... ik wil je liefhebben ik wil je ruiken overal ... ik wil jouw aandacht ik wil jouw passie overal ... ik wil je ... gewoon ik wil je ... overal…