Alle inzendingen over snelle leven

het snelle leven van zwellingen en groeven karikaturen…

in blauw en groen is alles te doen het zijn onze leef kleuren net als wij ons bestaan vinden in water en wind zij hebben mede ons karakter gevormd in directheid en recht op de man af omdat er geen tijd voor dromen is zoals in de tropen of het mediterraan gebied waar warmte dwingt tot rust en het snelle leven uit het westen…

hij geeft een vertekend beeld de spiegel niet zozeer om wat ik was maar wel, om hoe ik was wie ik was komt niet in vraag omdat ik karakterologisch veranderd ben nogal logisch hij geeft een vertekend beeld de spiegel omdat mijn uiterlijke jeugd onherroepelijk achtergebleven is verzadigd van het intense snelle leven vol emotie…

leven af het is een pandemonium dit kleurrijke spektakel waar de bruisende vitaliteit een vrolijk heden voor orakelt…

Haat, nijd, geweld… het intolerante ‘zijn’ ’s Werelds snelle leven, vol egoïsme en venijn Normen en waarden, de grenzen verlegd Ons eigen gevoel… is het nog echt? De verlegde grenzen overschreden, bekeken met angst De massa kijkt toe… wie is het bangst? Afgekeurd met afgrijzen, maar wie staat op?…

zo enorm veel te geven in dit o zo snelle leven liefde schiet er vaak bij in tegen beter weten in daar schuilt nu juist het punt niemand die iemand nog wat gunt zo lijkt het bijna wel ieder is gehaast en snel denkend aan een eigen sores maar een straat verder krijgt iemand van mores alles gaat aan ons voorbij niets lijkt nog op een beetje…

met rommelende onderbuiken draaien wij ondersteboven In de maalstroom en terug verstrikt in het web van het zielloze zijn de altijd hongerende onrust schreeuwt naar alle moeders maar de borsten van de moeders zijn allang opgedroogd in de zo ontstane kraters verschuilt zich de valse slang vluchten kan niet meer en er is geen weg terug…

grens van mijn menselijke gevoeligheid ziedaar de anatomie van een crisis wat een buitenkans moest zijn werd een hel zo het hoge woord is eruit zonder janken verschepen of krimpen niet afhaken nu de terugkeer van de neanderthaler wordt verwacht we lachen samen lachen we om de eindeloze plooibaarheid van de taal komen we er de rest van ons leven…

Zijn leven bestaat uit aaneengeweven momenten geregen als de kralen van een rozenkrans op de eenzame weg waarvan je het eind niet ziet daar ligt het moment van acceptatie en verzoening van realiteit dat geen genade kent…

stroomsprong uit trotse bron tot woest geweld gezwollen waarin licht een kind bezwijkt in tegendraads verlangen stroomopwaarts naar de wel waar het alles ooit begon te zwak in benen en in armen wanneer de vloed te sterk blijkt het onmacht aanvaarden moet versopt verrimpeld beurs geslagen en bemind wentelt als hulploos wrakhout het…

Verdampend zweet en kleine luchtstromen brengen hun eigen weertje op de huid van de draver, die steeds sneller vooruit, beschermd wordt tegen zon als boze gnomen. Kunnen gedachten met voeten meekomen? Ledematen en geest zijn erop uit elkaar te betwisten; strijdvuur knettert luid. Het oog wil die wedijver intomen. De hardloper ziet vol verwondering…

Die snelle handjes, sprongkracht, snelle voetjes van Stam-Pilon en Pietersen en Buijs en Plak en Dijkema - zoveel in huis - De Kruijf en Beliën, natuurlijk Sloetjes Ik wil graag jijen-jouen met die vrouwen Maar ja, hun vóórnaam kan ik niet onthouwen…

Dan ben ik volgens Bartjes honderdzeven En kan daarna dus veilig verder leven.…

een Drentse korpschef heeft te snel gereden met 150 km scheurde hij naar huis "schat, staat de bokma koud ?" "nee, maar je eten bakt aan op het fornuis" het is dus logisch dat de korpschef snel reed hij is "ook maar een mens" net als wij van een voorbeeldfunctie wilde hij niet weten buiten diensttijd is de korpschef n.l. vrij nee,…

er is geen klarinet die nog klagend huilt als liefde even pruilt trompetten worden niet gestoken want er gaat geen klank naar boven tenor en alt zijn uit het zicht verdwenen toen rappers zijn verschenen het is de tijd van rauwe woorden in een snelle beat hese stemmen van wat dronken gasten en een verlopen griet lasers rook…

Op toneel staat de snelschilder Jelle. De toeschouwers zijn niet te tellen, zo veel zijn er binnen. Hij kan nu beginnen: de man heeft een zee van modellen. Hij maakt een portret, maar het blijkt, dat-ie niet naar de toeschouwers kijkt. In de weer met penseel denkt-ie: ' 't Zijn er zo veel, dat er zeker wel eentje op lijkt.'…

Ze wou niet, dat de mensen het zagen, als zij in d'r voortuintje lagen. ' 'k Ontneem hun het zicht,' zei d'r buur, ' 't is m'n plicht om je tuin en ook jou te behagen.' Hij voegde de daad bij het woord en ze werd door z'n daadkracht bekoord. Gans verrukt riep de vrouw: 'O wat doe je dat dat gauw!' want hij plantte een haag en zich voort.…

Snelle veranderingen Zodat we niet echt beseffen Niet echt kunnen nadenken Geen echte stem kunnen vormen Om de wereld in zijn snelheid Te kunnen volgen De juiste snaar weten te vinden En in de verdeeldheid Mensen te binden Veranderingen Enkel te begrijpen Door de hoog ontwikkelde intellectueel Voor veel mensen Is de complexiteit te veel…

Zij bedreef als ziel de liefde met mij, zoals wetenden dat doen...…

Je neemt een kruidige peer. Voeg daarbij een beetje kaneel, wat kokosolie en amandelmelk, met nog wat specerijen, doe dat in een blender, en mix... en schenk maar in: een glaasje voor elk. Cacaobooster, wat een naam, hij klinkt zo snel. Nou dat is hij ook wel. Je mengt amandelmelk met cacao, en een lekkere zoete siroop. Zo'n amazing biologische…

Soms als ik koppen in de ochtendkranten Van gister lees en dan een kabeljauw Te grazen neem en tsjak! in tweeën houw Zie ik onder zijn kieuw Wendy van Wanten Haar voorgeborchte spat zowat uiteen Nu klaagt miss Coppenolle steen en been…

dit is de snelle pen de laatste die ik leeg zal schrijven om mijn gedachten op papier te krijgen de anderen zijn lang meegegaan met hun vlotte inkt hebben wij zeeën vol emoties aangedaan hebben veel moeten dopen en nog meer hopen de pennen schreven veelal naar een goede uitkomst toe maar soms heb ik naar het slot de pen vrijwel…

Ik zie me dansen op snelle, lichte voeten -- zonder gestruikel.…

Stap voor stap Kom je dichterbij Even lijk je te aarzelen Maar dat moment is snel voorbij Sprong voor sprong Beland je in mijn armen Om voor korte duur Mijn hartje te verwarmen Want na een snelle vlucht Verdween je uit mijn leven Onze liefde, ons geluk Het was maar voor heel even…

Zelfs voor niet één rijksovervalmethode, Zoals die blauwe envelop in maart (Een muisje met een hele dure staart) Zijn Overweg excuses aangeboden. Laat staan – wat al zijn klachten overkoepelt – Dat er bij Overweg iets wordt versoepeld.…

in snelle pakken staan ze ijskoud bevroren het startschot ontdooid…

vis in het water een snelle duikvlucht beweegt de lege kade…

Met snelle pootjes trippelen ze langs de zee steeds net voor je uit…

Tussen ons, korte woorden, korte blikken, snelle passen. Onze stappen zijn meer verzekerd dan ons spreken. Boven ons, een oude gelofte. Onder ons, turf die is blijven smeulen. Tussen ons, een heel leven.…

Zonder alle zorgen zijn en gelukkig voorbij het heden zo wil ik heel mijn leven snellen naar een volgend ogenblik met brandend verlangen stap zettend in een volgend uur een nieuwe dag waar schaduw ongeboren blijft en duisternis slechts als dichterlijk iets het licht mag sterken…