Alle inzendingen over sombere droom

Wat ik ook doe zon, zwem of zwaai een sombere schaduw heeft zich genesteld in mijn binnen Hij slaapt, snurkt of slokt als parasiet mijn zinnen en buiten sjok ik woordeloos en tel de tegels van mijn dromen.…

Ik zie geen maan of sterren alleen een donkere lucht is het daarom dat ik somber ben en in mijn dromen vlucht ?…

In wit winterse dromen zag ik jouw ziel vertrekken naar een onmetelijk duister met licht van lente in zicht en in bladvallende herfst verloor ik mijn dromen die niet langer zomerden in mijn somber gedicht ik had niet gedacht dat het mij zo zou treffen jouw sterven in verloren liefde een stille duisternis in mijn vergeten verleden…

Ze loopt door het dal van de verlaten wereld langs gevels van puur porselein Door de sombere straten verlangt ze naar de wereld De wereld die nooit meer zal zijn Verborgen in verlangen in dromen en verhalen en diepe stille wensen Geborgen in de duisternis en de eenzaamheid van ons, verlaten mensen…

pogen en overwon de zwaartekracht Het was als zwemmen in de lucht Met mijn sterke armenvleugels Gerakend in een echte vlucht Laat los de aardse teugels Kan gaan en voel me waarlijk vrij Aan niets en niemand meer gebonden Als een vogel in het voorjaar o zo blij Eindelijk de oplossing gevonden Een ontsnappen aan je uitgestippeld lot Je droom…

O, kindren, kindren, die nooit wezen zult, Omdat uw moeder alle warmte weerde, En liever ’t hart door eigen gloed verteerde, Dan u te dragen in een schoongeduld… Hoe heeft uw liefheid toch mijn droom vervuld, Als in de nacht de schimmen wederkeerden, Die daags ik uitdreef, naar ’t mijn wil begeerde, Maar die dan kwamen, klagend hoogmoed’s schuld…

Verslagen ontwaak ik, zwetend tussen droom en daad. En een illusie armer.…

Ik lig te woelen, ik wil het warme laken -- tot jouw lijf maken.…

mag ik een traan aanschouwen in geborgenheid waar dromend verlangen verscholen lag gehuild in sombere tijden verloor liefde haar glans duistere nachten heersten onze dromendans waar grijs en kleur dansen door elkaar dromen weer herleven in tranen die ik bewaar…

de droom die ik had niet vervuld…

Draag me zacht: door al mijn leden Klopt het baemren van uw voet: Draagt me zacht: bij iedre schrede Drupt mijn klare, levend bloed. Draag me zacht: door de ijle landen Waait de nijd'ge wind zo koel; Of zijn 't al uw kille handen, Dood, die 'k om mijn slapen voel. Draag me zacht, gelijk een blanke Lampenvlam in woel'ge lucht,…

De dag is koud, en donker, en somber; Het regent, en de wind is nooit moe; De wijnstok klampt zich vast aan de beschimmelde muur, maar bij elke windvlaag vallen de dode bladeren, en de dag is donker en somber.…

In de sombere wintertuin zie ik onzichtbare dieren nog voor het regenen in een droom verdwijnen er blijft een grijze wereldtaal aan de veel te diepe afgrond van mijn geheugen hangen om stille getuige te zijn van het feitelijke mezelf zijn tegenover jou ontluiken de eerste bloemen alsof het nooit winter is geweest er zit een…

Gedachten glijden naar sombere diepten, gedrochten van oorlog verminken mijn geest. Ik hoor weegeklaag in deze schreeuwende stilte, het wanhopige bidden van een vader, een zoon, van hen die wenend van heimwee en pijn hun kapotgeschoten dromen en levens hier gaven. Maar wat is een soldatenkerkhof toch schoon.…

nieuwe verhalen Wat was aan gedachten mag langzaamaan vervagen Ja zo gaan de doorsnee dagen en zo mogen ze ook zijn Ooit verliest alles zijn waarde maar wat is is nu de zonneschijn In zorgen was het dat men mij baarde gevoelig veel te fijn leerde mijn plek toch te aanvaarden leerde mijzelf te aarden en wilde ‘gelukkig’ zijn Sombere…

Kijkend naar de grauwe lucht Zie ik ganzen op de vlucht De somberheid achterlatend Van motregen en natte straten Die somberheid spiegelt mijn hart Mat beslagen door de hete tranen Wens ik een van hen te zijn…

het is de regen die me parten speelt ze drupt in regelmaat al mijn gedachten stuk haar monotone vallen schept toch een paradijs voel woestijnen weer bevallen na hun godvergeten zijn juich de bloemen toe in een voortvarend bloeien droom de rijke oogst voordat de droogte hen zal snoeien hier miezert het in somberheid en nostalgie ja…

ik heb het oog van God gezien en was niet bang, o nee omdat ik heel misschien zou blijven leven heel lang ik heb het oog van God gezien en knipoogde terug het felle licht was niet verblind zodat ik altijd de weg naar huis terug zou vinden ik heb het oog van God gezien en rust kwam over mij er waren eng’len om mij heen mijn stemming…

doorgronde eenzaamheid verzamel mijn liefde in de herfst van mijn leven maar geef een ander ook wat te teren op de liefde die zo universeel hoort te zijn en haat niet meer dan een woord behoort te worden.…

sprakeloos loop ik eindeloos door de straten van nergens ik ben de weg kwijt wie helpt mij stomverbaasd kijk ik naar de eindeloze stille wegen die nietszeggend het asfalt niet verteren ik ben de weg kwijt wie helpt mij ineengeslagen kijk ik naar alles om mij heen stilte is de overheersing van het alleen zijn wie helpt…

Snel komt weer een nieuwe droom bovendrijven, iets met vier wielen zou je zeker beklijven. Na 2 jaar bijbaantjes en sparen wordt dat doel gehaald, en kan een tweedehands barrel sportwagen worden betaald. Nog nooit ben je in je leven zo trots geweest, als die wilt rijden is het een groots feest.…

Herfstbomen wuiven zwaarmoedig onder sombere wolkenkolossen je aarzelt nog in bewegen zelfs de stilte is vasthoudend maar even goed laat je me los tussen het zwijgen van antwoorden droom ik in verloren tijd zitten jaren onverwerkt verdriet dat weet je, heb je terug gelezen in historische boeken, laat je slapen wat ik moest vergeten…

je mee in mijn lucide dromen…

Gezien de neergang van de AEX Hecht ik geloof aan onze economen Die allen een recessie aan zien komen, Maar Bos en Balkenende zien nog niks. Zij willen dat u zich geen zorgen maakt: “Gaat u maar slapen. De regering waakt.”…

Ik hoop niet dat het altijd zo zal zijn Verdriet beheerst mijn leven Wanneer wordt mij eens dat geluk gegeven? Relaties waren een grote ellende Maar het was iets waaraan ik wende De hoop op een mooie relatie blijft bestaan Daardoor heb ik altijd door kunnen gaan Een leven waarin ik zoveel heb moeten lijden Dat is iets wat ik graag had willen…

Het blijft een hol en somber lied Om ’t dagelijks gemoed te voeden. Met een traan op beide wangen Zie ik wat de toekomst biedt. Al spoedig hoor ik de gezangen Van Maag’re Hein en Schele Piet: De toekomst is een doodsverlangen Maar ‘k drink en tel de dagen niet…

Een ondoorzichtige lucht van dichte stapelwolken schildert een sfeer compact en somber Of is het mijn geest gehuld in duister die een wereld schept van asgrauwe tinten Die, als de zon tevoorschijn komt niet weten van wijken en op de achtergrond als schaduw een eigen leven leiden…

Je lonkt naar de schicht in het glas Verloren in de gloed die er groeit Ik hoor je spinsels In het ijle gefluisterd Dat je zonder voorbeeld In het lood van de avond (Al een beetje vergeeld) Tot een amorfe schim verduistert…

Het donker levert donkere gedachten, sombere gevoelens, in grachten is iets ontroerends. Er zit een donzig poesje Aan het snurken. Zij heeft een grappig snoetje, pootjes lijken op augurken. Ik doe mijn ogen open. Het is erg laat. Ik vergat de tijd, Ik vergeet dat ik lijd. En mijn hart slaat Onafgebroken.…

Ze zijn somber en in gedachten Het was mooi weer Toen ze tegen me lachten.…