Onzichtbare vriend
Herfstbomen wuiven zwaarmoedig
onder sombere wolkenkolossen
je aarzelt nog in bewegen
zelfs de stilte is vasthoudend
maar even goed laat je me los
tussen het zwijgen van antwoorden
droom ik
in verloren tijd
zitten jaren onverwerkt verdriet
dat weet je, heb je terug gelezen
in historische boeken, laat je slapen
wat ik moest vergeten
omdat de feiten zwaarder wegen.
Inzender: Henk van Dijk, 26 oktober 2010
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid