Alle inzendingen over sparen / troost / woorden

spaar mij jouw woorden als vlammen slechts leiden tot as en de knoesten spetteren in ogen van steen waarin ik ooit nog zachtheid las uit een teder hart van veen scherpe messen trekken door merg en been en als schilden slechts dienen het onweer te kaatsen dan raakt de pijn gevoelloos en verdampt om zich naar de doodsteek te haasten…

Ik woog woorden toen wij zwegen. Regenwolk, van regen zwaar Spaar uw regendruppels niet. Regen, regen, regen maar. Regen tranen van verdriet.…

Woorden kunnen vreugde geven Woorden doen vaak heel veel pijn Woorden kunnen troost soms geven Woorden kunnen romantisch zijn Soms zijn woorden overbodig Soms verlichten ze veel pijn Soms ook kunnen woorden kwetsen Soms kunnen woorden belangrijk zijn Zorg dus altijd dat je woorden Eerlijk en begripvol zijn Laat ze komen uit je hart Maar…

Kun je tijd sparen, breng ik elke dag ervan alleen met jou door.…

zo breekbaar als je schoonheid was zo teer het ogenblik het is niet de tijd van rozen tracht ik in je ogen zonder woorden wat mededogen een beetje troost te strooien al was het maar een vleugje hoop.…

dit is een waardeloos vers het biedt noch troost noch een verloren stem voor mijn pijn, slechts lege woorden die niet rijmen op betraand papier…

Woorden van troost, zo kwetsbaar broos, verblinden in het oog van het ogenblik. Mettertijd in scherven resterend gesloopt, hoopjes in rouw, nostalgie en doodschrik.…

We sparen, door de spaarlamp te gebruiken dus in bijna elke schemerlamp zit wel netjes in de fitting een heuse echte spaarlamp.…

Droogte ingehaald dankzij de winterregens herleeft de natuur…

niet enkel woorden helpen armen van troost het stil beloven na smeken gehoord die beste bedoeling als reikende hand fluisterende daden raken niet dus toon een hart zonder woorden elke hulp laat zich horen…

Twee blikken in mijn wandeltas op mijn pad spaar ik de buit in mijn terugblik wat van waarde was maar ik eet uit het vooruit.…

Rozen donkerrood een tuin hij kan niet groener blauw een hoge spar een lijster huppelt vinnig…

Hoe deugddoend, hoe warm zijn zalvende woorden, woorden die troosten als een oprechte zoen, simpele woorden die glimlachen doen.…

Ik ween om woorden, die onuitgesproken bleven, Woorden van troost en deernis om uw leed, Van dank voor 't geen gij waart en voor mij deedt, Van tederheid, die ik verlangde u te geven, Doch nooit heb uitgezegd of neergeschreven Uit schroom voor 't grote woord, die 't ware woord vermeed...…

ik laat je vliegen op mijn vleugels ik zal je leiden door de donkere nacht ik zal je troosten met mijn woorden als het maar... jouw pijn verzacht voel de warmte van mijn woorden voel het vertrouwen voel de kracht misschien kan dit een beetje helpen als het maar... jouw pijn verzacht…

Hier aan de oever van het stil duistere meer diep in gedachten Fluistert het water uit onpeilbare diepten strelende woorden. Met troost voor de ziel en vredige gedachten voor een nieuw bestaan.…

Ik loop voorzichtig op mijn woorden maar je smijt ze weg. Niets kan je troosten je lekke eigenwaan opkrikken met een ja. Je doopt het tot neen en spuit een giftig jij bent als alle anderen.…

Moge alle inzenders en lezers weer meedeinen op een golvende zee van dichterlijke woorden die ons troosten, verwarmen als het zonnelicht, een glimlach toveren op ieders gezicht..…

Kouder dan woorden die niet meer ademen zijn haar ogen een verhaal. Van een stilte die haar troost en blijft troosten als de weg die ze zoekt weer een rivier kan worden zolang hij haar niet verlaat. Of vlucht met een eenzame echo van verlossingen.…

En ieder jaar, ’t is steeds het zelfde lied ga ik op pad om weer een spar te kopen terwijl ik denk: ~het is toch straal bezopen zo’n boom in huis~ maar laten doe ‘k het niet. Terwijl de spar me stil staat te verwensen, zing ik van welbehagen in de mensen.…

wat hebben we gisteren gelopen wij deden een daggie winkelcentra ik er financieel op achteruit ga de portemonnee jankt door het kopen dan zie je weer dit, dan zie je weer dat ben er gewoon overgevoelig voor niet continu maar zo af en toe hoor spaar ook niet meer omdat ik er aanzat overheid stuurde me in die richting eigen geld uitgeven…

Sparen eveneens.…

Zoals ik zeer lang geleden bij het maaien de bosjes madeliefjes spaarde op dwingende vraag van mijn jongste zoon, zo rij ik nu nog altijd om de enkele viooltjes heen -wit, blauw, paars- die ooit verdwaald, van tussen het liggend hertshooi en het klein vogelpootje, spontaan aan het bloeien zijn gegaan. Zij schitteren al door drie maaibeurten…

Wat moet ik zeggen als woord van troost wat kan ik doen om jouw pijn te verlichten wat.......? Zoveel vragen maar geen antwoord. Alleen 'n luisterend oor kan ik je bieden.....…

mijn woorden dragen geen troost aan laat staan liefde alleen de nabijheid het samen slapen doet verdriet verglijden als zucht voor de nacht gelukkig de gast die slechts op doorreis nietszeggende woorden met het badwater wegspoelt als zondagskind gekust ontwaakt…

Geen woorden voor verraad, voor plots heengaan,voor dood, enkel maar een voelen dat je wereld instort. Geen woorden voor troost, voor nabijheid, voor steun, enkel maar een trachten de ander te zien, doorheen tranen.…

Je huilt heel zacht je legt je hoofd tegen mijn borst uit een gevoel van onmacht ontvloeit ook mijn kracht Jouw pijn die ik totaal met je deel zielsbedroefd een brok in mijn keel van het niet te troosten verdriet Woorden zijn niet nodig woorden zijn hier teveel daarom zeggen we ze niet woorden zijn nergens te vinden voor zoveel verdriet…

over wat voorbij is en nooit meer terug komt behalve te vluchtig in dromen en foto’s en vaak te heftig in woorden en gedachten maar soms is er de troost van begrip en klein gebaar van anderen die het kennen…

Toen ik in mijn jongere jaren van vriendjes de foto's ging sparen toen wist ik meteen hier tussen zit geen waarvan ik een kindje wil baren.…

Wondermooi hoe plots die blauwe spar aan mijn oog zich presenteerde een voortuintje in een heel nette buurt waar ik soms kom…