Alle inzendingen over sparren

De sparren heten voor even dennenbomen De staande herders gaan weer even liggen bij nachte Als we jubelend van vreugde samenkomen... Héél even is het vrede op aarde... Héél even wordt de rust eens niet verstoord... Maar als straks de laatste vuurpijl is afgeschoten... Wordt er gewoon weer verder geschoten en vermoord...…

En altijd is er weer die zee aan golven, naast de kleinere stappen op de paden door de duinen dwars door de weilanden langs die grotere eiken en sparren dat ene. Op die dag die merels met hun zanggeluid, de nesten met vederdons en het bij takjes rondkijkende in de natuur ook dat ene uur waarop ook toen alle wolken voorbijtrokken.…

Weet de esdoonbladeren zelfs sparren drinken dat water trekken zich van armoede in geest echt domweg niets aan.…

Een man die, moe en levens-mat, en liefde-leeg, en zorgen-zat, zijn avond-maal bereidt: hij roert de melk, en breekt het brood,- waar hij van leven of van dood verlangen kent, noch nijd; - hij ziet de gulden hemel aan, en voor zijn stoep de sparre staan waar 't laatste licht in straalt éen poze nog, éen warige poos, 'lijk in zijn hoofd…

toen het allemaal anders was de huisjes lagen onder ‘n dikke vacht sneeuw een smal pad liep kronkelend naar hun voordeur waarachter vaag een schamel lichtje scheen alles leek er nog vredig en rustig, zonder sleur ontbladerde bomen stonden met lichtende takken waarop treurig, hongerig een roodborstje zat in de achtertuin enkele besneeuwde sparren…

Ik zie het water, ruik de aarde, voel de koelte van de wind die vanuit het woud der sparren naar mij toe komt als een kind. Tussen regenzwang're wolken breken stralen zonlicht door over zoden naast de woudzoom, donker, zwijgend als tevoor.…

Vaar voort: als 't geschal van de val u verrast En de sparren duistren naar voor, Houd alleen met uw handen de angelroe vast, Zit rustig en leen uw oor Aan alle geluiden, zonder dat Uw hart één even trilt: Achter u zit wie 't waterpad Kent en geen woord verspilt, De Roeier die heel de Kumene: Stroomval, versnelling en meer, Kent, en…

Daar waar dennen en sparren staan. Waar bomen de macht hebben. Daar waar de maan van geel en lichtoranje papier is,ja van vouwpapier is boven de hoge bomen zo eng hoog. Bomen zo eng hoog,zo onaantastbaar hoog als eeuwige kaarsen met lichtjes aan. Ach hemelkoepel wanneer gaat het regenen? Wij dansen op tenen voorzichtig in het donkere bos.…

rijp het brimmelt - het vriest lichtjes varings - weldra stond... en treuren - stond te treuren ‘t en zal - het zal niet waar zijn zo zaan - meteen wordt - begint spinnekopnet - spinneweb elsens - elzen hulsten - hulstbomen schoonder - mooier ijfteblad - klimopblad 't gestreuvelde sperhoofd - de verward opstaande kruin van de sparren…

En groot're meisjes in het wit, de handen Gestrengeld, op het gras onder de sparren. Daarachter op den weg de boerekarren, Die geel stof sponnen van hun raders op. Het was een bruiloft; zooals een speelpop, Met kanten en juweel mooi zat de bruid Hoog boven 't stuiven en de bloemen uit.…