Netgedichten

netgedicht (nr. 66.116):

Schone mama

Haar wangen droegen al dagen vele tekens,
naast kraaienpootjes rondom haar ogen
intens blikken als bijeengebonden schoven,
vers op het land die prachtige vergezichten.

En altijd is er weer die zee aan golven,
naast de kleinere stappen op de paden
door de duinen dwars door de weilanden
langs die grotere eiken en sparren dat ene.

Op die dag die merels met hun zanggeluid,
de nesten met vederdons en het bij takjes
rondkijkende in de natuur ook dat ene uur
waarop ook toen alle wolken voorbijtrokken.

En 's nachts toen de maan die dag opkwam
strooide zij glunderende blikken naar de sterren,
klonk met groeiende hesere stem de octaven,
haar levenslied dat ze zo graag deelde heel stil.

Hoe drijf je langzaam weg, bijna transparant
gewichtloos glimlachend op een bladstille dag.
Horen wij jaren lang nog die lispelende woorden
zelfs in deze eeuw op deze dag nog steeds dat ene.

©18-6-2004