Alle inzendingen over speelkwartier

En niemand ziet hoe alles wat het was bijeen met zichzelf nu rent over de vloer als een kleuterklasje met speelkwartier over het schoolplein naar de zandbak waar alles vies wordt als kastelen worden gebouwd waaruit prinsessen worden gered omdat die vroeger, opgesloten door vaders, stiefmoeders glashartige toverheksen, nooit hun eigen…

Net als de tegenwoordige scholieren Hadden wij vroeger op de HBS Natuurlijk ook graag minder uren les En uiteraard ook graag meer speelkwartieren. Toch hadden wij geen zin in straatprotesten; Wij spijbelden; dat vonden wij het beste.…

Dit dorp maakt mij oud ik graaf naar liefde en een kalender waar ik de schooljaren op terug vind Na het eten wandelden we een kwartier voor de eerste les taal was een bloem in knop die in het voorjaar ontsprong Het speelkwartier was vrijheid vooral toen je lachte nu ben ik het koren dat knakt in de herfstwind…

Ik drijf mijn papier gevouwen boot over het stroompje dat bij groep negen is ontstaan door de plenzende regen en nu over ‘t plein slingert vanuit de goot Het leek eerst alsof het hozen zou blijven maar gelukkig werd het voor de pauze droog nu drijft daar ginder met een grote boog de boodschap die ik stiekem kon schrijven meester had lekker…

Leven het geeft speelkwartieren lunchpauzes en ook die gaan snel om. Ook als men nu blind de straten bevolkt keert men ooit ook gewoon terug tot stof.…

Omdat ik dus te vroeg begon met blowen Kwam ik niet verder dan de 2e klas Zó shit -hoewel de wiet uitstekend was- Voor m'n IQ en de spermatozoën Maar als de bel gaat na het speelkwartier Zit ik gewoon heel chill weer in groep eh..vier. ------- Onderzoek toont aan dat wie voor zijn 18e begint met het gebruiken van cannabis zo'n 8 punten…

Misschien mag ik met poppen dollen of kleuren kladden op papier naar buiten voor het speelkwartier met in mijn hand twee krentenbollen Misschien lach ik wel om de regen die vrolijk spettert in een sloot en voer aan eendjes stukjes brood die ik van moeder heb gekregen Misschien vind ik mezelf verdwaald in levensechte dromen waar jaren…

Zeven pinken en vaarzen bolderen door de wei Vrolijk springend en dollend als kinderen tijdens het speelkwartier Hun zwart-wit gelaarsde achterbenen hoog in de lucht! Vrij! Wat zijn ze vrij!…

Muren als krantenpapier, verdroogd en blootgesteld aan noorder winden, het kind gespeend van een tastbaar evenwicht, vergroeid met het grint en de vrije distels op het speelkwartier taant de toekomst in zijn overlevering .…

web gelijk een spin de bedding toont haar volle luister het zachte licht op half duister de lendenen een trampoline begeerte toont zich uitvergroot onder het manend baldakijn als meesteres op haar terrein verzacht zij zo veel herennood hort sik met de Janplezier de een er uit de ander in laat lustig met de suikerspin dollen in het speelkwartier…

Meesters hebben geen idee Van het onderhuids gezwel Dat woekert en onzichtbaar is Al lopen ze daar wel Natuurlijk, als er vechten is Dan zijn ze snel paraat En wordt er naderhand, in school Nog lang over gepraat Maar de wond die in mij brandt Is van een dieper soort Smeulend tijdens speelkwartier Rond half elf aan de poort In eenzaamheid…

Om de tijd en saaiheid te verdrijven bewoog het karig stoeltje op en neer tot het, met veel lawaai, begaf en mijn inzicht werd bepaald door een opgelegde straf en het droomplezier bedrief tussen de brave kinderen in hun korte speelkwartier wat mij niet kon verhinderen dat ik samen met mijn dromen onbelemmerd over weilanden zwierf.…

Wisselend licht scheerde langs de stadsrand, over een horizon van waterplezier van een gastvrij merenland opgespoten tot een zanderij, het fijne zand stuift over het speelkwartier, de lege ramen op de kade staren blind over een woestenij, het vrije zicht voelt zich verraden, afgegleden naar een andere tijd, achteloos gaat de wind er…

Wisselend licht scheerde langs de stadsrand, over horizon van waterplezier van een gastvrije waterland, verworden tot een zanderij, het fijne zand stuift over het speelkwartier, de lege ramen op de kade staren blind over een woestenij, het vrije zicht voelt zich verraden, afgegleden naar een andere tijd, achteloos gaat de wind er…

Ze deelden broederlijk het speelkwartier waar ze opzij stonden, niet aan verval gebonden. De zwarte jas jongensachtig afgekleed, het smalle witte boordje voor het feestje van hun jeugd, ongedwongen lachend. Ze stonden in de zon zonder bijzondere aandacht op hun vrijheid te wachten.…

Wisselend licht scheerde langs de stadsrand, over horizon van waterplezier een gastvrij waterland, verworden tot een zanderij, het fijne zand stuift over het speelkwartier, de lege ramen op de kade staren blind over een woestenij, het vrije zicht voelt zich verraden, afgegleden naar een ander vergezicht van blokkendozen, moeiteloos…

Met hinkelen of elastieken kan je niet met de besten mee, je ziet in je zwart-wit ogen dat het speelkwartier een kwelling is, en op de foto verlang je hier elke seconde naar de bevrijdende bel, om weer naar binnen te mogen, om je snel weer op je schrift en sommen toe te leggen. Potlood vast, je hoeft nu niks meer te zeggen.…

Dichtkunst daar, dichtkunst hier, Straks begint het speelkwartier. Dichtkunst daar, dichtkunst hier, Kijk, daar heb je Dick Passchier! Dichtkunst daar, dichtkunst hier, Lichtgeraakte palfrenier. Dichtkunst daar, dichtkunst hier, Ruik jij dat nu ook, De Gier? Dichtkunst daar, dichtkunst hier, Politieke goede sier.…