Opgespoten land
Wisselend licht scheerde
langs de stadsrand, over
een horizon van waterplezier
van een gastvrij merenland
opgespoten tot een zanderij,
het fijne zand stuift over het
speelkwartier, de lege ramen
op de kade staren blind over
een woestenij, het vrije zicht
voelt zich verraden, afgegleden
naar een andere tijd, achteloos
gaat de wind er aan voorbij,
de lucht welft zich over vaal
en levenloos terrein, verlaten
spiegeling van het blauw, nu
somber en eentonig grauw.
Dit zal de einde van mijn wereld
zijn, sluimerend en ontraadseld
in heimelijke trouw naar wat
vertrouwen gaf in een verloren
strijd ontleent aan de herinnering,
de dood ploegt de voren strak naar
ander leven, het einde van de dagen
draagt de sporen van een nieuw begin.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 8 oktober 2010
Geplaatst in de categorie: woonoord