Mijn vergeten land?

Wisselend licht scheerde
langs de stadsrand, over
horizon van waterplezier
van een gastvrije waterland,
verworden tot een zanderij,

het fijne zand stuift over het
speelkwartier, de lege ramen
op de kade staren blind over
een woestenij, het vrije zicht
voelt zich verraden, afgegleden

naar een andere tijd, achteloos
gaat de wind er aan voorbij,
de lucht welft zich over vaal
en levenloos terrein, verlaten
spiegeling van het blauw, nu

somber eentonig grauw, dit zal
het einde van mijn verten zijn,
sluimerend en ontraadseld in met
bloemen getooide akkerland, in
mijn jeugd een vaste zekerheid

een verloren strijd in een herinnering,
de toekomst ploegt zichzelf strak naar
een andere zin van leven, vertraagd
als een nieuw begin waarin ik de
sporen in weelde zal moeten dragen.

... Illustratie: Bron archiefadm ...

Mijn vergeten land?

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 2 stemmen 69