Alle inzendingen over sperwer

daar gaat een sperwer waar voor de nieuwe snelweg een brug zal komen…

vers besneeuwde laagjes op dunne tere takjes hij raakt niets aan de sperwer geen vlokje valt van een twijg…

hoogste lied terwijl de kraai zwarte rituelen krast en de sperwer met gekromde klauwen zijn prooi grijpt loopt zij naar het wenkende diepe water…

het begon nog maar net de duisternis toen een sperwer door het bos jakkerde geen blad bewoog het begon nog maar net de melancholie ik liep op tenen toen roerloze donkerte het licht niet vinden kon…

mannetjes gezond slank en benig doen het altijd kwiek en lenig spuiten puike sperma voor de baar ja ik weet het zeker we stammen van de sperwer en ook nog van de vale gier trouw als waarlijk christelijk dier…

Ik heb slechts die tonen in ritmen te schikken, Dit blinkende kwarts tot briljanten te bikken; Maar ach, hij is stémloos die mij moet vertolken, De sperwer, de sterke, die vonk in de wolken.…

toen de zeearend boven het wad zweefde toen de kiekendief naar de grond zwenkte toen de vink naar de graanstrook fladderde en de sperwer vanuit het bos tevoorschijn schoot toen de zeearend te pletter tegen de wieken vloog en de kiekendief laag zwevend een kikker greep en de vink zijn vinkenslag liet horen en de sperwer met gekromde klauwen…

In het schoonste blauw te zweven als een reiger trots barre koude eigenlijk niet zo groot een sperwer op een paal maar wat een aandacht het is daar weer het borstje rood maar nee hoor het is ieder jaar een ander wat is hij zwart die merel in mijn tuin die snavel oranjegeel hij vlecht al plannen…

." De sperwer sprak: "Mijn God heeft vlucht en kracht, En kan op eens uit hoger luchten vallen, En die Volmaakte laat een juich-kreet schallen, Wanneer zijn schone neb een doffer slacht." Zo keven zij; de een riep: "Gij lastert God" - En de ander: "Gij zijt dom" - "Gij wilt mij krenken" - - "Godloochenaar!…

hier zijn we, samen en alleen het blauw op de voeten schaduwen vervelen een jonge wind streelt zijn haren kopstukken van golven vreten het veen daarboven gaat door strepen getekend een koppige vlinder in de hemel, de zevende? transparant hangt moordend aan klauwen cirkels klimmen omhoog beneden nerveuze ogen…

je sperwer zwerft nu dwaalkracht negen boven het dodenveld van Memphis en stort zich in de zee. ---------------------------------------------------------------------- Uit: 'Kaddisj voor Roel' (15 rouwgedichten over haar overleden man Roel d'Haese), 1999.…

De sperwer speelt een spel met een hulpeloze prooi. In deze stilte gevuld met iets - iets dat lijkt op gelukzaligheid - vergeten we de tijd.…

roerloos wacht op blootstelling aan licht en lucht was het kind verwonderd toen het in het water raakte en het kroos zich eensgezind sloot de handenwringende tijd voordat iemand kon bevatten wie het kind verborgen hield en toen de stuurloze handen graaiend in onwillig sterrenkroos de klaaglijke roep van een onwetende sperwer…

Mijn schoenen zijn gepoetst, de sperwer heeft zijn nest gevonden.…

we verreken daarbij geen spier want wij zijn sperwers en torenvalken.…

Een lijn uitgesmeerd de zon brandt strepen geel in de plasjes tussen het gras een lijn in figuur ijle zwaan getrokken er bovenop met vegen van Pruisisch blauw het vermoeden van diep water in een grote cirkel eromheen v- vinkjes in omber met paletmes een sperwer duikt plots mijn blad binnen veegt het omber door het groen van ’t gras een…

Met sperwers in mijn ogen slecht ik de breuken en de deuken in de kamer, hang de schaduwen aan de kapstok en hijs hem in zijn gewone broek. Sporen van oude strijd zitten nog in de hoed, maar teruggebracht tot de laatste, op onvaste voeten. Zijn ogen dwalen door zijn lentetuin, de hele tafel staat in bloei.…

Ik heb slechts die tonen in ritmen te schikken, Dit blinkende kwarts tot briljanten te bikken; Maar ach, hij is stémloos die mij moet vertolken, De sperwer, de sterke, die vonk in de wolken.…

en de koekoek roept naar een gewenste liefde of naar eentje die hij verloor die hem ooit geriefde en de koekoek roept wat wij ook zouden durven willen maar nee wij wij schrijven ons lijden op in gedichten en laten het verstillen wees een koekoek lucht je hart voor je in ongeuite gevoelens raakt verstrikt verward…

op haar vlaams graait twee opgewonden spechten onder bomen dansen groepen kauwen het grauwe asfalt bezitten groenlingen massaal schreeuwen om herkansen en bosjes sneeuwklokjes niet meer witten als het zonnetje zich aarzelend ontpopt en lichte dagen lange nachten gaan verbieden een enkele narcis zich niet meer verstopt de buizerd en sperwer…

zo vele jaren keken boer sperwer en havik in Amsterdam eenstemmig naar exoten neem de groene halsbandparkiet als onbekenden uit tropen vraten zij die lawaaiplaagpapegaai spilziek en omnivoor mooi niet maar de roofvogels hebben eindelijk de smaak te pakken nu kan worden afgewacht wanneer de eerste stadsagrariër eens over de dam komt…

vrome pelgrimages En bedevaarttekens van lood of goud Je schenkt ons een Jakobsschelp, geeft een Bidsnoer van letters mee, een spiegelmedaille Je kloosters weten de vinger te leggen op wonden En serene stilte, insecten zoemen zacht Weesgegroetjes Je herinnert ons aan je grond, doordrenkt Van soldatenbloed Dat doen ook de bruine sperwers…

te omschrijven Vliegeniers in hart en nieren die briljant door de lucht zwieren Het wereldkampioenschap virtuoos vliegen wordt in hun soort niet meer georganiseerd Toen ze door de lucht stuntelden kon dat nog Het laatste WK eindigden allen ex aequo Wervelend als vleermuizen Fladderend als vlinders Zeilend als albatrossen Duikend als sperwers…

werd op de borst gesneden krullend op de smeuïge tongen klappend in het verleden kon je je nog met zomer aankleden de liefde ontsprong met de natuur bruusk met geweldloos geweld de weerstand breken in spaanders knieën mennend naar het bekken en zo kuste hij haar met de aren in de haren men spaarde nog openbaring in ’t samen scharen een sperwer…

En wanneer breekt die sperwer uit zijn lijst? Ik hang hier als een ijskoud schilderij waar niemand oog voor heeft, ik poets en zwoeg en maak het uitzicht vrij - schilder er maand na maand onvervalste wolken bij. Kijk. Daar kruipt al zonlicht in mijn lijst. --------------------------------------- uit: Mijn naam is Legioen, 2012.…

verrekijkers turen Een buizerd, torenvalk of de kiekendief Het mag tijden duren Het zijn momenten van innerlijk natuurgerief Samen genieten in het bos, akkerrand of tuin De geelgors, spechten of een heggenmus Ook al valt weleens een flots op je kruin Vogels beleven stelt je gerust Het drukke leven rond de nestkast Opgepast, want ze weten dat sperwers…

Storm raast over grijsgroen land waar Sperwer heerst en Visch gespijkerd aan een paal uitkijkt over gele stroken zand. Hij droomt van diep blauw water Mensch op weg naar heuveltop schreeuwt in cadans van voet voor voet dat hij het landschap is. Boven mag hij één seconde kijken. Dan slaat hagel zijn ogen dicht.…

Hoog in de lucht ontwaar ik een jagende sperwer en in een ander tuintje toont een vrouw haar grote, sexy, aantrekkelijke bloembollen, terwijl ik naar whisky verlang. Naast de volkstuinen gaan de spuitfonteinen aan en een late boer krabt wrevelig aan zijn dikke kont, terwijl er in een aangeharkt perceel een dame topless pluisjes vangt.…

scheerden ze langs je kruin of scheiding in je haar Een valk, sperwer, uil en arend streken neer op de uitgestoken hand van 'n valkenier gedragen om beurten met dode kuikentjes beloond als ze -na hun vlucht- op z'n handschoen ons werden getoond.…

als de laatste mus is heen gegaan uit de jordaan zullen sperwers weer vertrekken sterven misschien omdat horen en zien van tsjilpers zal zijn vergaan in die goeie ouwe die goeie ouwe jordaan waar gedanst werd met de mussen hippend pikkend wie zal nog weten van jordaners innemend snikkend honkvast als hun mussen van samen delen in…