Alle inzendingen over spiegelen

Vlug kijk ik in de spiegel en schrik. Dat meisje, dat ben ik. Hier zit ik dan huilend om een meisje. Ze wil dood! Ze heeft zo veel pijn. Er valt een traan. Een traan uit medelijden, een traan voor het verdriet. Een traan voor de pijn, Een traan voor de liefde die ze nooit gekregen heeft.…

Ik kijk in de spiegel.…

Een blik in de spiegel, een verwarrende blik. Zie ik nou mijzelf, is dat nou mijn ik. De wereld zo groot, een persoon soms zo klein. Hoe lang is de weg, kan ik mijzelf ooit zijn. Gedachte aan het verleden, terug in de tijd. Moet ik nou zo door gaan, blijft het steeds een strijd. Blijf kijken in de spiegel, het liefst elke dag.…

Ik fluister vragen om je hart te spiegelen; dat is mijn antwoord.…

En ’t was mijn eigen beeld en angstig vlood Ik van die spiegel, waar ‘k gescheiden zag Wat één moest blijven tot de Jongste Dag. En ‘k beefde, als een die d’ adem van de dood Voelt gaan over zijn voorhoofd – en mijn blik Trof driemaal, in het glas, mijn dubbel Ik.…

Niet oordelen wil ik over een ander Maar mij spiegelen aan die mens Waardoor ik zelf positief verander. Dat is mijn allerdiepste wens.…

Ik spiegel mij aan iedereen Maar wie spiegelt zich aan mij?…

Dan weet je wat er verder is meer dan dat je verwachtte van het leven in eerste zin dag, mijn liefste spiegel!…

Een mooie man die zichzelf aanbad in schoonheid geen concurrentie had zei spiegels zijn overbodig ze vertellen maar wat genezing van deze eigenwaan werd heel hard nodig want in alles wat hij had of ooit bezat zag hij zich steeds veel minder mooi in de spiegel staan soms was het beeld te breed te groot hij ergerde zich dood verhuisde…

Ik haal mijn vader in. De roos die als confetti op zijn schouders sneeuwde, de slierten lang gehouden haar - resten serpentine om de leegte van zijn schedel op te sieren -, de schamele guirlande van zijn baard die de krachteloze kin bewimpelde: ontluistering die ik herken in bange ogen blikken van zelfbespiegeling. ------------------…

in mijn spiegel leeft een vrouw ik lach naar haar ze lacht terug de vrouw zegt dat ze wordt geleefd ze wil zo graag zichzelf zijn ik wil de vrouw in de spiegel beter leren kennen wil haar helpen om zichzelf te vinden ik wil haar leren om lief te zijn voor zichzelf en zeg zachtjes: ik hou van jou…

In de spiegel zie ik mijn gezicht getekend door voorbije jaren plooien in kleine en grote lijnen. Het zijn sporen van het leven ze vertellen van geluk, verdriet mijn twijfel en onzekerheden. Ook van liefde en genegenheid die levenslijnen zijn mijn leven gedragen met liefde in het heden.…

Mijn spiegel is heus geen leugenaar of zie ik werkelijk alles zo verkeerd Mijn lichaam is rijp voor ’t abattoir dat is wat die spiegel altijd beweert Mijn spiegel ziet, wat niemand ziet een dik en vet meisje dat daar staat Tja wat mijn spiegel mij dan gebiedt is strenger worden in mijn zelfhaat Mijn spiegel ziet een meisje met pijn het…

Weet je Ik ben er nog en blijf nog een beetje Hier Want weet je Je bent er nog blijf nog een beetje Daar Waar we vroeger waren Soms komt alles terug Hier bij mij Daar bij jou En vandaag overal…

de gelijkenis is uitzonderlijk minutenlang dwalen mijn ogen naar de persoon in wiens jas ik woon zelfportret bevestigt beeld van vergeten foto's in een schoenendoos op zolder toch is het anders nu alsof er iemand in woont wiens sprekende evenbeeld in woord en gedachtegang kleurt bij het mijne is het thuiskomen teder…

De spiegel niet, maar ik ga lekker slapen...…

Ik wil haar helpen, maar spiegels praten niet.…

de zon baant zich voor dag en dauw een weg naar een wolkeloze hemel eenden liggen nog diep in hun veren verscholen tussen het riet een meerkoet duikt onafgebroken in het rimpelend water hoe ik deze gewone, aardse beelden in houdbare woorden verzamelen wil hoe zij onzegbaar verborgen blijven mijn schuchter pogen ver te boven…

een heel leven achter mij vandaag was ik met jou en het was great maar het klopte niet natuurlijk jij en ik kijk naar mij en zwaai de tijd stuk…

[Senryu] perzikbloesemtak betoverende spiegel van mijn eindigheid…

morgenvorst hapert spiegelgladde kou verwarmt zijn samenraapsel elk oppervlak laat je zien dat er meer schuilt in één beeld…

Het is avond, regen, donker en de lichten zijn aan Ik zit in de bus dicht bij het raam Ik tracht naar buiten te kijken Maar het enige wat je ziet Is de weerspiegeling van iemand Die wel op mij MOET lijken Ik kijk en denk Je lijkt dan wel, maar ik doe het beter Spiegelen aan een ander Dat werkt voor geen meter…

Golfbreker overspoeld door golven die ketsen aan weerskanten en dan laag over laag één, oplossen. Jou laten, naakt, stabiel, stil, zijn, voor meeuwen mosselen, wieren en mossen, en al wat er huizen wil.…

Ik kijk naar haar en verlies mezelf in de stilte van haar ogen Zie lippen bewegen maar mijn hoofd weigert te verstaan Haar handen vlinderen op zoek naar de juiste bloem Besef glijdt langzaam langs zachte huid Valt in de plooien van haar schoot En sterft…

de spiegeling van haar ziel reflecteert niet in haar ogen een waas van ontoegankelijkheid verhindert een klare kijk op wie ze is ze ziet het niet totdat ze plotseling ontwaakt en weet dat het de ander is die zichzelf spiegelt in haar…

Die dag gaf water mij haar spiegel Haar stroom zette zich zeer intens in mij voort Ongecontroleerd kwamen wij bijeen Vrijpostig als wij waren, zonder kleding samen, in kamer met de dikste muur Zij richtte zich op en bewoog zich naar pilaar Hij kruiste haar heuvel, kuste het landschap op haar buik onder bergen Haar hals bracht mijn…

spiegel nimmer zonder vreemden volière die de inbreuk van ontheemden begroet met een beurtzang tussen buiten zonder binnen en het zich buitensluiten droge regen koude zon en een stom naar elkaar staren tot aan de horizon vol woekerende meubels en muren sneeuwend in hun evenbeeld je bent snavel aan snavel roofvogel belust je dood te plukken…

Nu wil zij gewoon vertellen, over de zonneschijn, hoe groen het gras, hoe fijn het is, het was, zoals een kind zijn bellen blaast met kleuren van de regenboog, hoe licht ze zweven en hoe hoog om niets, om alles, blij in mei 't vertellen van een vrijpartij, de hemel blauw, de witte wolken in een sloot, hoe de plevier al floot, de spiegelende…

In het ijs van de spiegel is haar gelaat De laaiende tatouage van vers verdriet, Veelzijdige extase en vervaagd verval. In het ovale kader herkent de herinnering Het heimwee, heeft elke zonde zijn trots Nog: triest als een orakel of tango. De lakens lui als traaggetrokken messen, Het gevecht vermijdend.…

Ik was gevlucht en schrok Van mijn gezicht, zo bang, zo bleek. Te rond en honend keek Over mijn schouder heen de klok. Wat is er achter ’t beeld? Een stomme blinde muur van steen; En achter mij: alléén de tijd die treitert en verveelt.…