Voor de spiegel
Ik was gevlucht en schrok
Van mijn gezicht, zo bang, zo bleek.
Te rond en honend keek
Over mijn schouder heen de klok.
Wat is er achter ’t beeld?
Een stomme blinde muur van steen;
En achter mij: alléén de tijd die treitert en verveelt.
Inzender: S.K., 10 januari 2015
Geplaatst in de categorie: tijd