Alle inzendingen over spons

kort gezegd het was wel jarenlang voor ons weggelegd toch gingen onze levens veel te snel aan ons voorbij het naast en met elkaar zijn, maakte ons steeds weer blij het samendoen en samenzijn werd vele malen vastgelegd ik leerde heel veel in gesprekken begreep heel goed wat werd gezegd een wijze man, mijn vader met meestertrekken ik was de spons…

Ik zie terwijl ik bezig ben, de ruit zat bijna dicht, ik haal de spons er over en ik zie weer het Licht. 1 Joh.1:9…

Het laatst gezongen woord bleef galmen in mijn oren en in mijn hersens boren tot 't langzaam een gedachte spon zó mooi en rond, maar toen ik mij bezon had ik toch niet verwacht dat ik mij niet herinneren kon hoe het begon de bron van mijn gedachte.…

Van een ADHD homofiele spons…

je bleef me roepen spon zo die draad; m'n lief, 't was de moeite waard…

met zachte hand ontrafel je de draden van het web dat ik spon je wilt mijn woorden als dromen te drogen hangen in de milde zon en na het drogen plooi je het bedlinnen voor de nacht die komt je kruipt lavendelblauw arglistig tussen het linnen om onzichtbaar mij te minnen.…

jij spon je web tussen ophangpunten die ik herkende jouw perfectie had mij al gevangen voordat ik aan het draad bleef hangen spartelde nog tegen maar wist dat jij mij tot de dood zou legen je bent langs een nieuwe trekdraad terug gegaan verzadigd en onaangedaan…

Voor mij in hartje Stad ligt jong gras In de volle zon Grasmat die de laatste Dagen garen spon Bij vocht en warmte En zomerzon - koele schaduw Slechts in een klein hoekje Waarin het aangeschoten wild Van de stad naamloos rusten kon…

mag ik je de eerste lentekussen geven van de zon zij was er op mijn blote borst in de luwte van balkon gaf haar warmte waar jouw vinger haren zacht tot garen spon in het lichtend rood zijn de patronen al geweven die ons een mooie zomer zullen geven…

Verlaat nu mijn gelaarsde handen om prille prooien te beminnen achter traag trillend naveldons vlieg vrijuit naar verre landen waar ze een monarch verzinnen voor het monetaire fonds verhef mijn adelborst tot standen die het knapenbloed ontginnen in bronnen van de warmste spons.…

Als een spons zuigt hij de tijd op maar de afstand wordt niet kleiner Als droog zand filtert hij gedachten maar de juiste zin is niet te vinden Als de nacht de dag opeet blijft hij hongerig achter woordenloos op zoek naar minder zinloos De droomwandelaar met één been vast in een droom het andere nog in het leven…

mijn dood karkas rust mijlen diep waar het voorgoed vergaan insliep tijdloosheid spon zijn kluwig garen streelde mijn lichaam tot bedaren hoog boven mij woedt nog de storm waartegen ik nooit meer optorn eeuwig heugt mij die agonie en doemt eind’loos de lethargie…

Spoorloos verschenen, voetstappen van ons, van de levenloze genen, die vroeg historie spons. Erosie brengt verwarring, wist dat laatste vast, strooit vraagtekens op de branding, dus afscheid lijkt gepast.…

Door de zon geraakt geschminkt door licht, die zij bij toerbeurt spon, lacht zij op wat ik spreid, wij zijn van gelijke bron, het mozaïek in het tapijt, een musicerend paar, spiegelend beeld, het naakt, tot in elk speels detail aangemaakt, uit de schoot der rijken, steelt mijn blikken om te kijken. ---------------- Pentekening van…

Tja, niemand die het zegt maar ik lees het overal: Mezelf, gevoelige dichter een spons die alles opzuigt en pas loslaat als ze zachtjes maar stevig vastgehouden wordt Een zeilboot in een zee vol tankers die me omver varen onbewust En het geeft niet het zeil wordt weer gehesen en laat zich opgelucht meevoeren op het ritme van de wind…

Nog fladdert kleur tussen bloem en blad blad en tak Door een wak in de wolkenlucht schijnt mager de zon Valt het schamel licht op een spin die z'n web spon aan de rand van het dak met de regenpijp verbonden Vlinders? ze zijn naar elders gezonden gezanten zijn 't van kleur en licht.…

Leverde strijd, alleen om zichzelf ten opzichte van hanen te bewijzen Kippen bleven hun eieren gewoon spon- taan leggen Onderhuids speelden echter gevoelens die de onderlinge sfeer nou niet be- paald positief hebben veranderd Waarom tokken kippen en kraait de haan...?…

Wat jou op een bamboespies Werd aangereikt, spons Gedrenkt in gal en azijn, Om je uitgedroogde lippen Te deppen, verschraald door De blakerende zon, door Het schuldeloos opgehangen zijn, Stroomt hier in ongekende mate Door de loopgraven van een aan Flarden geschoten menselijkheid, Waar kinderen hun onschuld verliezen, Onomkeerbaar…

profrenners fietsen niet in gedachten zetelen zij in zeemleren lappen op sponsjes die droog zonder verslappen soppend naarstig naar herenleed smachten anekdotes waarin zij van hun stuk raken tellen sappig zeven kleuren kruisbessmaken…

Je wees naar nevelen voor de zon waarin licht met kleuren speelde beweerde dat de wind daaruit vergeten woorden spon die jij verzamelde en las wanneer je wolken droomde ik keek maar vond een transparante maan waarom de nacht zijn vleugels vouwde drijvende door zinnen van oneindigheid je lachte sloot mijn ogen en ik zag…

baande lompheid mijn benen door het hoge gras alsof ik beslist de eerste was rondzag of er bloemen bloeiden die ik in volle glorie plukken kon het voelde als mijn letterweide merkte in mijn geest de geuren van pastel tot hun primaire kleuren petieterig tot hoog gesteelde zolang mijn letterweide streelde alsof ik ontroerd de zon rond spon…

in het licht van ogen komen de herinneringen weer het spel begon het straaltje zon raakte hem en strandde in de warmte van zijn handen hij deed verbaasd lachte over je gedachten jij deed precies wat hij verwachtte voor jou was spel de werkelijkheid woorden speelden met gevoelens maar zijn vingers prikten wel met pijn spon…

dus spons en zeem ik, in- tussen dringen zinnen binnen in mijn hoofd ik moet weer schrappen, knippen en plakken; altijd wil ik ergens anders zijn zo ook vanavond loop ik voortdurend tussen klei en aanrecht, van wolk naar peer en terug; altijd ergens anders heen en als ik anders wil ik hier, zo stroom ik heen en weer, een echte vis!…

overal verschenen lichte huizen; vol van zon een overvloed aan witte draden spon hun sprookje in de bomen hoe dood toch schoonheid weeft in weergaloze rondingen, doorschoten met die pijn om wat verloren lijkt als dan herfst in volle kleuren prijkt verliest die glans de euforie van immer jong en levend zijn: de evenknie van lente sluimert…

Nu kust, ontwaakt uit duister, vroege ochtend de tere zon die moeder aarde in nevelige sluier spon. Zachte bries strijkt door haar kapsel masseert golven door zilverglans van zachte zijden draden die deinen als vreugdedans.…

de felle tik van hakken klakte haar verschijnen ver vooruit het stralend spijkerwit slankte lange benen elegante laarsjes tot de schenen een mouwloos shirt in zwart boezemde ondeugend licht ontzag de wind spon krullen in het blond rood sierde haar volle mond ze keek me aan ik wachtte op haar blik maar ze kwam niet achter de zonnebril…

Nu kust, ontwaakt uit duister vroege ochtend de tere zon die moeder aarde nevelige sluier spon. Zachte bries strijkt door haar kapsel masseert golven door zilverglans van zachte zijden draden die deinen als vreugde dans. Als tranen van ontroering hangt dauw in berkenblad, klinkt door eik en beuk in vervoering lof in vogelzang gevat.…

Met ingetogen euforie absorbeer ik als een spons die mij de kern laat zien van de fundamentele houvast. Haar gevoelige hand gevangen in een zonnestraal verbergt de gevoelige kilte als een warmtebron in IJsland.…

in wervel en rib en bekken schuilt een draderige spons een web van aders en vet hier wortelt elk orgaan nog amorf in de knop een witte waakhond gebald in een cel weert de gore kiem een ronde bark gedeukt in de flanken voert een geurloos gas naar de tippen van mijn lijf van long naar vezel draderige klonters stremmen mijn bloed…

vlindertje zit op het raam Zittend wacht hij met zijn vleugels gevouwen Niet wetend van de faam Niet wetend hoe hij zijn leven zal opbouwen Maar ondanks dat gaat hij de wereld tegemoet En pompt zijn vleugels vol met bloed Hij vliegt verzekerd over de heg Zoekend naar zijn levensweg Ik kijk met grote ogen naar zijn cocon Die hij als rupsje om zich spon…