Netgedichten

netgedicht (nr. 35.909):

herfstweefsels

overal verschenen lichte huizen; vol van zon
een overvloed aan witte draden spon
hun sprookje in de bomen

hoe dood toch schoonheid weeft
in weergaloze rondingen, doorschoten met die pijn
om wat verloren lijkt

als dan herfst in volle kleuren prijkt
verliest die glans de euforie
van immer jong en levend zijn: de evenknie
van lente

sluimert
in dat koude hart

Zie ook: http://www.switilobi.nl

Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 4 november 2010

acm.visser

quicknet.nl

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: emoties

herfst

4.2 met 6 stemmen

364

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

ingridvoerman, 15 jaar geleden

Als stille woorden,ontroerend mooi.

H.H., 15 jaar geleden

prachtig herfstspel.

pama, 15 jaar geleden

Mooi geschreven herfstweb waarin de oude kleuren worden opgevangen, heel mooi Anja.

pelgrim, 15 jaar geleden

hoewel `k de rode draad van metaforen niet kan volgen in dit gedicht, leest het toch als een warme streling op een koude huid, door de zacht fijne energie die er van uitgaat.......

Astridv, 15 jaar geleden

Prachtig, deze woorden, geweven rond de schoonheid van de herfst. Weemoed om het afscheid van wat verloren lijkt.

ingridvoerman, 15 jaar geleden

als stille woorden,gevoelig mooi.

Geef je reactie op deze inzending: