Alle inzendingen over sporen van oorlog

Zilveren vogels trekken sporen witte strepen tegen blauw, uitgedijd gaan zij verloren, verdwijnen als de morgendauw. Sommige mensen laten sporen achter; banen van veel licht, deze gaan nooit meer verloren maar blijven altijd in het zicht.…

De wil, dat een ieder die bestaat, eer natuur, zijn leven zal nemen Als zalig mens, door het leven gaat slechts gepaard, met reële problemen Ja, gaarne laat ik na mijn spoor, doch behoeft ooit te weten Dat ik hierbij mezelf verloor, door pressie, en wanhoop, bezeten…

het strakke vel is weg en het glanzende vakantiebruin heeft plaats gemaakt voor ouderdomsvlekken, oudbruin ik ben verouderd, zegt mijn kind, geen handzalf dicht die kloof de spiegel trekt voren, gelaten laat ik een leven achter mij…

mijn lichaam bewaart de herinnering aan wat geweest is attendeert op wat vergeten leek de sporen volgend verteer ik het onverwerkte…

zijn leven was een slijmspoor van goedertierenheid en liefde tot de medemens van wat staat je dat toch leuk en nienand kan toch koken zoals jij en op zijn sterfbed zei hij ik dank jullie wel en dacht hij tevergeefs nu komt mijn tijd denk ik…

Kleine jongen, liever zag ik je ontsporen: met piercings, tatoeage en tentenpak naar lowlands gaan. Of met gitaar en drugs op zak in een schimmig café staan, zwarte kleding en zwarte lijnen om de ogen. Liever dat. Vandaag heb je de trein gepakt, naar een witte wolkenplek waar bloemen metershoog samen met kittens en paarden zingen…

Sporen die restten zijn de uitgekotste prooien; al geven ze blijk van een man die de bewoners van deze plaats niet kenden.…

Ik wil effe sporen met je je ontmoeten praten en luisteren en als we wissels tegenkomen dan zetten we ze om of niet dan staan we even stil bij elkaar op die plaats op dat moment van ons reisleven om te bezien om te bespreken of we samen of ieder alleen z'n eigen weg vervolgt!! voel je voor die wisselwerking??…

Het leven heeft zijn sporen achter gelaten met het tikken van de klok verglijdt de tijd en berust hij in een vaag weten van zijn hulpeloosheid. Elke morgen ziet hij weer het licht als hij doelloos kijkt door het raam tijd in overvloed met ogen waarin de eenzaamheid te lezen staat.…

Sporen leiden ons weg van het vergaan. Maar in de zomer, wacht maar, in de zomer komt de warme grond tot leven. En toont mijn lijf zijn gebreken, wacht maar, het duurt maar even.…

schreef een vlucht meeuwen op zwart papier nu zijn ze weer hier als raven in de sneeuw zonder sporen geland weg van zee en het strand maar ik wil ze zien vliegen nog ongelijnd op een blanco a-vier…

Zo ga jij langs Je nieuw gekregen Dag, met de dood In de hand van Je soortgenoten Die zojuist het Leven verloren, ben jij Vandaag opnieuw geboren, In een prachtig kleed gehuld Van rood met witte stippen Toon jij je aan 's Heren wegen Als toonbeeld van schoonheid Met eindeloos geduld…

De trein voerde ons naar de stad Maastricht Aan Boxmeer, Venlo,Roermond gingen we -in boemelvaart- voorbij Het was 'n zondag van regels geen maat van sores vrij We lieten ze links of rechts liggen zoals 'n gedicht: in grote lijnen nog niet uitgewerkt ....onafgemaakt Maar wel op het spoor.…

“Ik trek er met de trein wàt graag op uit, Maar door de jarenlang gestegen prijzen, Koop ik bij voorkeur geen vervoersbewijzen. Wel pech, dat Rotterdam de poortjes sluit. Uit angst dat ik straks nergens meer kan komen, Heb ik onlangs wat hoogspringles genomen.”…

Als reeënsporen in de sneeuw als vliezenvoetjes in vers zand van een witte meeuw zo staan je zolen en je tenen door de olie bij een schijnsel op mijn laminaat dat ik zo nog even zitten laat om, rebels tegen het vluchtige en het luchtige, van de aanblik te genieten tot het ooit weer dooit of stuiven gaat.…

We laten onze sporen achter in de vorm van letters en het bos laat zijn sporen achter in onze ziel tekent op het netvlies sporen die niet uitgewist mogen worden.…

Mijn leven zal nooit stoppen en gaat door verder op mijn spoor waar jij niet meer op loopt.…

De rimpelingen en de sporen, de verten in de horizon verloren het steeds veranderende van 't strand, de zee, dat neemt het oog, de lens voortdurend mee Ze zijn daarom zo blij als 't zand er vers en eventjes gaaf uitziet dat laaft het oog, biedt rust, een overvloed van vree…

gezien tegen de blauwe achtergrond bevallig fladderend voorzichtig landend in de warme zon waar jij mij sprietend verkende vleugels sierlijk schikte en in de rust die wij elkaar bekenden hebben wij met stilte gesproken die ons had verbroken jij weggevlogen en ik langzaam teruggelopen teleurgesteld alleen in de nagelaten sporen…

Verloren oorlog of wat lijkt op verloren oorlog of wat lijkt op verlies; aan wie wordt het bestuderen overgelaten? En de nog niet afgesloten oorlogen? Wat al bestuderen? Brieven van vermisten? ---------------------------------------- uit: 'Vrede is eten met muziek', 2005.…

Allemaal puin waar je op staat Je slentert naar je huis Alles is kapot Je hoort je moeder huilen Die voelt zich ook al rot Je vader die wat puin opraapt Niets is nog wat het was Je kunt nergens spelen Er ligt wat bloed voor je huis, op het gras Dan word je opgehaald Door de soldaten van vrede Weg van de ellende en verdriet Zomaar een oorlog…

Oorlog, je weet niet wat je ziet, je droomt van leven maar dat heb je niet. De zon die huilt de lucht is grauw Mensen leven in de kou Het stond pas weer in de krant er was een aanslag in dat land Oorlog, je weet niet wat je ziet Je droomt van leven maar dat heb je niet. De zon die huilt de lucht is grauw mensen leven in de kou.…

Bommen vallen Mensen sterven Haat regeert En ik snap het niet meer Stop met vechten Of stop met leven Maar stop met doen Alsof het oorlog is…

Geschiedenisboeken vol over de tweede wereldoorlog, Kom op zeg, wie heeft het niet geleerd.. Die verhalen grepen ons aan, We vonden het allemaal zo verkeerd.. Geschiedenis hoort voorbij te zijn, Daar hadden wij van moeten leren! Is het dan allemaal voor niets geweest? Hoe kun je zoiets nou negeren..?!…

Hij is het die zegt dat wij niet moeten zeiken over de honderden mensenlijken. Hij is het die zegt dat wij ons niet moeten hinderen aan de dood van honderden kinderen. Hij hoort vast niet de noodkreet, die vooraf gaat aan heel veel leed. Degene die dit alles niet interesseert, is hij die de wapens levert en fabriceert.…

Oorlogen heersen overal, het is werelds grootste gezwel. De voedingsbodem is armoede en geloof, maar voor vrede is iedereen doof. Ze geloven allemaal in dezelfde Heere, maar blijven elkander toch bezeren. Bij die gedachte schieten mijn ogen vol, bezit speelt ook een grote rol.…

oorlog scheurt de aarde en laadt op ons de schuld wij zwijgen met gesloten ogen ontdaan door het tumult…

hun schamel bezit beroofd De oorlog blijkt nodig is ons meermalen gezegd Het land moet bevrijd, deze keer moet het echt Een tiran met onschuldig bloed aan zijn handen En met terroristen onderhoudt hij nauwe banden Is een blijvende wereldvrede echt het ultieme doel?…

Ik leef in de oorlog, mijn hart doet zo'n pijn. Ik wacht op de vrede, maar zal die er ooit zijn?…

Dus houdt die oorlog tegen, die misschien vandaag of morgen begint. Kijk, en je zult zien, dat je met vrede alles wint.…