Mijn spoor
De wijzers tikken eind’loos door,
in onzichtbare gedachten
Slechts hierdoor in hun weg gestoord:
de momenten, dat we lachten
Zal de tijd voldoende kans bieden,
voor de missie, reeds aanvaard?
In hoeverre zal de wil geschiedde,
Achterlatend het geweten, met onmog’lijkheid bezwaard?
De wil, dat een ieder die bestaat,
eer natuur, zijn leven zal nemen
Als zalig mens, door het leven gaat
slechts gepaard, met reële problemen
Ja, gaarne laat ik na mijn spoor,
doch behoeft ooit te weten
Dat ik hierbij mezelf verloor,
door pressie, en wanhoop, bezeten
Geplaatst in de categorie: individu