inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 21.160):

Mijn spoor

De wijzers tikken eind’loos door,
in onzichtbare gedachten
Slechts hierdoor in hun weg gestoord:
de momenten, dat we lachten

Zal de tijd voldoende kans bieden,
voor de missie, reeds aanvaard?
In hoeverre zal de wil geschiedde,
Achterlatend het geweten, met onmog’lijkheid bezwaard?

De wil, dat een ieder die bestaat,
eer natuur, zijn leven zal nemen
Als zalig mens, door het leven gaat
slechts gepaard, met reële problemen

Ja, gaarne laat ik na mijn spoor,
doch behoeft ooit te weten
Dat ik hierbij mezelf verloor,
door pressie, en wanhoop, bezeten

Schrijver: Aznec, 25 juni 2008


Geplaatst in de categorie: individu

2.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 304

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)