Alle inzendingen over sprekend verleden

zomer, alweer verleden met veel afspraken je nam afscheid met enkel een roos bij mijn deur achtergelaten.…

Terwijl vervaalde beelden in lege oude versleten kleuren van verleden het nu achterhalen en de adem van toen als een rauwe zoute wind het heden van zijn illusies ont-vilt. Nog slechts schor en zacht gefluister van stil gemis om wat nooit gevonden werd...…

Het boek in de kast is stille getuige van een rustig verleden een schril contrast met nu het leven dat door computer en luide televisie wordt gedreven misschien tegen beter weten in ga je mee met de tijd maar wat is geweest raak je nooit meer kwijt.…

pas na dat je kwam, volgde een moment dat ik niet vergeet herinner het me pas nadat je weg was.…

In gevangenschap Te weinig tijd, In vrijheid Ineens te veel - Wat door vijandschap Verdrongen werd Vecht zich in herwonnen vrijheid Een weg naar boven, Pijnscheuten die al lang Naar het verleden waren verbannen Duiken weer op In het weerbarstige heden, Steken de kop op Terwijl jij en ik Het hoofd laten hangen…

Zo komt verleden aan het licht van 't heden: Het dagelijks leven gebruiken op 't land van de stad gewoonten Kruiken, gebarsten de oortjes gelijmd, geplakt Schalen waarop ooit etenswaren, lekkernijen Verborgen, verpakt in de dikke schil van aarde Je herkent, erkent de waarde van vondsten aan het nu prijsgegeven.…

God is met ons geweest in het verleden Hij heeft ons gedragen door alles heen Hij liet ons in het verleden nooit alleen En zal ook met ons blijven in het heden.…

Mocht ik kiezen, Ik had het land al lang ontvlucht, om exact zulke horrorscenario’s als in mijn bovenkamer te vermijden, zodat ik niet met mijn neus op het verleden gedrukt kan worden.…

Teller van hartslagen en stemmen. Grasgroene velden en helderblauwe lucht. Een plotse losgedroomde nachtmerrie, een feilbaar geheugen. De schemering valt en de brandende, pijnlijke zon komt tevoorschijn. Het duurde te lang... Overal glas, bloed en geschreeuw. Onbegrijpelijk hoe de schoentjes ooit zo levendig en vrolijk, nu verdwaald geen…

angst zweette kou waar ik handen verwarmde tastte naar duister verloor haar houvast loste op als vermist ik ben mijn verleden maar nevels sluieren tot vaag en alles vergetend niets willen weten dan alleen maar vandaag rest slechts mijn blad dat haar dagen heeft gehad ik breek haar af, ze dwarrelt en vlucht op een zuchtvan de…

Het verleden is een touw, verknoopt tot bal, speel -- ermee als een kat.…

Van het verleden eet je slechts wat halal is: het bloedeloze.…

Wat is een nieuw jaar waard als er niets nieuws aan is en ook niets ouds? Als ik mezelf niet meer ken mijn oude zelf niet meer ben en moet gaan leren om te houden van de ander met mijn naam en mijn lijf die ik liever niet ben Die mijn capaciteiten mist die veel te lang moet nadenken voor ze iets terugzegt die niet zo grappig en gevat…

Vogelvlucht over woningen en werkplaatsen opgetrokken in het land dat netjes gekamd hier en daar nog een puist laat zien Alles ordelijk gestapeld, confectie die me vrij laat om te doen wat ik wil doen, mijn vak, mijn plannen ondanks alles, met de hulp die ik nodig heb en cadeau gekregen, natuurlijk wil ik dat vieren, mijn leven en het…

In het heelal is een planeet gezien Door de geleerden die graag sterrenkijken Die sprekend op de aarde schijnt te lijken En waar ook mensen wonen dus misschien. Maar als de aarde ginds tot voorbeeld strekt Zijn wij nu evengoed door hen ontdekt.…

hoe schrijf ik gedachten nu de zon gestorven is en woorden ballast zijn hoe deel ik zinloos zwijgen uit de achterkamers van het brein met een sprekend boek hoe vind ik grond van gisteren waar onder het naakte blauw nog madeliefjes dansten in het gras…

Zonnestralen badend in de oceaan Een oase aan blauw vergezeld in een collage Van dansende kleuren, tinten, en stralen In de taal van de stilte Jou gevoelens verzaligd In een oogopslag sprekend: “De duisternis is ontdaan. Wat zijn die dagen toch stralend”…

mijmerende zeilboten van ongerijmde gedachten zoekend naar taalvissen zacht waaiend ademgeruis wit golvend gefluister sprekend tegen de zilte wind het wordt nooit zonneklaar in dit bewolkte hoofd maar alweer neemt de zee me in…

In schrijver’s toewijding vol bewondering geschreven woorden van eenvoud, hoop, leven, liefde, schoonheid, stilte troost, vrede, vreugde, vriendschap, wijsheid bestemd voor luisterende ogen gebundeld in een sprekend gedicht…

Zo stroomt het kleur en streelt figuren naar een sprekend gezicht. Doordrongen van ontrafelde schoonheid droomt de toeschouwer zijn eigen fantasie.…

Ik draag nu al sinds vrijdag een giletje En een rode halsdoek op een felgeel hemd Een pluizig sjekkie in de mond geklemd En ik schiet sneller dan m'n silhouetje Nu nog een sprekend rijdier confisqueren Dan kan ik schurken stevig Morris leren…

De viruswaanman ziet vanuit de hemel De volkeren in het Nieuwe Normaal Mutanten, sprekend in dezelfde taal - Een onherkenbaar wereldwijd gewemel Zijn strijd had hij destijds dan wel verloren Straks keert hij terug, als Nieuwe Mens, herboren…

in spiegelbeeld lijkt hij zo sprekend op mij dat ik me afvraag is ik niet hij? als ik hem vraag: ben ik niet jij? vraagt hij tegelijk hetzelfde aan mij maar als ik hem schrijf hem de letters laat zien nav skin re jih tpans ik snap het wel, dus hij is niet mij…

mama! mama! gaan we achteruit? neen, mijn jongen mama gaat naar achter maar jij, jij gaat naar voren…

we maar slak iedere centimeter heel bewust aftasten van ons levenspad O hadden we maar zoiets als dat want wat wij kunnen leren van dat slome beest is het echt beseffen wat er achter ons ligt wat er werkelijk is geweest Wij ontlopen wat ons geschiedt te snel we leren daarvan dan ook nooit waarschijnlijk herinnert de slak z’n pas verleden…

Soms kan de eenzaamheid zo sprekend wezen. Valt er innig verdriet in ogen te lezen. Blauw vervalt tot grauw en soms tot waterlanders. Hoe moeilijk kan het dan soms zijn in het gemis aan iemand anders. Soms kan de eenzaamheid zo sprekend zijn. Leest men de boekdelen van het hartgrondig ongelukkig zijn.…

woorden sprekend lippen die zich vormen naar klinkers en consonanten in een onbekende taal ogen weerspiegelen de betekenis van vorm en staven stem totdat het is alleen maar een droom met haar hoofd tegen zijn schouder luisterend naar het geluid van verre gerust stellende drums…

een vrouw sprekend de mijne in het Wereld Contact Centrum zij ziet het lichten lippen komen in beweging de mond opent ik zie wat niemand ziet Harry Mulisch klopt acht maal aan een roze reuze poort met een reiskredietbrief…

men was allang vergeten dat het kon maar het gebeurde: met een zacht gereutel stierf de tv. het sprekend paard verbleekte het licht werd opgestoken en de vader aanzag zijn zoon die bij een storing werd verwekt en zei: wat ben je oud geworden, jongen. --------------------------------------------------- uit: 'Verzamelde liedjes en gedichten…

Steeds minder word ik langs buiten het dunne een muur waar ik langs leef steeds meer kantlijnen het werkvlak het zwijgen alsof er een oude stiel is bewaker van een leeg bed op de rand met het sprekende hoeven geen lakens meer uitgedeeld…