Alle inzendingen over steel

alle nachten stelen gekarakteriseerd haar beschouwingen in pirouette terwijl het hart in stukken ligt besef ik uiteindelijk het deel van glijdende, naderende betekenis...…

waar de mensen elkaar haten En het is stil zo erg stil niemand waagt zich naar buiten geen vogel hoor je meer fluiten En als de dag geen dag meer wordt en planten uit zullen sterven de kinderen van morgen dit erven Dan kruipen ze als ratten zoekend naar warmte en wat licht opgepropt in een gesticht Zo vechten ze het leven door en stelen…

Ongeveer zoals bij de Rode Duivels, stel ik me voor. Maar met veel meer doelpunten.…

waar mijn hand de lijnen trok schetste het verleden houtskool strepen op het uitgeleefde linnen, vlinders vluchtten te snel uit hun cocon en stierven in het merelzoete maanlicht de nacht was niet meer dan een bezem waarvan de steel onzichtbaar de ouderdom flankeerde met een duisternis waarin de kurkresten bleven hangen aan de rand van het…

Stel dat je hier nu was. Dadelijk hield ik je vast tot je, precies, gedegen, dood tot vertrek zou bewegen. Ik veeg mijn natte vel droog, kijk langs de spiegels omhoog tot waar zij de zoldering raken, sta op en verlaat de zaak. --------------------------------------- uit: 'De kracht van verlamming', 1988.…

Maar stel dat hij nog leefde wat hadden we dan voor hem kunnen doen. Hem vragen waar zijn wanhoop op berustte, hem zijn geliefde weer terugbezorgen, of zijn werk, of zijn zelfvertrouwen? Nu kunnen we een heel klein beetje rouwen niet eens om hem, omdat we hem niet kennen, maar uit een vaag gevoel van menselijk fatsoen.…

restwaarde afschrijft waar ik liefheb in ons trouwboekje geen beroering meer voelt aan de andere kant van ons bed waar ik al jaren niet meer kom je mij plichtmatig welterusten wenst verval ik in het stilzwijgen van ons huwelijk onder de noemer “houden van” tot een obligate kus bij gelegenheden was ik de vlekken uit je onderbroeken stel…

vandaag, ja, vandaag zal ik de herfst loven ik heb hem steeds voor mij uitgeschoven de kwetsbare vogels schrijf ik in mijn dagverhaal laat ze triomferen met opgetogen veren en ik deel wat rode appels vol zoete korrels en kaneel niets is mij teveel vandaag, ja, vandaag stel ik mezelf de vragen over de intentie van het leven antwoorden…

samen hebben we een roos geschapen lieten eerst de achtergrond ontwaken ik lijnde steel jij groende fris de jonge bladeren in de lente van ons leven zacht penseelde jij de knop die voor het eerst weer kleur aan onze liefde heeft gegeven we bloeiden op een oude stam en enten in bestemmen konden onze wortels niet ontkennen soms…

Óh Jeruzalem, stel men vindt vandaag het Christusgraf; met de doorboorde stoffelijke resten van de gekruisigde wereldse zondaarsstraf. Óh Jeruzalem acht de wetenschap dan bewezen dat de Christus nimmer is herrezen? Dat de dood slechts mens kon zijn; gestorven bloed voor het aardse pijn.…

Stel 'n vraag, voor je bent uitgepraat zeg ik al volmondig NEE alleen het volhouden zo negatief lukt me niet, dus inderdaad: Ik ben een prima nee-zegster eerlijk waar alleen volhouden, dat lukt me niet: is dat niet raar?…

mijn eigen vlinder is nog lang niet uitgeboeid een groeibriljant die nog steeds groeit we verkennen nog immer de bloem die ons samen bloeit ik heb een vlinder verjaagd vandaag ze probeerde me te verleiden ik hou zo van vlinders – het doet pijn toch deed ik het dit keer graag we kozen voor ons beiden omdat wij samen een heel uniek stel…

Nieuwsgierig zijn we naar tweebenige wezens we hebben er immers twee meer Deze keer komt ie op twee wielen een koddig gezicht die benen op pedalen Daarover gaan zoveel verhalen ze heten fietsen en ze hebben een bel op het stuur Lui of vol vuur wordt het vehikel .....voortbewogen door 'n stel benen Ik hinnik: 'waar gaat…

Ik laat mijn leven niet meer door dat stel vergallen Ik grijp ze op een zek`re plek of schop ze voor hun ballen. `k Ga op de barricaden, ik schop ze in hun kruis. Misschien wordt er een wakker, en krijgt de boodschap thuis.…

zichtbaar heel goed, zomaar een zaterdagmorgen, voor het eerst openbaar, samen lopend zonder zorgen, hand in hand dat is ook waar, haar werk zo dichtbij, maar nu geen verstoppertje meer, het maakt haar oprecht blij, mijn schatje leeft weer, dat ze bekend was wist ik wel, dus ik sta achter haar als een rots, maar samen te lopen als een stel…

ik at druiven uit je hand voelde me een koning zag hoe jij de trossen plukte met het zonlicht als beloning ranken jeugdig groen stammen roestig van het zonnen ook tussen rotsen vinden wortels nog hun bronnen de wijn is hard en ongenaakbaar je voelt de strijd tot in je keel nadat je haar hebt leren kennen steel je graag een kus teveel…

daar thuis in mogelijk verschijnen je bent mysterie kijk naar je raam zie niets bewegen lees wel je naam je licht in het donker een schaduw te veel is even een domper dacht je alleen je rust in het ochtend- ontwakende huis groeit zacht met de zon in een vogel die fluit ik ken je magie in een glimp van bewegen hoor soms jouw steelse…

wij zijn de zon achterna gelopen jij schaduwde wat langer in stalkende spoken vlinders wolkten vol van boven in alle kleuren van buitenaards geloven pas toen de zee ander tegenlicht golfde wisten we dat de avond volgde we zijn terug gegaan waar onze sporen vlagden voetafdrukken van een stel in stil verwachten niet zomaar omgedraaid…

Dan bedenk ik me ineens bij toverslag stel je voor dat er geen stroom aanwezig was je moest fietsen, draaien, lopen desnoods om voorzien van opgewekte energie: Te zien wie er met je aan het appen is?…

de eerste van 't hele stel! Het doet zo akelig veel pijn een kind te hebben en toch weer niet Je reikt hem de helpende hand, maar helaas, hij wil hem niet Ik moet hem laten gaan 't kan niet anders meer En nu ben ik hem kwijt en het doet zo zeer, zo zeer....…

Stel dat je de dag plukt Heb je dan ook tijd voor anderen Reageer je overal op als ben je verrukt Kan de tijd die je hebt je veranderen Als de levensrivier niets anders doet dan meanderen Geen stroom die volgt en niets lukt Ga je dan onder de dag gebukt En heb je geen tijd voor anderen In welk geval ben je klaar voor elke dag Sta je op…

licht is overal even snel ondanks de zwaartekracht die alles tot de hete kern dwingt het punt waar de steen vlam vat stel dat de ruimte stil stond omgrensd door vaste sterren als waakhonden, roerloos dan kan het rekenen beginnen zoals de baan van een kogel in het wilde weg gelost de loop loodrecht omhoog ontsnapt hij aan een vrije…

" ik droom van onbestaande dingen en stel me de vraag" Waarom niet?"…

Een jonge onbezorgde knul vergezeld van een stel vrienden op een zinderende zomerdag vertoont het bekende Macho-gedrag: stoer tegenover de meiden, vol met flauwekul. Op weg naar huis is hij alleen; hij ziet dat leuke meisje met die sproeten rond haar neus. Zijn idee is lumineus; hij wil haar wel trakteren op een ijsje maar wat blijkt?…

Je leeft in je eigen verdrietige wereld wilt wel praten, maar kunt het even niet stel je hartje maar open voor mij dan deel ik met jou al je verdriet.…

oud ajax wordt gaandeweg stukje voor stukje blootgelegd vraag is of de rugnummers nog herkenbaar zijn stel je voor Heinz Keizer links voor aan de lijn als Pietje Kroket ----------------------------------------------------------- Toelichting: Griekse archeologen denken op het eiland Salamis het paleis van de legendarische held Ajax…

Waardering voor het geld minachting van mijn kant zoals reeds is gesteld maatschappij zonder verstand Het belang zich te onderscheiden van al ander leven de eenzaamheid doet lijden steeds in competitie na te streven We kunnen toch gewoon alles delen dan hoeft niemand meer te stelen en spijs vult alle kelen Oh ja, Dit kan, We zijn immers…

Regen geselt mijn voorruit, Ik rij naar huis Goddank, de dorte is voorbij Voeding voor het droge land En mij Het voelt goed Zoveel water Zoveel vocht Wat het slecht had komt weer op En recht zijn rug Zo ook ik Tijdens deze natte autotocht Langzaam stel ik mij weer open Als een voorjaarsbloem Steeds weer De sapstroom is nu aan het lopen…

Ik voel me heerlijk Maar toch ook niet Ik ben namelijk niet helemaal eerlijk Denk niet dat jij dat ziet Mijn liefde kan ik niet delen Weet niet hoe jij het voelt Ik zou je willen stelen Maar iemand anders pijn doen heb ik nooit bedoeld Verlies is zeker denkbaar Ik kan daar niet voor kiezen Het risico is zeker daar om 2 vrienden te verliezen…

Handen verwarmend om een kom zo stel ik mij haar voor, te zitten met over `t randje glurende lippen zoekend naar `t waarheen; waarom Ze droomt zoals geen ander kan van kleine dingen, diep gevoel daarin baant zij haar levensdoel en waant zich daar het hare van Handen warmen een simpel gebaar fluwelen rimpelen ronde fluisteren ogen blikken…