Hartenkreten

hartenkreet (nr. 32.104):

vergeten

En de nacht werd zoals
een uitgedoofde vulkaan
duister met een waas van de maan

De wind kil vernietigend
door dorpen en straten
waar de mensen elkaar haten

En het is stil zo erg stil
niemand waagt zich naar buiten
geen vogel hoor je meer fluiten

En als de dag geen dag meer wordt
en planten uit zullen sterven
de kinderen van morgen dit erven

Dan kruipen ze als ratten
zoekend naar warmte en wat licht
opgepropt in een gesticht

Zo vechten ze het leven door
en stelen voor hun eten
als wij allang zijn vergeten