Alle inzendingen over sterren

woorden, die, uitgesproken, bruisend als natrium opgaan in het verlangen naar de heimwee die je nog nooit gevoeld hebt, naar de chromatiek van wensen bij de einder als begeerte je voeten verlamt, en er helle halo’s blaken aan je dromen als ragfijne zonnestralen gezwind je wangen warmen, ze zo blinken van lichtweer, twinkelend de vallende sterren…

Stel dat de sterren niet meer zouden stralen, En de zon eens niet meer scheen. Of als de maan nu eens voor altijd, Achter de horizon verdween. Hoe zou de wereld er dan uitzien, Verdord en doods misschien? Wees zuinig op wat ons is gegeven Laat alles wat leeft leven.…

Ik breng een serenade aan de sterren en zing een lied voor de maan die met z'n allen daar boven samen aan de hemel horen te staan. Wie zou mijn lied willen horen dat ik breng aan het mooie daar boven wie zou ik er mee kunnen bekoren wie zou de tekst van mijn lied geloven ?…

God strooit met sterren alsof er geen vuiltje aan de lucht is alsof de geschiedenis zelf haar sporen heeft uitgewist alsof door de eeuwen heen het leed van alle mensen niet meer is dan het lijden van één In zijn tijdloos ingerichte feestzaal steekt hij talloze lichtjes aan in opperbeste stemming.…

hou me nog staande in een kleurenstorm met penselenpracht geschapen een dans –droomrijk mag ik me gelukkig prijzen- maakt zweverig genot ik schets de nacht die sterren meer verdicht maar ruimte laat me open tot morgen in een ander licht ontwaakt…

Ik zie tot aan de sterren en van verre wenkt mij het hemellicht. Heeft iedere ster zijn eigen plaatsje die mij wenkt met een eigen gezicht.…

Sterren zal ik voor je halen En ze in je trieste ogen doen Zodat ze weer gaan stralen En ze je van verdriet ontdoen Je lichaam zal ik wrijven Waardoor je hart kan warmen De ijzige kou zal ik verdrijven Als ik je vasthou in mijn armen Ik zie je immens diepe pijn In deze trieste, moeilijke tijd Maar je hoeft niet alleen te zijn 'k Wil…

En het zou toch zonde wezen als al die sterren zonder leven zijn. Wellicht bevindt zich in dat grote duister een wonderwereld net als hier. Kijk zelf, Ga morgen maar naar buiten.…

De nacht drinkt de sterren en geeft ze ogen die elk licht beminnen want de eenzaamheid en de eeuwigheid zijn de liefde die ontstaat waar de tijd verliest wat de nacht voorgoed in zijn sterren bewaart…

Sterren in de nacht Stralen helder licht Schitteren in kracht Scherpen het inzicht Toveren in pracht Tekenen het verhaal Tedervol gebracht Tastbaar duizendmaal Ergens klinken klokjes En muzikaal gezang En daarna sneeuwen vlokjes Eeuwen winters lang Ritmisch spelen koren Reiken je de hand Reizend langs vele oren Raken harten, in…

ik staar in het donker zo licht en mijn ogen zoeken jouw gezicht ik ben bang bang het te vergeten ik sta hier als je wilt laat me weten want nooit was er iets zo grauw als een sterrenhemel zonder jou…

Jouw ogen zijn als sterren Fonkelend in een oneindige duisternis Onbereikbaar. Onbemind.…

Een zwaluw rust met bedauwde vlerken op het schaduwrijk ongerepte strand waar menig schelp in beeldhouwwerken zich schetsen laat als scherp getand het schittert in gelaagde schijn de schoonheid van het verborgen zijn Voorzichtigheid gebiedt de vreemdeling wanneer hij geruisloos nader treedt in het spoor van een nieuwe schildering dat zich…

' Het doven van gedachten om wat de hemel zei druppelt in jouw handen als jij de laatste sterren raapt voor mij…

horen dag na dag in de lichte trilling van je fluisteren het dragen van mijn mond want nog nooit heb je mijn lippen gekust zoals de wind in het zachte spelen met vleugjes rozen zal je me nog warmen uur na uur in het teder wiegen van je voelen het strelen van mijn ogen want nog nooit heb ik jouw glimlach gekust wanneer je alle sterren…

Lachend in de sneeuw, met de maan die sterren verlicht. Komt de gloed van jouw weerkaatsing, teruggevallen op m’n gezicht!…

stille glimlach in de straten tussen gevels steeds kleiner loopt de nacht mee in lijnen grijs of zwart de huizen ademen de ochtend in minnaars de zijden kousen nog glanzend tussen hoofd en buik de wil tot meer of ik van je houd vraag je en ik glimlach wanneer de lichten uitgaan in een stad die groter wordt je gooit sterren…

Sterren vielen, flikkerden, zwarte gaten in het hemeldak Kom eten!…

en 's nachts tel ik op mijn rug de sterren, (nergens ga ik heen) het kost wel moeite dat wel, maar het lukt steeds beter.…

wonderbaarlijke nachtshow vervat in donker decor lichtend sterrenspektakel schuift voorbij zeer slow ronde koepelvormige kosmos perfecte circussfeer met centrale dierenriem verborgen in flonkerend bos…

lichtende sterren als zachte zonnestralen hemelse sferen…

Ik zag een hemel vol met sterren en een maan die naar me lachte even dacht ik nog dat jij het was maar ach, het was maar een gedachte De sterren verdwenen, net als de maan maar mijn gedachten aan jou zijn niet meer weggegaan.…

Nacht, die niets van deze wereld kent, noch de oorsprong van zichzelf, op de minnaars planeet, waar duizenden sterren bloeien, en zij zijn zich van geen één bewust, zelfs als de zon hoogst van de hemel naar hen, die beminnen, kijkt. Zon is niet echt en het daglicht is voor de onbeminde.…

de mooiste woorden uit mijn schat fluister ik naar de sterren als het vuur van de dag kopje onder gaat aan het zwart fluweel mijn knipogen kushandjes naar jouw oorverdovende schoonheid…

de schaduw van de fontein van dromen weet ik dat je vraagt met jouw vloeiend woorden of ik de lente aan je wil schenken en onze liefde wil kleuren met jouw laatste wens en gedachten van spiegels maak wanneer je wilt blijven lachen, en jouw ogen niet meer vragen waar je mag verdwalen als de maan onze zoektocht vergeet en de sterren…

er is een reden waarom ik doe alsof ik niet bibber evenzo dat het lijkt of ik stroef in pak sta terwijl mijn hart ritselt als een populier en mijn botten krakken gelijk aan on-ingesmeerde scharnieren weet je, ik vroeg mij eindeloos af waarom gedichten toch steeds korter lijken te woorden, terwijl het binnenin mij zinnen waait en ik probeer…

Zwijgend ziet het Stergeschitter toe Naar onze waarheid. Maar naar wat kijkt de blinde En naar wie luistert de dove Aanschouw de sterrenhemel Buk, wees nederig De waarheid bestaat niet Ze zijn geboren Maar zwijg…

weg vegen Maar mijn vinger Komt tegen een verbeelding aan Ik wil je troosten En zo ook mijzelf Dus praat ik tegen niets aan Ik wou dat ik kon vliegen Mijn vleugels uit kon slaan En onder de sterren naar jou toe kon gaan…

Maantje Maantje luister eens goed Wie ik nou weer heb ontmoet Langs de sterren aan de hemel Heb ik mensen ontmoet Mensen vanuit mijn leven Daar ben ik nooit gebleven Maantje luister eens goed Wie ik daar heb ontmoet Daar aan de horizon Mensen uit mijn vorige leven Wat ben ik blij Dat ik hier ben gebleven Maantje luister eens…

als ik de nacht dicht in het geel met wolkensluiers die een droommantel ontrafelen ster gemijmer fluistert hoe oktober dagen de herfst kleurt in warmte tinten gebotteld in het sap van appelwoorden zul je dan in mijn poëzie verdwalen in windregels lezen hoe een vrouw onder die ene boom een bed van liefdesbladeren voor je verwarmt…