Alle inzendingen over stil

't Mandje is vol - en 't jeugdig paar Zet zich in een stil prieeltje, Zet zich in een stil prieeltje En eet kersen met elkaar.…

, heel stil want ieder woord wat hij zegt vind men teveel men had het liever niet geweten…

Op onze wereld gebeuren voortdurend ellendige dingen die vooral mensen elkaar aandoen Af en toe sta je er dan bij stil denkt-wat erg wat daar gebeurde- blijf je overal lang bij stil staan kom je niet meer aan leven toe Maar soms komt waanzin erg dichtbij voorbij de grenzen van het veilig ik duurt het langer voor je weer verder kunt…

De Mount Everest ligt er stil en ijskoud bij. Gisteren nog hoorde hij je vreugdekreten. De top gehaald, het gezwoeg beloond. De Mount Everest ligt er stil en ijskoud bij. De tranen van verdriet sijpelen tussen de gletscherspleten. Hoogteziekte deed je lichaam falen. Eric Arnold, we zullen je niet vergeten.…

De wind valt stil de hitte neemt nog toe zelfs de vogels zwijgen alles lijkt in afwachting plots begint het hard te waaien daar flikkert de eerste bliksem gevolgd door donderend geknetter even later breekt de regen los als een zondvloed zonder einde maar even snel als gekomen verandert alles weer naar stil het eerste vogellied klinkt…

Zo stil in het hoofd, zo stil, zodat ik altijd wat hoor, tussen alle regels en wetten door zijn vermomde geluiden kwetsend voor het luisterend oor, ze vullen ongenode de witte vlekken in mijn geestesoog, het is de rust die ik omarm, ook niet van een dialoog, geen pretentieloze discussies, waarin altijd iemand over z’n waarheden…

Haar oude handen die altijd hadden gewerkt lagen nu stil in haar schoot Ze had het zelf niet eens gemerkt zat in haar stoel en sliep naar de dood…

Vaders handen, ruw, maar groot en sterk en altijd voor ons aan het werk zijn nu voor altijd stil en koud maar lijken nu nog meer gesneden uit het goede hout…

dood ben je natuurlijk niet want we zijn je niet vergeten maar toch dat lichaam die sterke stem die luide lach die warme handen dat wordt hier toch maar stil…

Stil lig je nu naast me Je ogen dicht, je lippen zacht Wil je voelen, wil je zeggen Lieverd, het was fijn vannacht...…

Ik ben mezelf Ik ben ik Ik ben niet volmaakt Maar zo ben ik Ik weet wie ik ben En ik weet wat ik wil Soms ben ik een prater Soms ben ik heel stil Om mij te kennen Moet je dit kunnen leren; Ik ben wie ik zijn wil Zo moet je mij accepteren…

loop even mee een rondje om door zwijgende straten ik ben dan stil als ik met jou bij mezelf kom jij kan praten…

je moet er even bij stil staan als je hem ontmoet hoe hij bij de oversteek simpelweg niets of niemand ziet en al bij voorbaat van de kevers aan de overkant geniet…

Toen ik door je ogen keek Stond de tijd even volledig stil Jij hoefde niets te zeggen Ook niets uit te leggen Ik had het al gezien…

als je eerder gaat dan ik zal ik je lijk aanschouwen mijn god wat zul je stil zijn in je niet-zijn maar je beeltenis in haar verschrikkelijk zwijgen zal schreeuwen in mijn hoofd…

Stil fluistert het riet de melodie van de wind krekels zingen zacht zonsondergang aan de kim bij het vallen van de nacht.…

je praat tegen me, maar het is stil. je praat zonder woorden.…

Van goeden huize tot in hun droefenis decent taai geleerd is schatoud belendend de straat stil als geel goud…

De rook is me aan het passeren al die keren dat ik jou zag met jouw lach en met jouw stem dan dacht ik stil: ik houd van hem.…

Als het stil wordt in mij weet ik welke mensen er werkelijk toe deden, het zijn die mensen die zich niet lieten afschrikken en de zwaarte niet vermeden.…

De tijd raast wij hebben haast nee, nu even niet en dan heb je verdriet want het is te laat als de klok voor eeuwig stil staat.…

Op de kwekerij wiegen alle bloemen zacht in roze schemer: een stil, onzichtbaar feest van losse elfenvoetjes.…

Rust stilte en liefde in mij elke dag een inzicht er bij ik word stil ik luister en ik voel Geluk, en dat is mijn levensdoel…

uit een gedachte pluk ik een stem het is zo stil dat ik het niet kan verstaan heimwee overvalt het eelt op mijn ziel een kind ademt onderhuids…

Een eeuwigheidsmoment het zomaar stil bewust worden van vrijheid als we de tijd passeren waar we zo vaak slaaf van zijn…

soms valt het stil dan stokt de tijd voor even... daarna is niets meer wat het was 't gemis dat blijft het hele leven…

zo stil het vroege licht later danst het door de straten waaiert het over je haar later steek ik het licht aan voor jou het licht…

donker nu en stil het al te veel doorvaren watervlak geborgen het fel gejaagde waterwild in de strengeling van struiken en vergaande autobanden…

Rondom mij was het stil en helder scheen de maan. Vandaar mijn manebril.…

stil! zo stil! ik schreeuw het slikken de grond trilt traag, woord voor woord koud, zo koud -stop- het tikken oh mijn god mijn hart slaat terug waar blijft de dood -adem-…