8738 resultaten.
Zij brak schoonheid
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 109 ik vond haar op strand
ontgroeid aan het zand
en zout van de zee
rankte in onstuimig
vallende golven
met wit bloeiend schuim
ik nam haar mee
maar zij brak schoonheid
in vertakte broosheid
stalde haar uit
op de scheidingsmuur
tussen duin en tuin
maar zij verdween
slechts een spoortje zand
dwarrelde nog op de rand…
Mijn schaduw langer wordt
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 151 ben ik verdwaald
in golven van de zee
als duinen naar me wuiven
mijn schaduw
langer wordt en
wegspoelt in het schuimen
zand onder mijn voeten
voel verdwijnen als
strand de vloed weerstaat
niemand ziet
hoe ik te gronde ga
iedereen ontkent dat ik besta
ben gegaan
heb geen banden door te snijden
daaraan lijden was mijn enige bestaan…
Niemandsland.
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 192 Verwaaide geest en een strand vol leegte.
De zon zakt in zee, zwaar valt iedere
golf op de vloedlijn.
De einder ver weg van duin en paviljoen.
Alles verlaten, in vergetelheid geraakt.
Maar langs wegen gaat men onvermoeid verder.
De zoektocht tussen aard en hemelrijk gaat
ongebreideld door.…
Dordogne
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 52 Het wordt mij droef te moede
als ik lees
Van violette heuvels in het zand
En hopen puin van bergen steen op 't land
Het tranendal van weduwen en wees
'k Zie liever Flora bloeien in 't decor
Van Puy-de-Dôme, Dordogne
en Lozère
Ardèche, Haute-Loire, Vaucluse
en Isère
Van Franche-Comté, Savoie
en de Côte-d'Or
In koele meren onder…
ALTIJD IN MIJN GEEST
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 220 ==============
Elvis kan ik heel goed nadoen
vooral hoe hij in zijn bolle tijd
- it's now or never -
zingt op het toilet
nog één middernachtelijke
dubbele peanutbutter banana sandwich
in het vet gebakken
I'm so lonely I could die
hij kon het niet meer aan
om de koning van de rots te spelen
geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd
uppers…
Begonnen aan onbekend
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 268 Overgang naar strand:
plaats waar hoop en verwachting
dwingen
het fiere duin te trotseren.
Duin:
verzekering der duurzaamheid
van 't achtergelaten land.
De top is ver, het zand is los,
slechts voetstappen
zijn lokkende sporen,
die de weg wijzen
naar opwindend lawaai:
spelende kind'ren
die vrijheid doen horen.…
wind van zee (haiku)
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 420 aanlandige wind
tekent duinen met flarden
opgestoven strand…
Publish or perish
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 119 Publish or perish
Had men mij wel gelezen?
Steeds werd ik afgewezen.
Van Meulenhoffs redactie
kreeg ik zelfs geen reactie
en ook de Tweede Ronde
had mijn brief nooit gevonden.
maar Het Liegend Konijn
loog: bij ons moet u zijn!
Uitgeverij Perdu
vond mijn werk déjà vu.
Querido schreef correct:
u heeft niets dat ons trekt.…
Verse or worse?
gedicht
2.0 met 2 stemmen 4.163 Als uw poëziecriticus John Bayley
schrijft over jonge personen die opkomen
en schitteren als meteoren
in de academische wereld, is hij zelf
aan het imploderen en wordt een
gapend zwart gat. Ingezonden
brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis.
Wat bedoelt Bayley als hij dichters
prijst die weigeren poëzie
te laten klinken als zichzelf…
Nature or Nurture?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 66 De koekoek
is een dwangneurotische vogel
als 'ie in een klok woont.…
Vlieland
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 365 Beleeft het dorp
Ziet de duinen
Hoort de wind
Ruikt de bossen
Je….
Proeft de zilte zee
Beleeft het strand
Voelt het zand
Je….
Betreedt de boot
Voelt de golven
Nadert de kust
Verlaat de rust….…
goed te pas
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 163 ik sta hier in de duinen
die in wolkenlucht verstuiven
windvlagen die wuiven
met handpalmen van gras
zie de manen van ruinen
langs briesende paarden
die niet meer bedaarden
toen het éénmaal zo ver was
zij nemen de benen
het strand op naar zee
langs het water gaat het in rengalop
goed te pas ga ik er even helemaal in mee…
Ameland
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 584 Neem me mee
Ver van hier
Naar de leegte
De zee en het strand
Zonder plan
Weg van hier
Naar de duinen
Plant m'n voeten in het zand
Vader tijd
Is daar lief
Zijn hart is
Vol van Moeder natuur
Aan het eind
Van het land
Waar het
Zeezout in je ogen brandt
Neem me mee naar Ameland
Al ben ik daar nooit geweest
Waar de vissen…
Knipoog
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 237 hoog te belopen treden eindeloos
de duinen, het strand, de zee
veel zee die wacht, het troostende water
zie ik je drijven op zachte golven
naar het schip met de drie zeilen
naar de verre dunne lijn
naar de zakkende zon en je zwaait
maar ik kan het niet, armen die weigeren
mijn reputatie als miserabele afscheidsnemer
er is veel wat ik…
Texel
netgedicht
2.0 met 18 stemmen 2.419 waar strand en zee
schuimend de liefde bedrijven
schuren zand en zout
zonverbrande lijven
moet ik in wind en duin
kind en kruin beschermen
terwijl gaap en slaap
zich over mijn geest ontfermen
jij kust de rust
en sluit het zonlicht buiten
ik tel de schapen
die wollig ook mijn ogen sluiten…
Strand en Duinen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 520 De zon gaat langzaam onder
de schemer glijdt over het strand
geruisloos is de nacht gevallen…
Zeeuws-Vlaanderen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 129 Water, stranden, duinen uitgestrekte polders en kreken zijn hier ook.
Alleen de zee slaat haar armen niet volledig om haar heen.
Fruitvelden, bomenrijen wortelen in de vruchtbare grond.
Kronkelende landlijnen schrijven geschiedenis in de Zeeuwse klei.
Hier en daar een huis.
Hier een daar een dorp.
Hier en daar scheuren in het land.…
Het gezellig knisperende schelpenpad.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 79 Zachtjes, gezellig knispert
het schelpenpad door de duinen
naar de zee; slingert het zwervend
naar een nog ver strand. Waar de zon
zich reeds openbaart als een eerste
wee; en het koestert als een moeder
met een strelende hand.…
WILHELMUS
poëzie
2.0 met 3 stemmen 492 Over de zee, aan het westelijk strand,
Ver van mijn Hollandse duinen en velden,
Sterkt gij mij, krijgszang van Nederlands helden,
Zing ik u, lied van mijn land!…
Strand
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 1.341 "
en met een reuzeklap
zit je ineens
weer op het strand…
een deining van plezier
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 391 mijn rug voorbij de duinen…
ZEEPAARDJES
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 199 duinen – zandig - strand
schelpen zwevend aan de rand
tussen het wier – zeepaardjes…
ook de maan gaat voorbij
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 380 je hand niet
op de mijne
ik begraaf de vlinders
in de duinen…
Heel even
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 130 HEEL EVEN
Ik zit op een bankje
Op een duin op Ameland
Ik voel de wind
En vooral de zon
Ik zie de zee
Het strand, het zand stralen
Ik hoor het helmgras wapperen
Als een kuif op ‘n jongens-kruin
Ik ervaar het zoet en zout
Maar ook het zilt
Ik besef hoe mild
Ook de mens mag zijn
Ik ben nu die mens
Die dit beleeft
Heel even…
Mijn onderbroekje
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 66 Labrador Mika rent achter z’n bal aan en trotseert met gemak de branding
speelt met de golven en spettert zich droog als de bal richting het strand rolt
een paar schepen en veel zeilboten maskeren de horizon
de duinen zijn er smal, maar hoog en worden jaarlijks met diepzeezand bespoten, opgespoten
Julianadorp aan zee, dit intrinsieke kwetsbare…
[ Wij zijn als het strand ]
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 87 Wij zijn als het strand
en de zee: jij gaat nooit weg –
en ik kom terug.…
Zeewaarts gezegd
gedicht
2.0 met 11 stemmen 8.991 De zee is trots op haar duinen.
Brekensgereed houdt zij de duinen bestendig.
Zij heeft haar kusten lief en kust ze.
De zee plant zich voort in het water.
De zee is voedzaam als een rijpe boomgaard.
Zij is de moeder van de grootste sterren.
De zee is een regen van goedheid,
beken het maar, zij is onmisbaar.…
Uit jouw schuilend duin
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 258 Uit jouw schuilend duin
ben ik geworpen
schoonheid,
wassend zand
tussen hoop
en troost verloren
loop ik de dagen
aan jouw hand,
voel ik de woestenij
zeer eenzaam
lopen we langzaam
naar het strand
waar de zee
ons doet geloven
achter de schaduw
van jouw gedichten
houden we van onze liefde.…
moedernaakt
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 168 moedernaakt bij eb
nog onbetreden ligt daar
het strand
naakt ook takken in het duin
gestrekt in hoop of wanhoop…
drenkeling
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 882 het schuim op mijn lippen
is zee
het zout op mijn huid
zijn tranen
haar ogen
de oceanen
waarin
ik langzaam verdrink
het haar in beweging
is duin
de wind om mij heen
haar adem
de afstand
nog slechts één vadem
waarin
ik telkens verdwaal
haar lichaam in ruste
is strand
de hand uitgestrekt
een baken
die hartstocht
weer doet ontwaken…