Alle inzendingen over strand OR stilte

een kind speelt in ’t schelpenzand tussen ’t vuil net als vele andere kinderen, laten zij zich niet hinderen door plastic, patatzakjes, ijzer, hout en ander afval zelfs niet door een stinkende aangespoelde blauwe kwal of door de paardenvijgen in ’t zand kinderen spelen slechts lekker op het strand…

De golven rollen koppen telkens, telkens, steeds maar weer en leggen sprankelend schuim op het randje van de zee.…

Een dagje naar het strand, met Rutte mee Om na die spannende vakantieweken De kop maar weer eens in het zand te steken 'Graaf kuilen voor een ander.' 'Leuk Premier!' Een beetje langs de branding donderjagen Om straks weer water naar de zee te dragen.…

Er ligt iets op het strand Het is dood zeggen ze Dat is niet waar Het leeft Het beweegt van links naar rechts Men pakt een hand Er wordt om gevochten Er wordt aan getrokken Het wordt in schoenen geschoven Tot het versleten is En wegspoelt in de branding…

witte schuimkoppen uitgeblazen op het strand natte voetstappen…

Vaak kwamen wij op het strand en omarmde wij elkaar. Het was puur liefde, die wij hadden. Tranen van vreugde heb ik, omdat ik je graag mocht. Op het strand stond je daar ineens, dat weet ik nog. Nu moet ik zonder jou, want je bent ineens uit mijn leven. Het doet mij pijn en veel verdriet.…

Op een vroege morgen wandelde ik langs de Noordzee, dichtbij de vloedlijn. Een peddelsurfer kwam rustig voorbij. De zon gaf haar licht en opwaartse warmte. Het leek erop dat het een stralende dag zou worden. Toch had de zon moeite, om zich, door het wolkendek heen te prikken. Het was stil, er waren enkele mensen. Slechts de golven…

Uitgestrekt tussen schelpen en aangespoeld zeewier, drijfhout beweegt zich mee met de zee. Zon vraagt: ‘Zou je vlees zich hechten aan je beenderen, als je ‘nee’ zei tegen mijn zomer?’ drijfhout drogend Maan trekt aan mijn water, maakt vloed en ebt weg drijfhout neemt gewicht Sterren banen zich stil een weg van licht.…

Heb ik de woeste zee in mijn gedachten nu ik over het strand loop nabij jouw droom de geest van de elementen huilt als een wilde hond aan de buitenkant van een gezellige broodjestent krijgt het waaien eindelijk zinvolle bestemming gekoesterd als een kind begint schemering te slapen.…

Vanmorgen vroeg was ik op het strand. Regen, veel wind en de golven kwamen redelijk hoog. Het blijft fantastisch om er te vertoeven. De vrijheid die er is, zo mooi. Je wordt er gewoon een ander mens van. De zee, ze brengt vele voordelen met zich mee. Foto Dick Voogd…

Staand op het zand van een eenzaam ver strand zoek ik vergeefs naar de bron en die stip aan de horizon waarop ik kan navigeren om op het punt te arriveren vanwaar ik ooit ben vertrokken maar ik zie slechts in schittering de dag mij bloedend verlokken langzaam stervend in loutering…

geef de dichter een stukje strand en hij zal met welhaast passionele drang mooie woorden schrijven in het zand…

Het strand en het zand, ik plof neer. Het is niet meer bemand, heerlijk z'on heel groot meer. Mijn gedachten maken mij wakker, alles komt in mij op. En zeg tegen mijzelf, hee makker, wat zitten wij hier tof. De rust maakt zich van mij meester, ik zie en hoor niets meer. Hee daar drijft een zeester, ik citeer.…

Slenterend over het strand Onze passen vertragen Wij zijn nog niet verslagen Jouw warme hand in mijn hand. Terug wandelend over het strand Wij komen er samen wel Na verdriet komt herstel Jij pakt teder mijn hand.…

Dwarsdoorsnede en wind waait rechtdoorzee het zout op de huid en het zand zondermeer warm noch koud…

Toen het laatst mooi weer was In dit dichtbevolkte land Ging ik met mijn verloofde Een dagje naar het strand Wij zijn vroeg vertrokken 's Morgens om een uur of twee Het is zeven kilometer Van huis tot aan de zee Toen wij het strand bereikten Was het reeds gezellig druk En al struikelend over losse Maar ook vaste ledematen Kreeg ik eindelijk…

Min de stilte in uw wezen, zoek de stilte die bezielt, Zij die alle stilte vrezen, Hebben nooit hun hart gelezen, Hebben nooit geknield. Draag uw kleine levenszegen Naar het dromenloze land, Lijk de golve' heur oogst bewegen - Tot zij zachtjes breken tegen Het doodstille strand.…

Min de stilte in uw wezen, Zoek de stilte die bezielt, Zij die alle stilte vrezen Hebben nooit hun hart gelezen, Hebben nooit geknield. Draag uw kleine levenszegen Naar het dromenloze land, Lijk de golve' haar oogst bewegen - Tot zij zachtjes breken tegen Het doodstille strand.…

Min de stilte in uw wezen, Zoek de stilte die bezielt, Zij die alle stilte vrezen Hebben nooit hun hart gelezen, Hebben nooit geknield. Draag uw kleine levenszegen Naar het dromenloze land, Lijk de golve' haar oogst bewegen - Tot zij zachtjes breken tegen Het doodstille strand.…

Sneeuwwitte vlaktes zandduinen als golven gestroomlijnd schelpen aangespoeld op een hagelwit strand het beeld overdondert gedachten dromen voort verbeelding draagt mij naar de horizon verstrooide as verdwijnt als sneeuw voor de zon stilte... ik verlies mijzelf in stil geluk.…

Curieus is 't toch dat de natuur Al wat de mensen hier bederven Met hare vriendelijke verven Wel weer terecht brengt - op den duur! Een paviljoentje, of andre taart - Een klerenmagazijn bijvoorbeeld - Is nog maar niet voorgoed veroordeeld, Maar wordt juist mettertijd wat waard. Ja zelfs een standbeeld in ons land - Iets op zichzelf betreurenswaardigs…

Wie is het die de zwarte voren In golvend goud verandren doet, Wie mesten en wie maaien 't koren, Wie is het die de wereld voedt -? Dat zijn de paarden en de ploegers, Dat zijn de zweters en de zwoegers, Dat zijn de zaaiers van het zaad - Dat is de daad! Wie graaft de glinsterende kolen, Wie schept het schitterende zout, Wie haalt uit diepe…

Wat is 't nog dat mijn hart behoeft? Wat is dit wonderlijk verdriet - Ik voel mij doof en diep bedroefd, En zit en zie - en weet het niet. Wat is het dat mij zwijgen doet, Hoe is mijn ganse lichaam stom - Is 't leven slecht - is 't leven goed - Of niet - of wel - waarom - waarom? Wat is 't dat 'k weet - en wat of wie Dat ik verloor of dat…

Wij zoeken 't ver:- Ik zoek het zuiver schone beeld, Dat kan verzoenen met dit leven: De vreemde vlinder die daar speelt Draagt 't op haar vleugelen geschreven - Doch als 'k mijn handen om haar sluit Wis ik die tere tekens uit! "Gij volgt vergeefs wat immer vliedt En houdt de schone schijn voor 't wezen, Door eigen onrust…

Ach kind: waarheid en leugen Zijn altijd wat verward, Want geen van beide deugen Ze alleen voor 'n mensenhart. Weef tusse' uw hart en 't leven Het kleed van schone schijn - De bloemen daar geweven Zullen de ware zijn. Als andren ze anders noemen Hebben zij ook gelijk - Het zijn nu eenmaal bloemen En leugens tegelijk. Wat deert…

Voor ik dood zal gaan, wil ik je vragen om samen langs het strand te wandelen, onze armen om elkaar heen. In stilte kijken naar horizon en ogen. En als we dan weer praten, laat het over morgen zijn of over schelpen op het zand. Ik zal vergeten en verdwalen, dronken worden deze laatste dag met jou.…

jij hebt de macht om met de zee te spreken voor jou rollen de golven aan kammen schuim in overslaan ik zie het water gaan in terugloop van het strand en schreeuw ik kom er aan waar stilte mij ontvangt samen zijn wij weggegaan de zee ruist nog jouw naam…

ik houd me vast aan duinen voeten stevig in het zand zoek voorbij het grijze einde vloed rolt golven op het strand de zee is wit opdringerig het water somber koud branding laat het donker zingen de melodie is stervensoud ze belooft het zachte wiegen rust en stilte in de dood verlossing van het vele liegen een ontsnapping uit de…

Ik wens dat je vandaag en altijd mag delen in de wonderen van de natuur De roestbruine veertjes van een zwaluwhalsje, De fijne pootjes van een mus, De ogen van een uil die eruit zien als juwelen, donkere hemel bezaaid met sterren, het gezang van een leeuwerik, de stilte van het platteland, heldere zeeën en glinsterende stranden…

Schimmige nevel boven zand dempt het geluid van verheven gangen op het door mens verlaten strand stilt mijn drang naar ongeremd verlangen Op de grens van zee en land glanzende manen als met parels behangen vloeit schuim als grof geweven kant word ik door rijkdom bevangen…