Alle inzendingen over strand OR voetstappen OR de zee

de tiid hat hjir dúdelik stil stien mar om neat te missen wie der ek ferheftigens yn de feart fan it folk it âlde en neie nau ferweven gearraand yn mufferige magasinen dêr de âlde garde jimmer kôgget op izer en de nije ljochting op plestik Vertaling: Bij Auke Rauwerda aan de voet van de Oldehove trappen uitgevreten door duizenden voetstappen…

er heerst een diepe rust gerestaureerde kerkjes zijn koel in de voormiddag het goede leven neuriet langs stoelen op terrassen en toost op voetstappen en vrolijk gelach van oprechte poëten die in honger van geest in kronkels prevelen en hoe potloden uit de vingers glijden en over de vloer rolden woorden wegvlogen in de diepe duisternis…

voetstappen op straat zijn stiefelend en sloffend op de goede weg.…

Voetstappen over het zand hebben mij meegenomen waar de horizon het water verbrandt waar realiteit verandert in dromen Voetstappen over het asfalt dragen mij op handen waar de nacht valt en waar vogels landen Voetstappen over het gras observeren mijn gezicht wonden die ze genas en bundelt zij het licht Voetstappen veren op Blijven…

Ik wil vliegen als een vogel me echt vrij voelen niet meer gevangen en als ik mocht vluchten dan als een vogel het liefst als een meeuw met een smartelijke schreeuw!…

De wind doet mee met het ritme van de zee kalmpjes golvend brengt ze het water naar het zand van het strand De zon doet mee met het ritme van de wind en zee als kristallen nemen de golfjes haar schijnsel mee uit zee naar het zand van het strand De wind gaat over in onverschrokken woestheid de kristallen moeten ruimen voor uit elkaar…

ZEEHOND Texel - strand aan zee kijkt toe van ver - de zeehond kabbelend - de zee…

Een duik in de golven in 't zout van de zee nemen mijn sores en van alles nu mee Zwemmen naar de einder geen begin en geen eind Terug naar de kust kom ik gerust overeind De zon gaat nu onder aan 't eind van de zee Schittert haar stralen mee in de zee 't woelige water van 't deinen nooit moe intrigeert mij oneindig word van…

Mijn voeten laten natte sporen achter aan de kant. Niet of nauwelijks, te verdragen, De dingen die mijn ogen zagen. Langzaam klim ik hoger, klevend aan het zand. Druppels zoeken de weg naar beneden of verdampen snel in de lucht. Beetje bij beetje, begin ik te geloven dat ik het ga halen, maar dat wordt vergeten door een enkele diepe…

ik laat me stromen komen gaan geruis loos stil verzanden maar iemand neemt me op er zijn geen god vergeten stranden eens kom ik met de tijden mee terecht terug in zee…

Je voeten In brandend zand Zoekend naar verkoeling Je voeten In de koude zee Omhuld door een wazige sluier Je voeten Visueel verdwenen Kunnen daar niet eeuwig staan Het contrast Van verkoeling zoeken Maar toch weer naar het brandend zand moeten gaan…

drijvend op de woeste golven deinend op de zee slijpt zand mijn ruwe kanten neemt de stroming mij welwillend mee in vele kleuren tref je mij aan kom je mij tegen te pas en te onpas door de golven op het strand geworpen zo'n prachtig stukje geslepen glas…

een zomerse dag zee en stranden lopen vol iedereen geniet…

de zee wisselend goud legt het glinsterend vlak waarop kleine schepen varen langs een dunne lijn die samenvalt met de dromende daad van wandelaars over het strand zij vinden aanlopende golven en vrachtvaarders op vaste afstand bij klaarlichte dag werpen vlaggen kleuren aan de mast op het laag bed van golven liggen dun gestrekte draden…

ons mooie strand en levendige dorp heeft uitgestorven straten de zee is kalm alsof ze vredig zo verlaten haar golven van gemoed kan laten stromen uitgerust aan een rustige kust ons stille strand blijft onvermoeibaar wachten niets veranderd wat is verankerd in ons hart zo dromend langs de lijn weten we waar we trots op zijn…

vast in je schoenen staan rotsvast op je blote voeten op het strand staan en naar de zee kijken…

Lucht en zee en strand verdwijnen in grijstinten. De man en de hond, zwarte stippen in front, zorgen voor de vaste grond.…

Hol, ...ren zo hard je wilt Gedragen door nat zand Zoute parels op je mond Dikke druppels op je wangen Weg gekust, ze smaken zilt ..... zee en strand…

Naakt gelegen aan de open zee neemt 'ie' me mee in het iets of het niets in het vroegere in het droevige in het vrolijke in al het mogelijke van je kennis en kunde van 't loslaten en gunnen want wie geeft die leeft en die zal ontvangen zelfs in overvloed Hè...natte voeten 't is al weer vloed!…

Aan zoom en rand schil van landen tref je vaak ....een lieflijk strand Het zijn palmen die er het decor van een aards paradijsje van willen maken Ik trof er jou -jaren terug- je veegde net je haar uit je gezicht Door dit gebaar aangetrokken schreef ik juist voor jou dit kleinood van 'n gedicht.…

De wind doet mee met het ritme van de zee kalmpjes golvend brengt ze het water naar het zand van het strand De zon doet mee met het ritme van de wind en zee als kristallen nemen de golfjes haar schijnsel mee uit zee naar het zand van het strand De wind gaat over in onverschrokken woestheid de kristallen moeten ruimen voor uit elkaar…

De wind doet mee met het ritme van de zee kalmpjes golvend brengt ze het water naar het zand van het strand De zon doet mee met het ritme van de wind en zee als kristallen nemen de golfjes haar schijnsel mee uit zee naar het zand van het strand De wind gaat over in onverschrokken woestheid de kristallen moeten ruimen voor uit…

Wij met z'n tweeën genietend van de zee, brengt vele voordelen met zich mee. De golven, de rust en een goed gesprek. Fantastisch op het strand, een zalige plek. Uitverkoren met een zonnetje, genietend van strand en zee.…

Ik hecht aan: de kleuren van 't hout en van het strand en van de zee en van de hemel, de ribbels op het zand, de lijnen aan het strand en in de zee en in het hout. Zoals 't zachte wier en een gewemel van pokken hecht op 't zoute hout…

met de schoenen in haar hand loopt ze in gedachten verzonken over ‘t smalle, koude strand voeten in ’t nat, gezicht gericht op de brandingsgolven, die keer op keer het zand bedolven met daarin de voetstappen en haar gedachten welke rap verdwenen in ’t natte zand…

Zalige zilte zeewind waait over zee en strand door duinen omrand. Strandtenten vlak daarvoor, terwijl ik in de verte het ruisen van de golven hoor. Onderwijl zie ik surfers op schuimkragen razendsnel voorbij gaan. En boven zee meeuwen die scheerlings een duik nemen en zo een visje pakken.…

Loop nu heel alleen, aan het strand. Waar ik eens liep samen met jou, hand in hand. Zie nog de sporen, van onze voetstappen, in het zand. Een hart vol verlangen, in eenzaamheid gevangen Maar net als water, stroomt door je vingers ging ook dit geluk, van me heen. Voel me nu zo alleen!!…

Op het strand een slijmerig blubberding. In de zee een mysterieuze spookverschijning.…

In het vroege ochtendlicht op het verlaten Castricumse strand liep een eenzame man gebogen zijn hoofd denkend aan haar voetstappen die hij nu naast zich mist een enkele druppel zeewater die de wind op zijn gezicht heeft geblazen vertaalt de droefheid van zijn dagen en toch als hij even omhoog kijkt toont hij het begin van een voorzichtige…

Slenterend loop ik op het strand mijn gedachten probeer ik te laten varen Mijn voetstappen laat ik achter in het mulle zand terwijl de wind waait door mijn haren Mijn gedachten dwalen toch naar de tijd van toen het brengt ontroering diep in mijn gemoed Wat vroeger was kun je nooit meer overdoen het verdwijnt immers voorgoed De golven kabbelen…