Alle inzendingen over taal

Het licht dat Je door de paters Werd aangereikt Schiep in jou de Liefde voor taal En literatuur Het licht dat voor jou Begon te schijnen Door de Griekse mythologie Die voor jou oerbeschaving is Die nooit uit ons oog Mag verdwijnen…

Het was een integratieparadijs Veel moslims, leden van Front National Mariska Orban-types zonder tal Tezamen demonstrerend in Parijs Helaas bleek dat zij enkel integreerden Daar zij zich allen tegen homo's keerden…

De digitale vorm Is voor een document de norm Voor opslag in elektronische taal. Daarom heb ik geloof In ouderen en de digitale kloof.…

Niet mijn taal wordt steeds gesproken in woorden of gebaar maar de blikken zullen zoeken als de zielenspiegel met begrip voor elkaar.…

ik ben de dichter die in sobere taal zijn gevoel tracht weer te geven zuinig op mijn zinnen geef ik gehoor aan spaarzaamheid uit het alfabet kies ik na wikken en wegen met zorg de letters die werkelijk iets te zeggen hebben…

De tennisnivellering is begonnen, Al tal van grote sterren zijn naar huis En kijken nu bij moeder voor de buis Naar die toernooien die zij zelf ooit wonnen. Of dat nou kwam door vormverlies of pech, Mijn laatste zekerheden vallen weg.…

Te lang bleef hij stuiteren door een klein wit pilletje met een eigen willetje hoort nu stemmen fluisteren in talen die hij niet verstaat behalve dan die ene zijn eigen stem, die vraagt: hoe kom ik hier weer uit?…

Je moet de goddelijke krachten, die de goden bijeen dachten vertalen naar de aarde in alle aardse talen, om te genieten van kunst, aarde en zee, bracht je een nieuwe gunst met goddelijke daad mee.…

Haar presentatie vond ik in de roos Zo ook haar stem en - ik beken het maar - Haar donkere, rebelse korte haar Haar zwangerschapsverlof leek eindeloos Maar nu brengt Annechien in klare taal Weer als vanouds haar 20.00 uur-journaal…

Dat taal vernieuwt was altijd al een dingetje Een nieuwe kreet wordt ergens gelanceerd En als hij links en rechts wordt gewaardeerd Wordt hij ineens een lievelingetje Toch zal ‘verdwijnwoord’ vaak de toekomst blijken Van termen die nu fris en fruitig lijken…

verlies zwerft als een trekvogel van de ene fragiele plek naar de andere in onze lijven het kent de stroeve taal van aanhoudend knagen aan broze botten hart en ziel weerloos verlies niets is wat het lijkt…

Steeds vallen er weer doden en gewonden; IS heeft tal van cellen, wereldwijd. Als Allah’s hemel werkelijk bestaat is daar het allerwreedste kalifaat –…

zonder 'luisteren' wat men hoort gaat het verder ongehoord onwetend gezegd zo wordt taal nooit uitgelegd worden woorden die nooit werden gezegd nooit het ware verhaal ... nooit écht…

aan het einde van de dag is kakelbonte taal overbodig veel te verliezen maar niet alles van de alomvattende duisternis de schaarse woorden houden we teder bij elkaar de mooiste stukjes stilte van de levensboom bloeien aan het einde…

zonder woorden spreek je vloeiend mijn taal alsof ik uit je schoot ben geboren zo liefhebben wij nu elkaar geen moeder en kind wat ik vind is jouw liefde die maakt mij in samen ervaren nooit blind…

Maar - Later komt niet, later komt nooit, Later is nu, Later is de taal die de tijd aan stukken scheurt, Later is nu.…

taal valt vaak in duigen zij breekt valt in scherven uiteen snel veegt iemand de stukken bijeen gebroken woorden moeten geheeld met secondelijm desnoods dat werkt voor bijna alles…

aan de rand van de dag ligt stil gesloten en ingekeerd een glanzende scherf op bruine aarde zij spreekt een taal vogelstemmen in hoge bomen verstommen iemand loopt voorzichtig door het woud wie is nog hier en wie is al weg…

'U hebt de Kamer heel wat uit te leggen Uw woorden zijn niet die van een premier Onwaardig en dan ook nog op TV Wat denkt u dat de mensen daarvan zeggen?' 'Men heeft mij, en zeur niet meer aan mijn kop, Gewoon verkeerd verstaan, ik zei: 'Fleur op!'…

Mijn Koreaans is verre van perfect, Maar hoor eens hoe zijn naam wordt uitgesproken Van hem die met raketten zit te stoken, En nu heb ik het volgende ontdekt: Om geen geschiedvervalsing te bedrijven Is het het best om Kim Jung Oen te schrijven.…

Met die wegraak van die son. Die maan se instap oor die dag, wat die aand meer sienend maak, plons ons in ‘n bad vol liefde, poedelnaak.…

met die winter is sy huis toe die somer brand hartseerdae in my ‘n herfsblaar val af-en-toe in my binneste die lente lê bitter ver, ek sien dit nie meer ek wens U kon haar gee langer, vir ‘n dag of twee_ as die werf om my stil word wil ek in haar winter lê weg van die somer, lente of herfs net stilraak, verdwyn, stof tot stof…

die lekker geklingel van geld uit die slotmasjien, laat my vingerlekker brood eet met margarien. Dit was gister. Vandag het ek weer gaan dobbel, voer nou varkkos op boer se plaas, met ‘n skoffel.…

Pa sal nie vir jou kan gee, 'n groot saal baie mense, gaste lang tafels met stoele vele, glinster dekorasies. Pa sal nie 'n "speech" kan maak op sjampanje glase nog minder sal Pa kan bekostig die monster met die oog die band wat rol die kliek-kliek van kameras. Sien, Pa het nie die gelerentheid of die geld om 'n grootse affêre…

Toe kom die tronk by almal aan huis. Yster word gebuig, gesweis vanuit die voorhuis, tot in die kombuis. Diefstal, geweld, misdaad, jaag almal agter tralies, wat steeds nie kan keer dat ’n kind verkrag word agter slot en grendel ’n hoë heining of koringgerfbalies.…

lê daar nog iewers op die vlakte eensaam, soos ‘n molshoop in die reën humusverrykte korrelnat donkergrond van jare gelede se seën ? is daar iewers nog ‘n groen gevoed deur wateraar, pompfontein waar kwepergeel en persturksvy skadu’s gooi teen ‘n rooi skemerduin ? staan daar nog iewers rye sipresse wat soos windpompe nuwe lug verslind…

Jy maak toe weer so. Nog ’n kindergraf in Alberton. Ek sien hoe kinders jou snuif van Kaapstad tot Meyerton. Ek sien hoe jy, doodsengel, bloed aan kosyne vryf, geen stand ontsien, kinders selfmoord, aan ’n tou verstrengel. Jy, magtige dwelm, onder dwelms, maak dit so bitter moeilik om uit te wys, te snuffel, al die skelms…

Soos meerkatte hul mae warm staan na die son teen ’n rots in die woestyn, so staan of lê hul op hoeke, so staan of lê hul op kroegstoepe, so bedel hul op straat. Langs die spoorlyn. Geen land ter wêreld spring hul vry, van gelykes tot die ongelykes. Wanneer julle deur jul spogbuurte ry dink tog ook aan hulle, julle, stink- rykes. Die probleem…

Spoelgoud. Spoelgrond. Spoelbloed, vloei deur taxi’s, Richmond, bus, trein, boot, vliegongelukke. Spoelbloed hardloop deur die knopkierie, assegaai, rewolwer, slagtersmesse, ysterstukke. Spoelbloed hardloop die heelal deur, waar liggame in massagrafte stink, toegegooi word met spoelgrond wat, skuil agter die leuen van spoelgoud blink.…

Die dag het moeg oor my kom sak, soos die see ontslae raak van haar siekte, wat sy uitspuug op die strand. Ek wil nie meer verder leef, ná al die vuil wat aan my kleef.…