Alle inzendingen over tandeloos

Met open smoel in de tandartsstoel laat het jongetje schreeuwend horen: Oh, was ik maar zonder tanden geboren!…

'Ik ben klaar; neem je kunstgebit maar,' zegt de man, die nu tandeloos lacht.…

Zonder handen, zonder voeten, tandeloos Een touw om niets aan vast te knopen. Een mouw om niets op te spelden. Maar wel een aapje Ja verdomd een aapje.…

buiten staat een man klein en bijna tandeloos hij zegt: ik adem ik adem zegt hij dat kun je altijd zeggen daarom zeg ik het niets is nog voorbij voel me ik adem nog steeds mijn adem stokt…

Maar ik, oud en tandeloos geworden, ben slechts meer en meer van je gaan houden.…

Touw schuurt De eeuwigheid Met alles en iedereen Steeds minder verbonden Eenzamer dan eenzaam Door het leven verslonden Knarsetandend het geweten Om zijn tandeloze strijd…

Moeder rijgt kralen aan eindeloze kettingen naar haveloze broertjes die geheel taalloos in leegte zitten te klieren zus laat een boertje genieten van de zon een schele suikerspin verandert vader in een brutale aap zonder manieren tandeloos op het Amsterdamse balkon is het gezin van de taal, thuis.…

Daarachter de donkere krater - tong- en tandeloos de huig weggerukt de amechtige blaasbalg - waarin ik zwijgend schuil. Weer es een andere hij treedt op in weer een andere taal. Dieper weg vlucht ik dodelijk gewond als een steppewolf huilend.…

twee stenen leeuwen - tandeloos en blind - zien liggend toe hoe jij de naam beitelt in steen de klok slaat loden uren wolken hullen zich in leigrijze kleuren de zon weet wat afscheid is takken buigen diep voor het ademen van donkere aarde in een droomloze tijd de naam in marmer laat zich niet benoemen blinde wachters snoeren…

tandeloos hooggeëerd afgemeerd en uitgeteerd doorgeneukt al afgelikt gebromd toch geflikt schadeloos aangeklampt geschaakt en ingedamd gekraakt al verkrampt verzuurd toch uitgekuurd liefdeloos teruggekneld verdwaald en afgezeken doorgedacht al ongesteld afgetikt toch uitgelezen dadelloos geruïneerd gekotst en uitgevreten liefgehad…

Deze Adonis was blind voor noten Wisselt trompet en meisjesstem In een melig knetterend spel De gouden belofte strandt aan de westkust Na een kaakslag blies hij tandeloos door Door cool jazz en hard gif bedwelmd Een verweesde engel met een verwoest gezicht Sprong uit het hotelraam Alsof hij over de regenboog kon Stort vleugellam neer…

In huizen en kastelen van ooit, van ergens toen tijd nog tandeloos was, of deed alsof, toont ze mij het oud zilveren bestek en we slapen lepeltje lepeltje.…

dans je ook geen uren tot je voeten pijnlijk smeken om de bedstee of tenminste een stoel de vloer ook ok het leven is geen pretje zonder gevoel voor humor lacht niemand met je mee als je weer eens viel na een nachtje lachen met de fratsen van je vriend en dan huilen om diezelfde in de armen van je lief het leven is die grijsaard tandeloos…

ja jij zoekt rust maar vindt alleen stilte in jouw hoofd kom dan vergeet het loos en spring als radertje in het alles dans al is het tandeloos dans en lach slijp resterende tijd vergiet geen tranen adem nu voor de nacht het laatste licht inslikt…

De stoel zonder jou aan tafel staarde mij radeloos aan de lege plek in jouw bedje huilde in mijn hart gesprongen traanbuizen spoelden sporen in woestijnen de flessen zonder zielen waren geestdodend doof bleven de katers onder gebrande kurken ongeboren kinderen tellen op de vingers van hun handen en tandeloos vreet…

Door langdurige tandeloosheid -ze is bang voor de tandarts- heeft Oma 'n nogal klein mondje we zien het niet meer, alles went Oma gaat ons vandaag verrassen ze vertrekt vroeg naar de stad en komt thuis met een kunstgebit; haar lach, van oor tot oor wijd alsof ze met ‘n kleerhanger vrijt betoverd; we zien alleen tanden waarachter…

wolken toen nevel boven het gras hing met donkerbruin bier en vergane glorie onder de mystiek van de oude stad die verlangend aan het water lag je liep naar de vogel in de zilveren kooi die in de kroeg op tafel stond je vroeg of de kanarie kon zingen wist jij veel over liefde en klaagzang er hing geen antwoord in de lucht een tandeloos…

gemberthee heet tandeloos en traag misschien, een been een arm - waar kamelen zijn volgt onheil dat weet wit iedereen dus wacht en zwijg duw deze zware zieke lucht onzichtbaar tergend langzaam omhoog. Nu.…

van de muren haalden hebben ze gepolst armen die mij troostten verhangen in een loos gebaar ze hebben in mijn schouders de wereld overhoop gehaald ik schuur mijn borst en rug tegen de muur om mijn verloren greep te laten dagen uren weer te delen met mijn cel ze gaan me monddood maken met het snijden van mijn tong protesten worden tandeloos…

respijt zoeken We vallen stil in de luchtbel van een terras Geluid deint weg, de kleurenbal wordt decor Het terras naast het onze was voor jou alleen Naast je kleine sacoche nipte je koffie Ineengedoken, bol en ril als een ziek vogeltje keek je sporadisch schichtig om je heen Je mantel had patina alsof het je eerste was Je gezicht bleek tandeloos…

zwijgzaam, nietszeggend, betekenisloos, belangeloos, benauwd, klef, klam, week, zoutloos, afgelopen, geëindigd, verstorven, armoedig, ijl, verstikkend, afgehandeld, nooddruftig, behoeftig, weggestopt, begraven, lamlendig, lammenadig, dorstig, bedrukt, bang, angstig, vreesachtig, bevreesd, katerig, misselijk, onwel, onjuist, mismaakt, kreupel, gehandicapt, tandeloos…

Het laatste werd hij gezien aan de rand van het Duistere Woud, zijn narrenkostuum kapot en tot de draad versleten, zijn eigen naam vergeten en voor altijd tandeloos wauwelend tegen niemand in het bijzonder... Don't do drugs, kids. :)…