Land van Loon

Noblesse oblige, zegt ze
in haar Land van Loon.
Ze adelt mijn lijf en mijn leven
en zingt een lied
van koketterie en handje zwaai.
Zij kan mijn dromen lezen.

Het lustige land
van vijftig tinten groen
gehoorzaamt
aan haar lichte tred,
aan de gratie
om haar ruisende rokken.

In huizen en kastelen
van ooit, van ergens
toen tijd nog tandeloos was,
of deed alsof, toont ze mij
het oud zilveren bestek
en we slapen lepeltje lepeltje.

Noblesse oblige

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 10 stemmen 631