Alle inzendingen over tempo doeloe

Zijn lucht, zijn leven en tempo: hij draagt de lasten met gemak!…

Dus legde hij de lengte van zijn straf, Gezeten in een moordend tempo af.…

Hij schrijft vers na vers In een hectisch tempo Woord na woord Zin na zin Woorden worden zinnen Zinnen worden teksten Hij is erg ijverig Maar die hoop literatuur kan ie eigenlijk beter naar de Maan sturen……

En wat het tempo ook zou kunnen remmen Is het verbod om straks gemengd te zwemmen.…

Vanmiddag ging ik richting huis per spoor De dame naast me aan de telefoon Sprak op een tempo, mán, niet meer gewoon Ze ratelde en ratelde maar door Mijn god, dacht ik: er komt geen einde aan Maar wat ze zei? Geen woord van te verstaan…

Mijn hart klopt in een rustig tempo voort, En lucht dringt langzaam binnen in m’n longen, Maar meer en meer raak ik ervan doordrongen, Dat dit niet past in het klimaatakkoord. Nee, dat ik adem is een slechte daad, Door al die CO2 die mij verlaat.…

in de lentewind wuift wit boorduursel langs de smalle weg op pas gemaaide velden wordt een mestsilo fel beschenen door even doorpiepende zon in razend tempo groeien aardappels en maïs in de schoot van de aarde…

Stemming die je Niet altijd onder Controle hebt, Buien die er Zo nu en dan Hopeloos met Je vandoor gaan, Die je overleeft Zo lang je zelf De controle hebt, Je eigen tempo En richting bepaalt - Hier zit je voor me Uitdagende blik in De ogen, en toch Laat je overduidelijk Niet het achterste Van je ogen zien…

Daarom thans het aanbidden van de zon op het tempo van een altijd weer dagende dans Een nieuwe tijd vat mij aan…

In een volle gang Is er geen doorkomen aan En blijf je stilstaan…

Je eigen tijd, tempo en indeling bepalen, wie is er voor?…

In dat tempo slijt de steen zijn ziel bloot tekent eeuwigheid en smelt tenslotte mee met sneeuw en zomerdooi vermengd met water zand voorbij een hand streelt blij de huid waarin de klei zich vormt tot stil genoegen…

mag ik je hand in zacht aanreiken samen kijken hoe ons leven verder loopt jij hebt de tred ik de stappen ja ik moet leren in ons tempo toch me aan te passen samen hebben we een weg gekozen obstakels zijn er overal alleen dit samengaan is onze overwinning al…

raakt mij in mijn wezen stil word ik er van mijn lichaam steeds lomer het denken dooft uit stilletjes danst mijn binnenste op de ritmes mee in een eigen tempo golft het door mij heen steeds meer ontspannen een diepe innerlijke rust alleen het melancholische stemt mij wat bedroefd…

Moordend kan vaak het tempo wezen, wielrenners demarreren de pedalen in het rond. Schakelen wanneer het kan naar een lager tempo; draaien hun wielen dan wandelend verder rond. Parijs halen is voor de meeste renners in de Tour het hoogste doel.…

verjaar- dag wordt, goed gesorteerd naar smaak verdeeld Liefde en erotiek door slag- room begeleid Elke erogene zône is dubbel gewild door het vooruitzicht van een dubbele portie van zeer groot genot Samensmeltend en -ko- mend, ervarend geen gebod delend liefde, niet slechts voor mij alleen op het ritme van jou Jouw ritme in één tempo…

Lichaam dat krom voorover Gebogen loopt, stramheid van Pezen en spieren door medicijnen Muurvast aan elkaar gebonden, Geest die nog wel in de Woning van het lome lijf Verblijft maar zich in staat Van ontbinding bevindt En tevergeefs probeert Mee te komen in het tempo Van de tijd…

ik heb de glimp gezien van volmaakt bewegen gedragen door jouw creatieve blik in ogen die het tempo soms vertragen waardoor je bijna stikt in het genot van een hemels orgasme gegeven aan de mens om zijn schepping veilig te stellen naar zijn beeld en gelijkenis wat is er toen zo vreselijk misgegaan…

mijn vriend de tijd is mild hij slaat zijn ogen op als ik dat wil loopt met mij door de dag in mijn vertraagde tempo klagen daarover doet hij niet hij wacht geduldig als ik hem herinner aan of treuzel bij verloren uren gegeven als ze zijn hij telt voor mij de dagen één voor één legt zich tenslotte neer bij het onbekende maar blijft…

Onbeholpen loopt zij cirkels Tempo Dan weer traag Beent gedachteloos hopeloos En woordeloos cirkels Haar sokken slijten Het tapijt toont sporen verwarring De donkere lucht weent met haar mee Al drie herfstseizoenen geleden Toen hij haar verwardheid vond Cirkels almaar Cirkels…

De verslavende blauwe diepte rukt in rap tempo op Om dit mooie, liefdevolle, zuiver gelukkige leven Wederom even nog beter te voelen Het één bestaat niet zonder het andere Ik besta niet echt zonder m’n andere Ik Door m’n gepassioneerd hysterisch verlangen En volledige ontspanning, mezelf, hier en nu Uiteindelijk weer in balans…

Op zomaar een dag zat ik zomaar op de fiets voor een onsje zomaar of een dozijn van iets Ik fietste langs een sombere file: lange gezichten in elke lange auto reden achter hun geliefde aan in een verdrietig laag tempo een sterk gevoel leefde bij me op en ik voelde me onsterfelijk: ik had de dood ingehaald!…

Mens geplet onder Een veelheid van Informatie Die binnenkomt in Een nooit eerder Vertoond tempo - Het toneel zet De tijd twee uur stil En laat de mens, Misschien wel de laatste Mens die er de tijd Voor neemt, kijken naar De absurde weeffouten Die er bij zijn snel levende Medemens zijn ingeslopen…

de klok, de tafel, de stoel, 1 april, 2 april, 3 april, 1e klas, 3e klas, 6e klas, het tempo was constant en de klok tikte langzaam maar tijd passeerde ernaast misschien moest ik geduld kiezen in plaats vaan haast…

Dan houden wij onze handen soms over de randen tijdelijk over de randen van het dagelijkse bestaan, dansen apart in ons eigen tempo onze unieke levensdans later in een grasveld van de tijd, later in eigen tempo met vlijt.…

Wat verbaasd , en soms verbitterd, de wereld die draait door, in een hoog en razend tempo, al is niets meer als ervoor. We moeten doorgaan, met elkaar, samen sterk, en genieten van wat is, in de tijd dat we dat doen, ben jij het pap, die ik zo mis...…

Ik houd van mijn vaste vrije dag, de dag dat de wekker zijn mond houden mag Het rustig doezelen na het ontwaken kan mijn dag al niet meer stukmaken Koffie drinken, een lekker ontbijt, niet in haastig tempo maar in zeeën van tijd Een goed begin van mijn geliefde vrijdag, de dag dat de wekker zijn mond houden mag…

Elk tempo wordt vertraagd.…

Uniek waren de mooie felle kleuren, die in een razend tempo voorbij kwamen. Weerzinwekkend, fraai opvallende kleurenmelancholiek, die de avond bleef bewonderen totdat de lichtflitsen het spel der kleuren deed veranderen in een mooi nachtelijke vuurwerk.…

Het ritme van stampende voeten, gitaren en knippende vingers, het stemt haar bevlogen -een vurig verlangen in vlammende ogen- te dansen, gracieus met verfijnde gebaren in opzwepend tempo op felheid van snaren. Ze denkt niet aan morgen, de heersende hand die haar naar zijn pijpen laat dansen, verbant gedachtes aan hem om zichzelf te bewaren.…