Alle inzendingen over tesaam

Allen, die hier tesamen zijn, de levenden, de doden, de handbreed, die ons scheidt, is klein, wij zijn tesamen ontboden voor het gericht ...…

in de samenleving wordt samen geleefd maar niet tesamen men gaat zijn eigen weg omheen de medemens die dwars of tegen ligt…

Zelf is = ik genoeg is = voldoende zaam = is tesamen en heid = is de man, met een T Maar zelfgenoegzaamheid is eenzaamheid, zo groot als de wereldbol!…

Och, mochten, moe van dool en pijn, wij eens aan avondraam, eenvoudig als onze handen zijn zwijgend tesaam.…

Er was eens een paartje in Londen dat verlangde intens naar de zonde heel groot werd de drang en't duurde niet lang of ze kroelden tesaam in de sponde.…

Een Rus, een Belg en een Canadees stegen tesamen op zonder vrees. Staren naar een bol hou je geen 6 maand vol tenzij je dagvers de limericks leest.…

Dat troept hier tesaam, zit vlak voor je raam met zeven rietjes en één drankje !"…

Je kuiert 's avonds over het strand tesaam met je liefje, hand in hand. Je hartstocht groeit sterk ... en niemand die 't merkt ... MAAR WIE HOUDT DAAR EEN OOGJE IN 'T ZAND !?…

tesamen: Jesus is een kindervriend! Onzer wil hij ontbarmen. Hij nam kinders in zijn armen: Jesus is een kindervriend! Claartje alleen: Ach was Jesus nog op aarde! Aanstonds vloog ik naar hem heen. Jantje alleen: Ach was Jesus nog op aarde! 'k Vloog met u naar Jesus heen. tesamen: Zoon van God! die eeuwig leeft!…

Ik heb vannacht met u gewandeld in de dove lanen van de slaap, en nu het morgen is geworden is er niets veranderd, dan dat die twee, die in den nacht tesaam volkomen bij elkander waren, mij weer alleen gelaten hebben in den morgen, en samen verder zijn gegaan.…

Duizenden treden, ongerept, van een majestueuse trap, in afwachting tot bestijging, de eerste schrede op trede, steiging met onverhoopte hindernissen, echter gedreven uit levenswil, op weg naar uiteindelijk bereik, van het laatste deel, tesamen met het leven...…

ik wou dat je hier was zelfs om simpelweg tesamen van deze zoete lucht te peuzelen en zodat ik mijn arm over je heen kon leggen en met mijn vinger van de warmte likken om mijn hart nog eens vol te tanken met wat lieve woorden en met mijn lippen een serenade te zingen aan jouw mond…

In regen op de klinkerstenen ritselen hun jassen tesamen met vallende bladeren en wanneer hun flessen stukvallen op stoeptegels zijn hun lippen gebarsten met rode ogen vragen zij om meer totdat een zondvloed van tranen losbarst door de goten en de nacht valt over metroroosters.…

Zoete kussen trekken een spoor over het naakte lichaam Huivering, de wind streelt mee door het open dakraam Twee lichamen gaan tesamen op in het ritme van de nacht Vurig verlangen in harten gevangen in passie tot bevrijding gebracht.…

Zijn handen stil kan hij ze niet houden Zijn armen benen, de krul in z'n haren alles, ja alles beweegt De beat, beat beat je gaat er van houden De straat maakt muziek en veegt klanken tesamen De ruiten in ramen weerspiegelen de beat, beat, beat.…

De Ruftolanders rukken uit tesamen met de Boutianen. Hun darmen gieren stinkend luid. De helse stank doet ogen tranen, ze scheten zich de broeken bol en drek gutst langs hun onderdanen. Ach, elke oorlog eist z'n tol. Toch heeft het wat, zo'n kogeldrol.…

kon ik je maar vangen mijn lieve droomprinses je immer rode wangen geen huis of thuisadres ik lig hier maar te draaien te woelen maar 'k wil slapen mijn geest blijft twijfel zaaien dus tel ik dan maar schapen de ochtend valt me zwaar en Jezus werd geboren geen feest tesaam dit jaar want 't leven werd bevroren!…

traag is je lijnvaart te zijn in doen schouders drukt bedrukt de weg meer en meer vrij uit tesaam op de route tot behouden vaart langs een bebloemde zoom klank en toon vervormen vergeefs zoek je in het rond op vreemde grond in leegheid mondt taal op mijn tong langs een stille vliet door ‘t avondrood…

Allen tesamen wisten we alles wat we samen gebruikten. Ook van de goden en visies wisten we veel, zelfs van de hemel. Wij maakten studie van het kosmisch gebeuren, de hemel en zo. Het eeuwig leven was iedereen gegeven en dagelijks brood.…

ik schaduwde vandaag het was te warm mijn geest bleef koel en liep twee meter voor mij op ik liep nog goed gekleed teveel bedekt zie ik ze denken passanten die tesamen met wat kleren ook hun gêne hebben afgelegd je bent verplicht naar lelijkheid te kijken die beter was bedekt gebleven maar kom er is ook troost: het wisselt wel…

Eens was hij van ijs vele kristallen tooiden zijn gelaat diep in de koude wereld waar zij hem vond en keek in helblauwe ogen harten smolten tesaam in zielsverbond zij vroeg hem mee te gaan zo kwamen zij door de vele nevels in de wereld van de zon kristallen smolten toverden een ware prins een bijzondere liefde begon…

Zijn haast hangt - afgedaan - tesamen met lang verstorven kinderstemmen tussen de huizen die, vermoeid van het lange staan, zijn gang langs de opengesperde monden van de portieken gadeslaan tot hij het zijne vindt. Met een sleutel duwt hij traag de huig opzij en verdwijnt in het keelgat van zijn woning.…

Al onze kloppende harten tesamen, voeden oceanen met wijsheid. Uit onze hoogstpersoonlijke bron, stroomt een onrustige rivier. Aan de oevers mediteren mensen. Waar water hemels spiegelt. Waar niemand oordeelt. Waar de vrede woont. Waar liefde stroomt. Draag water naar de zee. Neem liefde met je mee.…

Tesamen zijn we één. Zijn voortbestaan.…

Ik ben weer met uw ziel tesaam. Al wat wij waren en wat gij zegde, vangt altijd als het regent aan.…

Achter mijn beeldscherm, alleen Verlang naar gezelschap, virtueel kom bij me, kom en deel, help me door de avond heen Het beeldscherm knippert, 0 online Je vrienden doen het aangename Tastbaar, hebben lief, tesamen Geen ander kan zo eenzaam zijn Nog steeds niemand Ik schaam me, het wordt pathetisch Help me! o, is daar iemand?…

de kerkbank absorbeert gevoel lichte schijnheiligheid geurt als wierrook rond hun aureool samenzijn verplaatst zich, als het lied een koorrijk hallelujah brult dan lukt het wel want vandaag is deze kerk gevuld buiten school de kou in eenzame hoeken maar hier binnen is het warm komt allen tesamen vier de hoogtij van een oud verhaal…

Leg dit alles dan tesamen, en begin met veel vertrouwen aan een nieuwe samenhang, aan een nieuwe brug te bouwen. Wie weet zal er dan iets groeien, louterend voor hart en geest, en zal het veel mooier bloeien dan hetgeen ooit is geweest.…

En ze pas vrij te laten tegen De tijd dat wij verstild Tesamen liggen, in het groene gras Ergens in de zachte zomerregen. En het zal zijn alsof we pas Ontloken zijn als tere bloesems In de wind, die zingt alsof Hij onze harten wil beroeren; Die eens zo onnoemelijk verkild Waren, maar die nu uit hun as Verrijzen en stralen als sterren.…

Woordenloos voelen we elkaar aan genietend van de intense warmte, tesaam.…