Alle inzendingen over teugels

Ik ren, ik hol, ik vlieg Ik eis mijn vleugels pak stevig mijn teugels Ik keer om, terug.... ...ik kom eraan... heb de wind in mijn rug. Al mijn angsten, ik daag ze uit een voor een. Geen comfortzone voor mij Ik vecht, maak mijn rug recht. Het is voorbij. Acta est Fabula! Het spel is afgelopen…

VERZWINDEN Aan lange teugels sleept moeder natuur mij mee door weersomstandigheden haar nachten omwoelend lakens welke ik afsla zodat mijn opgesloten huid weer vrij zuchtig kan in en uitademen doch het keren en draaien remt ook af totdat mijn alter ego knarst dat het tijd is om weg te zinken in Boeddha’s wijsheid zuchten bewuster…

Wie trok er aan de teugels van het gericht dat ieder ducht?…

op dwaze dagen gaan gedachten jagen hollen hoeven vonken ketsend snel voorbij op hol geslagen in een briesende galop oortjes in de nek ontembaar is de rug gestrekt de vrije teugel is genomen in de dolle jacht op dromen die met verschrikte blikken abrupt door chaos wordt gestopt nog dampen de flanken rollen woeste ogen in paniek…

Vallend in jouw dampkring kan het lot maar een kant op als menig weerloze eenling hetzelfde niets in mijn kop Vliegend op vurige vleugels smelt allerlaatste weerstand 'n briesend paard zonder teugels zo dacht ik zonder verstand Trappelend in jouw moeras dat borrelend trekt en beeft blijkt gedachte eendagsvlieg die zich martelend overgeeft…

de illustere raaf spreidt zijn vleugels over de dampende mist die de afgrond verbergt en ik graaf, ik graaf op zoek naar de teugels onder mijn doodskist die mijn leven tergt tot ik met de eenhoorn de nachtmerrie verleid zal ik elders verdwalen in het nergens van ooit bloeit de enige doorn in het oog van mijn tijd als het de droom…

spiegel in haar leven Elke morgen trilde ze in een trainingsband Met knäckebröd in de ene en een tomaat in de andere hand Zwetend stond ze hoogstpersoonlijk perplex van haar fel verzwakte “hoe-heet-de-index” Ontberend claimde ze calcium uit kiwi’s Gewapend met bislook en bonenkruid vocht ze de opgelegde procedure uit Nog hield ze de teugels…

Ons hart vond voldoening Vulde zich met geluk Wij waren elk een andere weg ingeslagen Na jaren nemen we de teugels samen weer in handen.…

ik streel zacht de stilgevallen vleugel verleid de toetsen tot een melodie met klanken van een sprookjessymfonie in jubel om het vieren van de teugel verzin ik vingervlug een lichte tune voor ‘t gedicht en proef de tinteling in klingelklokjes, de zindering van zomerrokjes in ’t weidse groen aan het venster landen kleine guiten die op de…

doe je hart verwarmen laat je omarmen je meenemen op vleugels je leiden door onzichtbare teugels geef toe aan je gevoel laat je zweven vergeet alles even je sores en de heleboel ga er op uit eens heel alleen geniet en kijk om je heen een vlinder die dartelt een bloempje dat bloeit een beekje dat klatert een kalfje dat stoeit zoveel moois…

Het jaar doet er weer toe, de teugels van de toekomst zich nestelen op de takken van de avondschoot en hun kwetterende muzen…

Zijn aard en meesterschap door tijd de imperfectie heeft doorstaan, blijft hij dichterlijk bij de aarde, teugels van de ziel die ongezien liet weten de plaats en waaraan hij is aan opgegaan, onmin over literaire wetten, pennen- streken op Icarus wieken, smelten in de knipoog van de zon, wat overbleef was pek zonder veren.…

Een coalitie zonder echt geluid want we moeten vooruit door brede schouders gedragen maar positiviteit komt niet uit alle lagen rechts en links is niet meer zonder ideologie in een constitutie zijn er geen vleugels geen teugels de vooruitgang in de wetenschap neemt de overhand dat creeert een bepaalde afstand tot de bevolking in het land…

van verdriet de manier daarvoor te betalen is het beste genieten intens aandacht hebben voor het iets en het niets om van te houden om van te hopen het geluk weet je de weelde van voorspoed van bof en welbehagen het geluk ligt in het weten het ontdekken en het begrijpen van wie en wat jij bent dat jij vandaag mennend met de teugels…

het kind in je wint weer terrein gaat steeds meer buitenspelen maar jouw volwassenheid houdt angstig nog de teugels kort dat is wat schort in samen weer de wereld gaan beleven we sluiten zo vaak kort omdat die spanning geen verdriet verstaat geen begrijpen draagt van mensen zo dichtbij elkaar die enkel blijheid willen zien die…

Waarom kreeg je geen teugels? Ontstaan uit pure liefde zonder remming door twee mensen aan jou gegeven; dat leven léven, daar gaat het om. Waarom geen verlossing? Zoek de antwoorden in je eigen ìk even diep spitten in je ziel en je hebt ze gevonden in een ogenblik……

Was jarenlang gevierendeeld kreeg alle vieren toebedeeld Maar als gevierde schrijfster bleek ik toch nog een blijf ster ik vierde wat ik vieren kon liet alle teugels vieren en lachte ieder vierkant uit in vierkwartsmaat met veel geluid Dus als je vieren gooien wilt dan zijn je vieren niet verspild als je ze bot wil vieren ik bleef…

de berg die ik het liefst alleen beklom waartoe ik impulsief kon besluiten daar meende ik naar te moeten fluiten als gekooide vogel, haar eigendom maar juist zij blies wind onder mijn vleugels scheen me bij in de donkerste uren ging mee op de mooiste avonturen er bleek niets waar van die strakke teugels…

Midzomeravondlang vol varia son et lumière bij een aria een klank- en lichtspel als laudati-ode Om zeven maal de wereld rond te gaan moet, voor men sterft, eerst napels aangedaan dan galmt bel canto ook in nistel rode In heeswijk dinther víert men juist de teugel daar luidt geen madrigaal de tien geboden in koeterwaalse taal van son en…

omdat ik dat ene speciale biertje ga drinken op de nog verlangend kale vlinderstruik Lente in de lucht die ik dans onder bomen die alleen nog maar dromen van het ontluikend in bloesem komen en de onschuldig frisgroene nieuwe kans Lente in de lucht lente in de lucht lente in de lucht die ik onbezonnen zucht fladderend in mijn hoofd zonder teugels…

een fiere furie vol venijn die slechts met echte hengsten wilde paren de zonen van de kudden der Tartaren haar hoofdstel was bedekt met hermelijn gedwee is zij de koets weer ingestegen bejubeld door de dwaze onderdanen een rijtoer over star gebaande wegen uitsluitend haar gedachten slaan op hol gekortwiekt zijn de vorstelijke manen de teugels…

Na tweëendertig jaar uit krakend ijs, Adolfine Pakistaanse olie en citroenzure watten ben ik herrezen met loodzware vleugels om niet meer te vrezen het witte paard met de losse teugels het leven schoon als een baby de wedstrijd te hervatten Dankzij Willem J.…

ik ben het jaar begonnen op wit linnen de pigmenten mengen gebeurde diep van binnen het pastel van lente kwam al snel in sprankelende groei tot bloei op het doek een maand met koude kleuren ontsierde de zomer die toch tot diep in de herfst zijn warme teugels liet vieren met een donkerrode oogst die overrijp boog voor de eerste vlokken…

In de zachte trekken van je gelaat tekent zich opnieuw de vreugde uit je kindertijd Als galopperende paarden laat je jouw gedachten de teugels vrij En wonderlijk hoe de boom zich gekromd heeft door het zuchten van de wind Alsof hij een buiging maakt naar het groetende zonlicht en de wassende maan Ook wanneer je handen generfd…

smoren in een tijdstraf van ruimhartigheid bestijg ik opnieuw de beugels van een nieuwe dagenraad de hindernissen van het nieuwe jaar bepaalt mijn draf tot hoever ik uit kan rijden in een potentiële rit, ik weet niet wat ik het meest zal missen en op welke horizon de balk is neergelegd tot ik uit het zadel word gegooid, mijn teugels…

jullie gaan van het balkon Duikel duikel ronderom Langs het waskoord bloemgazon Richting stroom en klare bron Vergleden zonder zoemgerucht Langs de rotsen en bosschages Langs elektrische tuigages Glijden glijden laat me toch Meeliften uit mijn lichaam loch En duikelend en ronderom Opgaan in gindse zomerzon Als een oud paard gered van teugels…

Zie de paarden galloperen briesend gaan zij harder rennen daar, vlak langs de waterlijn het schuim spat hoog op de ruiter, bespeelt half gebogen op de rug van het paard de leidsels en viert de teugels wapperende haren volgen de snelheid van de gallop de hoeven lijken het zand noch het water te raken sneller en sneller gaat…

In de geplooide zoom van het meer waar takken van de treurwilg teer het eigen spiegelbeeld doorkringen en ’t met hun jonge groen omringen dwarrelt een stervende vlinder neer Hij vloog in het hemelruim omhoog ontdaan van beschermende teugels naar de warme stralen van de zon hoger dan hij werk’lijk vliegen kon en verbrandde er z’n frêle vleugels…

En wou je rap in een oase zijn, dan kon je best de teugels laten vieren. Kamelen waren waardevolle dieren, vooral in de Arabische woestijn. Edoch vanwege Allah’s goedertieren Vond men er olie en ook heel erg veel. Van toen af prefereren Arabieren de Maserati boven een kameel.…

aandacht geen geruis in bomen geen bewegend gras de vogel zingt geen lied de dood maakt me hier wakker ik wist nooit goed wie je was en waar kon je moeilijk volgen op je zelfgemaakt kompas je achterstevoren denken je eindeloze fantasie je knikkeren met kogels je onbegrensd gedrag je scheef geknoopte jassen als strak getrokken teugels…