Alle inzendingen over tijd OR levens OR gevangen

Zonnen als behang, onbeweeglijk boven werelden als medaillons waar de toekomst ligt geschoren, in het onkruid van de golven, draag het tij en ontij in gelijke maten met me mee, om de nek van de tijd geborgen, een doolhof van de aardse stee en in de boezemkamers van de hartslag in het ongezouten leven, gedolven uit het ritme van seizoenen en…

De stormen van de tijd hebben mijn wortels los gewrikt, mijn grootste tak is onlangs afgescheurd en open ligt mijn zij. Dit is mijn laatste zomertooi want allengs herfstiger wordt nu mijn tijd.…

alle prikkelingen die hij ontvangt vormen zijn eigen veilige wereld waar de zon meer kan zijn dan een lichtbol van warmte wonderbaarlijk leeft hij het leven en laat hij levens veranderen als zijn lach ook wordt gevangen en zij is de zee van eb naar vloed die dierbaren laat meedeinen tot aan de avond, door de nacht en soms vallen sterren…

Gevangen in een eenrichtings gang van de kringloop aller dingen, in de herfst van mijn bestaan; verstand langzaam de overhand krijgt over de - primitieve emotie, die zonder natuurlijk onderhoud verstek laat gaan; ik m’n herfstig lijf besla om winterhard ‘n levens winter te doorstaan; - besef ik dat de werkvloermens onderweg…

Jeroen wou zeggen: 'buitensporig', Maar 'borenspuitig' kwam er uit. Een poging, om 't weer goed te maken, Had 'sporenbuitig' tot besluit. Nog bleef de man naar juistheid streven En 'spuitenborig' werd de klank; - Toen zag hij af van verder pogen En sprak: 'Meneren! 'k zeg u dank, Dat gij de daad hier voor de wil naamt; Een goedheid…

'k Was buiten aan 't dolen. De zomernatuur Ontplooide haar kracht allerwegen; En tuinbed en boomgaard en akker en wei, - 't Sprak alles van God en Zijn zegen. 't Was alles zo feest'lijk, zo rijk en zo schoon; Het rondzien was zuiver genieten, En deed aan de trillende snaren der ziel Een zacht Hallelujah ontvlieten. Ik zag naar de…

Winkelier. Zeg, Kees! je lengt de brandewijn Nog met wat water aan. Knecht. Ik wist, dat u dit gaarne heeft; Dus, 'k heb het al gedaan. W. Heel goed. En heb je, naar mijn last, Al krijt gemengd in 't meel? K. Jawel, mijnheer. W. En steentjes ook In 't krentenvat? K. Ja, veel. W. Nu, àl te…

Dit kan niet worden gedicht zal altijd open blijven de tijd gespleten in voor en na met daartussen het gat met de brokstukken van levens razendsnel verspreid over zoveel zielen, gedachten, woorden, beelden vliegensvlug en overal verbijstering verslagenheid woede de tijd zal het niet leren.…

Naar welke baan je gaat of niet wat je doet in vrije tijd, wat je plezier geeft, wat verdriet welk woord oude wonden open rijt. Ik kom thuis en ga naar binnen buiten wandelt iemand langs. Hij kijkt door mijn raam naar binnen. Nu kan dit gedicht opnieuw beginnen maar dan van de andere kant.…

dit leven voelt als vijf levens en is nog niet voorbij er komen er nog vier, misschien wel vijf nog bij en samen met de levens van vóór dit leven en de levens van hier nog na, wordt dat een hele brij ik vertrouw erop dat mijn ziel de weg weet dan kom ik vanzelf ooit thuis bij mij…

Een heuveltje in het landschap deze leistenen daken van de boerderij onder de hoge rug en de ronde bil langs de Oude Landweg Moet je een stedeling zijn zoals ik om de schoorsteen te laten roken en de beelden in elkaar te schuiven tot mijn eigen naakte lichaam op een schapenvacht voor de open haard wachtend op liefkozingen van mijn man…

glipt het hart zomaar uit mijn handen vandaan ben ik te traag tussen eenzame wolken van bestaan dwaal ik maar wat tussen levens in vangt de kat de tijd met haar gespin…

In de spiegel wordt langzaam een vrouw zichtbaar die ik ken uit vroeger tijden. Ik kijk in haar ogen en zie dat het niet meer diezelfde vrouw is. Alsof alle voorbijgegane jaren andere levens waren. Alsof alle mensen uit die levens karakters uit boeken en films waren. Alsof ieder nieuw moment daar los van staat.…

Gevangen klaagt ge in de ban van de Tijd. Klaag niet. Zelfs uw klacht kan buiten de tijd niet leven.…

haar sterkte en trots waren steeds te bekoren nu is haar leven verloren verloren in tijd het heden ongrijpbaar verleden niet tastbaar verdwaald in twee levens soms meisje, soms vrouw…

Ik tel de dagen van mij af de uren, de minuten, seconden die u van mij scheiden, de woorden nog onuitgesproken en bewaard als opgelegde wijn van een goed jaar Ik ruik de geuren van de kazen Beklopt door u, beluisterd, omgedraaid Voel de zachtheid van uw strelen uw harde werkhanden tegen mijn onbeschermde huid van papier Nog even dan proef…

gevangen in m'n eigen lichaam schreeuw ik het uit laat me vrij ik wil hier niet zijn zonder al teveel succes probeer ik te ontsnappen in werelden die niet de echte zijn ik sla tegen de muren van mijn gevangenis en schreeuw hulpeloos om vrijheid zonder dat het helpt want naar mij word niet geluisterd maar wanneer er word geslapen dan ben…

De zon schijnt erg vrij maar met wolken ervoor is mijn vrijheid voorbij…

Met betraande ogen, kijk ik door het raam Zie buiten alles weer open bloeien, Alles krijgt weer kleur, Toch voel ik me opgesloten en alleen, Gevangen in mijn pijn en verdriet. En hij die de sleutel heeft, beseft het niet.…

De zon schijnt erg vrij maar met wolken ervoor is mijn vrijheid voorbij…

Hulpeloos aan de rand van liefde hangen, ik was vrij, maar nu gevangen. Het wagen aan een leugen, angst en pijn paraat, geven van de trots, mensen vol met haat. Geef me tederheid, liefde en verlangen, houd me vast, niet gevangen.…

ik beitel kou in stenen harten als gevangene van mijn geest maar de wens ooit te ontsnappen is nog nooit zo sterk geweest…

Hulpeloos aan de rand van liefde hangen, ik was vrij, maar nu gevangen. Het wagen aan een leugen, angst en pijn paraat, geven van de trots, mensen vol met haat. Geef me tederheid, liefde en verlangen, houd me vast, niet gevangen.…

gevangen in je web van verslavende liefde wil ik enkel nog je prooi zijn…

een daverende stilte geleidt mijn oog naar jouw schaduw het gordijn vlekt het toneel als was je menselijk schuw of zomaar te veel een schijnwerper snijdt cirkels, vangt jou als jij eens, onverhoopt, vluchten zou…

haar sierende kleur was beurs in tinten blauw tot paars niet haar voorkeur voor omslag zij prefereerde gebroken wit de inhoud boeide hem meer dan haar lief was in zijn aandacht gevangen verstilden haar zinnen zorgvuldig werd ze gespeld terwijl zij verlangde naar de epiloog zodat ze eindelijk kon vervagen tussen nog onbeschreven vellen…

Als ik in mijn kooitje zit en ik kijk in de lucht zie ik de andere vogels en sla ik een diepe zucht. De tralies zijn er altijd tussen hen en mij ik voel mij ongelukkig waarom ben ik niet vrij? Al was het maar een uurtje dat ik mijn vrijheid kreeg dan voelden mijn leven beter en niet zo erg leeg.…

Nooit is het straks Gisteren of morgen Altijd is het nu Heden is de eeuwigheid De snelheid van de tijd…

In het glas valt het leven niet op de dagen deinen maar wat voorbij. Ik droom van een opening een knik in de kabel die muren laat beven. Ik speel met kleine mensen knikker met emoties schrijf de sleurslang weg. Ik heb de sleutel maar ik kan de deur niet vinden.…

de wind fluit een wiegelied langs roerloze takken die zoeken naar de maan neem me mee zingt het zwijgend kind neem me mee handen volgen barsten in het koude raam takken worden vingers die zoeken naar de maan stil zingt de stem van het zwijgend kind wiegend op de wind…