Alle inzendingen over toevalligheden

Je noteert een openingszin. Moet je pen het wel doen. Speurend naar een andere pen valt je iets merkwaardigs in. Dát moet je beslist vermelden: 'Tussen logische handelingen vond ik noodzaak en zin.' Denk nu niet dat je er bent. Vóór je die regel ter plekke uit kunt spreken, sta je nog versteld van mega anti-overwegingen... waaronder…

toevallig ben ik ergens opgeraapt als onmens uit het ongedierte verrezen ik draag een gele pruik - en sleep me onhandig van scène tot scène de hemel in een schuine helling is mijn onderdak, mijn lot trotserend in deze beschaving zingend in het morgenlicht ken ik geen regels van protocol in de broze wereld omgeven…

Mijn adem onwelriekend Mijn ogen gloeiden zacht Jouw ogen boeiden sterk Je bood mij een boterham Je taal was zeldzaam rijk Je interesses boeiden Mijn ogen meldden Eensgezind als zelden Ik weigerde je boterham Maar slurpte je woorden Die mij zeer bekoorden en waar ik de tijd voor nam je schudde tot afscheid mij de hand liep haastig…

Losse tijdseenheden Ogenschijnlijke toevalligheden Van doen en beleven In een mensenleven Onze verklaardrang Is al eeuwenlang Zien is geloven Gevoel ondergeschoven Naast een waarom Ook een welkom Omarm de betekenis Brengt terug naar de basis In ons huist Het onbewuste juist Latente levenszin Toen het waarom verderging Weten…

De dame vóór mij pinde vier getallen Bij toeval zag ik iets bekends verschijnen Haar code was dezelfde als de mijne (!) ‘Hoe kan dat nou?’, liet ik me toen ontvallen Ze keek me aan en zei: ‘Hoe kan dat nou? Ik heb jouw pasje toch, ik ben je vrouw!’…

Het verschil tussen toevallig en voorbestemd is soms flinterdun maar dat ik nu denk aan jou is niet gewoon toevallig…

Een willekeurige zaadcel, vond een toevallige eicel, en Mozart zag het licht. Toevallige woorden, vinden een dichter, en worden een gedicht. Een toevallige ontmoeting, met een unieke man of vrouw, leidt soms tot levenslange trouw.…

Toevallig uit, toevallig tuis, gestrand op hierdie teennatuurlike terras sonder om ooit onloenbaar aan te land. -------------------------------------------- Uit: Versamelde gedigte, 1990.…

Je verwijdert je op straat van waar je niet naar kijkt. Het liefst wil je iets zien dat je zelf hebt uitgezocht of toch iets bewaren van wat je nauw- keurig omgeeft, zonder je om te draaien. Een dakrand, een wolk, wat je vanuit een ooghoek hebt gezien. Je draait je om. Het blauw zoekt de grijze hemel. Het wacht op de jurk van het meisje…

Het leven is een kralensnoer met daaraan geregen diverse kralen van toevalligheden Toch vormt ’t een fraai kwetsbaar geheel want die kralen verhalen zoveel…

Met toevallig gekozen woorden schrijft hij een gedicht dat handelt over een droom waarin hij zelf optreedt als de glorieuze uitvinder van een vreemde machine die dromen voortbrengt waarin hij voorkomt schrijvend aan een gedicht waarin hij met toevallig gekozen woorden handelt over een droom waarin hij zelf optreedt als de glorieuze uitvinder…

Is de dood toevallig Of niet Weggerukt uit het leven Zomaar opeens dat grote verdriet Verlies dat niet te dragen is het grote gemis je leven lang door Zomaar Opeens Toevallig of niet Blijvend de pijn Opeens Daar Opeens klaar Geen woorden Voor dit Dat wat Je had Is weg Zo zonder uitleg…

Dat mensen bepaald worden, door toevalligheden, die niet toevallig zijn. Ervaren dat we verbonden zijn, met alles en met iedereen. Dat chaos niet chaotisch is. Liefde onbegrijpelijk. Orde ordeloos. Tijd tijdloos. Zin zinloos. Tao tao.…

ijzer in mijn bloed ooit in een supernova toevallig ontstaan…

soms zijn wij de logische verbanden heel diep van binnen kwijt in ervaren dat denken niet meer zijn hand reikt aan onze zinnen wij de wereld gaan beleven als toevallige incidenten waarbij oorzaak en gevolg bestaat uit niet gekoppelde momenten in blokkeren proberen we de flow weer op het goede spoor te krijgen rangeren zal…

de tulp werd onze nationale bloem rechtop altijd in één klare kleur ongeveer d'enige fleur zonder geur vaak genoemd naar heren in de roem een en al apollonische helderheid zo uitdrukkelijk met zes bladen zo logisch ook op zes helmdraden heerlijk heldere vormelijkheid vergelijk dan eens dyonische bloemen zoals de zinnelijke roos en de pioen…

Door de nachtelijke stad, Langs verlaten wegen, Vult mijn geest zich met de schat Van een stille zegen. Nog gebogen door de druk Van het mensenleven, Vind ik menselijk geluk, Waar geen mensen streven. Uit het troosteloze zwart En uit donkre hoeken Daalt de vrede in mijn hart, Dat moe is van zoeken.…

Ik ken u van de Oosterse filosofie woon in dezelfde straat als het café De Stamboom en ik hoop u vaker hier te zien, want ik heb mij met uw woorden geamuseerd glimlach rimpels dieper geworden rondom de ogen en de mond Zij beroeren eerst mijn vel, daarna mijn diepere gevoelens onder de opper- en lederhuid en zij vleien…

Een klein, toevallig blaadje, dat in mijn cappuccino landt, heeft me in mijn hart getroffen. Laat toeval bedoeling zijn. Laat geen twijfels groeien, over de zin van ons bestaan. Niet onenig strijden. Geen misverstaan.…

' ongeveer zoals je toevallig een orkaan overleeft, dat is wel erger…

Toevallige mogelijkheden. De planeten, waar tegendelen bestaan. Onbegrepen natuurgeweld. De mens, die zijn tegenstelling overstijgt. Die bedoeling uit toeval maakt. De levenskunstenaar, die bewust geworden is. Die met liefde liefde schept. De kosmische liefde, die bedoeld ontstaat. Die niet toevallig is.…

uitkristalliseren gerond geheel ieder aspect toevallend de eigen plaats…

Zoals kastanjes doodgaan of ontkiemen, of door kinderen toevallig worden gevonden. Zoals toevallige gedichten worden ontdekt, door grote mensen die zichzelf nog zoeken, of door kinderen die zichzelf gebleven zijn.…

De melancholie achter het woord die je nu toevallig leest.…

Is het toevallig Dat veranderen Als je het door hebt Verwijst naar anderen. Maar, als de ander verandert Lijk jij juist veranderd.…

Samen genieten van het toeval, dat niet toevallig is.…

onstuimig en wisselvallig zijn vele mensen soms vrolijk soms zwartgallig maar ik doelde dit keer op het weer, toevallig…

Ik draag de gelach van onze toevallige ontmoetingen als een vloek in me..... De zwijgende lippen van je dompelen mijn zuchten in rouw.... november,22.…

Nergens een olleke En ook geen bolleke Het is toevallig Dat ik dit nu zie Snel schreef ik daarom dit Tabbladopvullende Rijmpje en dus kom Ik in de top drie…

niet meer dan een toevallige ontmoeting niet meer dan een moment van herkenning niet meer dan een gesprek op de rand van verlangen zo terloops uit balans gebracht de dagen kleuren meer zoveel meer dan eerder…