Alle inzendingen over totdat zij verhuist.

Kom eens op bezoek, of blijf je liever wachten -- totdat ik ziek ben?…

hou me vast nog even laat me jou en jij mij elkaar nog even houden totdat we beiden weten dat we ons niet vergeten als we wij laten gaan totdat we zeker weten dat dit is wat we willen houden en niet nooit willen vergeten…

hoe jij je zelf in woorden ontwijkt maar toch als een reuzenrad de zinnen draaiende houdt en telkens weet met welke letter je moet beginnen rest mij nu nog te zeggen dat ik gaarne je zetel ben, de armleuning van je ziel de stoof voor al het leed dat dagelijks door je ogen wordt aanschouwd maar bovenal ben ik bij tijd en wijle het besmette…

Zij wachtte tot zij onzichtbaar werd Totdat haar spiegelbeeld uiteenviel Totdat haar jaren waren geteld. Zij kan niet meer zingen, dansen genieten van het leven kan niet zuchten, ademen, bijten, kauwen. Ze is alleen nog daar, een flauwe verschijning, van iets dat ooit had moeten ZIJN.…

Zij ging nooit dood in zijn ogen totdat ze ging toen werd ze plots een herinnering.…

aan dit strand verzandt de tijd in een korrelig boek verdwalen we in zeegeluiden totdat het koud en kouder wordt aan dit strand ondermijnt het wassende water de handgegraven waterwerken en het laatste zandkasteel aan dit verlaten strand laat ik opnieuw het zand door de zilte vingers glijden totdat ik me los maak en vertrek…

De avond viel er was niets dat haar schoonheid overtrof totdat in het pastel een gors haar glimlach verdorde.…

is slaap te verkroppen mis ik dan de dag niet dus ik waak totdat door ledigheid mijn hoofd wegzakt…

Onder 't wandelen loopt hij altijd verkeerd, En om hem vooruit te doen gaan, trekt men hem bij zijn steert; Vooral, wanneer hij naar slachters verhuist, Want aan deze heeft hij natuurlijk een puist, En als er één wat verkouen is, dan lacht hij in zijn vuist.…

Ik heb weer dat gevoel Van een gedicht op weg naar buiten Maar 't is nog niks concreets Ik kan het nog niet uiten 't Blijft daar ergens hangen Zo halverwege m'n pen Totdat ik plotseling in dat gevoel Woorden, een zin, herken Dan begint die pen te schrijven Rijgt woorden aan elkaar Totdat hij plotseling stottert En het gedicht is klaar…

levenskracht sijpelt langzaam uit haar lichaam in bloei ze was in de kracht van haar leven totdat ze gebroken werd in de knop…

Hongerige vuile wereld, grote draaimolen vol levenslust, levenstijd gaat rustig stelt enorme vragen totdat de tijdswijzer toe zal slaan en alle hoop wegvaagt, Stil dus dan mensenleven totdat de tijd jou wenken gaat.…

vrijheid tegen beter weten in blijf ik jou omhelzen totdat de liefde weer bestaat.…

Langzaam sluit ik mijn ogen Totdat ik wegval Ik zie mijzef lopen Even lach ik Totdat ik mijn ogen weer open En besef:Het was slechts een droom!…

Oh lieve mama, zul je op me wachten wachten totdat ik weer bij je ben oh lieve mama, omarm je met al m'n lieve gedachten van jouw lieve kleine vent oh lieve mama, is dan nu de tijd gekomen dat ik afscheid nemen moet oh lieve mama, wacht nou nog even totdat ik je voor de allerlaatste keer groet…

~~~ voor mij was je goud totdat je verbleekte als een blad aan een boom natuurlijkerwijze verdraaid doch elke schilfer blijft gekoesterd ~~~…

Een hoerenmadam in Savooje Had steeds blonde dames, bloedmooie Totdat men haar laatst Heeft overgeplaatst Nu gaat ze dus over de rooie…

grote wolken kleuren statig grijs toch gebied ik hen hun tranen in toom te houden totdat ik daar ben…

Ik heb veel geduld ik kan wachten ik ben er altijd goed in geweest in het wachten totdat de omstandigheden verzachten en ik laten blijken kan dat het van mijn kant altijd was 'houden van'.…

Jaren schreef hij teveel naar zijn zin men kent hem als geen ander totdat hij steeds minder open dichter werd…

Ik leef Ik huil , ik lach Ik schijn Ik zeg de zon straks weer gedag Draaiend om mijn eigen as Draai ik om haar heen Dynamisch als een waterpas Beschijn ik haar horizon alleen…

totdat zijn beeld verdween En niets meer overbleef.....…

in deze eindeloze vlakte waar tekens door het luchtruim zweven totdat zwaartekracht hen op de knieën dwingt en ze samensmelten tot een ongenaakbaar fort in deze vlakte zonder begin of einde waar het laaiend wit onverbiddelijk op poorten beukt totdat de storm uitgeput gaat liggen en ik mijn oren niet langer verborgen houd in deze eindeloze…

de pijn die jij mij toedichtte is niet meer van vandaag vele jaren heb ik het bevochten totdat ik het vanmorgen gewoon bij het grofvuil zette…

een waterval van liefde stortte jij over mij heen we genoten ervan totdat het in 't afvoerputje verdween…

wilde ogen veranderen gestaag door mijn aanraking mijn lach ik zal net zo lang tegen je praten totdat je daar bent waar ik je hebben wil…

een waterval van liefde stortte jij over mij heen we genoten ervan totdat het in 't afvoerputje verdween…

de stilte valt harder dan steen zo ineens sta ik alleen ben ik het punt van aandacht geleid door inspiratie die wacht totdat ikzelf de stilte breek en dan de woorden kies en spreek over deze mensen, voor mij in het dal giet ik zinnen als een waterval vervuild water laat ik meeglippen totdat de kanalen vastslippen…

Verliezers verliezen hun supporters niet, omdat ze zelf graag winnaars willen zijn, die niet verliezen willen totdat. Totdat supporters opgelucht beseffen, dat slechts één slechte verliezer, onsportief verloren heeft. Wanneer winnaars blijven winnen, zullen er gelukkig altijd, trouwe supporters zijn, die niets verliezen.…

Er is een haas in Haastrecht Die haastig voor zijn bestaan vecht Totdat zijn hart het begeeft En hij niet meer leeft Helaas, dan onthaast hij pas echt…